Voorbereidingen voor de Alpen bijna klaar. 

Vorig jaar had ik mijn oude trouwe Yamaha Tenere naar beste inzichten aangepast, maar ik heb nog wel wat “verbeteringen” door gevoerd. Wellicht herinneren jullie nog dat ik de laatste rijdag daar wat ribben heb gekneusd. En om dit te voorkomen (voor zover dat niet aan de rijder ligt) stond veel in het teken om voorkant te verbeteren, maar ook rijden door het water was een issue en ik ben een paar keer gevallen omdat hij erg hoog op de poten stond en ik mijn been niet over het zadel kreeg met opstappen (ouderdom komt met gebreken!?!). Met nog wat andere kleinere aanpassing is de Yamaha bijna klaar. Het lijkt erop dat het blijkbaar, bij ondergetekende, altijd pas op het laatste moment alles klaar is.

En dan even wat anders: De redactie van de koppeling, de diverse website(s) neemt veel tijd in beslag en het is belangrijk onze leden zoveel mogelijk te betrekken in dit alles. Daarom gaan we dit jaar mijn weekje in de Alpen gebruiken om iets nieuws proberen. Ik ga drie dingen verstoppen in mijn foto’s, verslag voor de koppeling en video’s van de ritjes. Voor ieder goed antwoord, verloten we een fles wijn die ik heb meegenomen uit Italië. Als alles goed gaat, wil we de mooiste fles wijn verloten tussen goede antwoorden van ons laatste raadsel. In het verslag op de website zit iets verstopt, die je kan vinden met de eerdere drie antwoorden.

De redactie en ondergetekende zijn natuurlijk uitgesloten van deelname.

Wij hopen op een groot aantal lezers. Groet, Fred Zeeman.

In aanloop naar mijn weekje in de Alpen 

Vorig jaar heb ik de aluminium achterbrug met 18” achterwiel en een betere voorvork met een 21”voorwiel gemonteerd. Met wat andere aanpassingen kreeg ik een aanzienlijke gewicht besparing. Tijdens de week bleek de voorvork te licht, hij sloeg meerdere keren door en mijn luchtfilter bleek niet bestand tegen rijden in het water. Tijdens mijn laatste val (waar ik een paar gekneusde ribben opliep) heeft mijn radiator wat schade opgelopen en voor de zoveelste keer veel plastic verloren.

Dus dit jaar dan maar geen kappen!! En het plastic wat er nog op zit is echt nodig, de spatborden, maar die zitten stevig en maar toch flexibel gemonteerd. En betere voorvork en een stuurdemper en een aanpassing om het zwaartepunt zo’n 8 centimeter naar achteren te verplaatsen. Hiermee hoop ik zo’n zware val als vorig jaar te voorkomen. En dit alles met weer wat gewichtsbesparing. Hij lijkt steeds minder op een Yamaha Tenere en steeds meer op mijn eigen unieke motor.

Maar ondanks dat de aanpassingen dit jaar minder ingrijpend waren, was ik om een of andere reden weer net op tijd klaar. Maar goed hij is dus klaar op 1 puntje na.

Ik neem dus drie flessen wijn mee terug uit Italië en onder alle goed ingezonden antwoorden verloot de redactie 1 fles per vraag.

Dus vraag 1 is: 

- Hoeveel verschillen en welke (tussen 2017 en 2018) zijn zichtbaar op onderstaande foto’s

Naast deze vraag wil ik nog twee flessen wijn verloten. Ik verstop een onwaarheid in een van de verslagen voor een fles wijn en in verstop een onwaarheid in een van de YouTube filmpjes (op onze website) voor een fles wijn. 

Volg mij vanaf heden op www.mcwest-friesland.nl 

Antwoorden op redactie@mcwest-friesland.nl of in de brievenbus van de redactie ovv: by Fred

Vrijdag 29 juni vertrek ik rond een uur of 9 richting Camping Grand Bosco en zullen 30 juni daar onze tent opzetten. Wordt vervolgt.

Groet, Fred Zeeman.

Vandaag zondag 1 juli. Er heerst wat spanning en dat heeft alles te maken met de man waar ik wat onenigheid mee heb. Dus grijp ik mijn kans vandaag om met een groep Polen te gaan rijden. Enerzijds vertrekken die lekker op tijd, dat is iets wat Tilo (de organisator niet van houdt) en mijn “vriend” gaat met die groep van Tilo mee, dus dat voorkomt dat de hele dag met spanning. Dus klokslag 9:00 vertrekken we richting de Jafrau. Lekker dat we zo lekker vroeg vertrekken, ik wist alleen niet dat het ook een lange dag zou worden. Het koste wat moeite om de eerste schrede op gravel te zetten omdat veel was afgesloten, maar uiteindelijk moesten we op de pendalen want deze jongens zijn ervaren en konden serieus gasgeven op dit soort wegen.

Op zo’n 2700 meter komen we een dikke laag sneeuw tegen en blokkeerde het gravel pad. Drie man uit de groep besloten om een steile weg omhoog te nemen en met hun KTM Adventure 950/990 rijden ze naar een andere top naar zo’n 3000 meter, de rest (met mij erbij) moet hun nakijken. Echt indrukwekkend om die gasten op die grote machines die berg op te zien rijden, maar zoals altijd naar beneden is heftiger. Het was duidelijk dat deze drie heren hier ook op de grens van hun kunnen hadden gereden met trillende handjes kwamen ze beneden. Omdat alles in het pools ging miste ik wel het een en ander in de groep. Maar uiteindelijk splitste de groep zich in twee groepjes en wij gingen alvast naar beneden richting de tunnel. Hier had ik vorig jaar aan de andere zijde ook voor gestaan, maar omdat deze was ingestort zijn wij er toen niet in geweest. Tot vandaag want deze zijde was toegankelijk.

Dus wij wachten op de rest van de groep, toen een van de polen een telefoontje kreeg dat aan de top nog iemand met een lekke band stond. Dus iedereen ging naar de top om te helpen, en ik zou daar wachten. Dat kwam mij wel goed uit want ik wat op dit punt redelijk kapot, maar dat zou nog erger worden. Al wachtend dacht ik, ik ga die tunnel alvast rijden ik heb nog wel even de tijd. Dus helemaal die tunnel in gereden, langzaam dat wel want het is echt donker en het wegdek zeer slecht. En ik kon die hele tunnel doorrijden, de blokkade was weg. Ja de blokkade bij de ingang was er nog wel, maar de tunnel zelf (zo’n kilometer lang) was helemaal open. Dus de tunnel terug en zo langzamerhand had ik de groep wel verwacht, maar helaas. Dus dacht ik dan ga ik ook naar de top, misschien kan ik helpen. Dus ik weer omhoog naar de top en daar aangekomen zag ik de groep niet. Mijn gedacht was “dan ga ik nu maar alleen naar de camping door de tunnel” want die kant kon ik beter. Dus terug naar de tunnel en wilde ik dus via de andere kant naar de camping, dus ik weer de tunnel in. Kwam ik aan de andere zijde stond daar een groepje motorrijders en die vertelde mij je kan dan wel door de tunnel, maar de weg is verderop geblokkeerd door omgevallen bomen en een lawine! Na dat schiet niet op, en dus ik ga weer de tunnel door (is inmiddels de vierde keer). En ja hoor terug gekomen bij het begin stond de groep daar bij de ingang. Met weer een andere lekke band, dit maal koste het zeker anderhalf uur voordat deze klaar was. Maar de groep wilde perse die kant op waarvan iedereen zei het is “NIET MOGELIJK” door een sneeuw lawine, dus weer die tunnel door!!! Na de tunnel te zijn doorgereden, een tijd geen problemen. Wel wat omgevallen bomen en keien, maar verder rustig rijden. Tot de grote omgevallen boom en dan komt het weer mooi uit dat je met een hele groep bent, want dan kom je bijna overal doorheen. Dus de omgevallen bomen was redelijk snel genomen. Bij de lawine aangekomen zag dit er indrukwekkend uit, maar nu had eigenlijk niemand nog zin om te keren. Maar die polen houden van doordouwen en uiteindelijk is het allemaal gelukt.

En dus hier ben ik over en kunnen we “normaal” naar de camping rijden. Ik heb vandaag enorm genoten, maar wel zwaar. 

Vandaag maandag 2 juli ben ik met een kleine groepje mee geweest die niets met de LC8 groep te maken heeft, een Roemeen, Duitser en een Fransman. Ik kon vandaag wel even een rustige dag gebruiken, na zo’n intensieve dag als gisteren. Allereerst zijn we naar Strada dell’ Assietta geweest, dit is een mooi stukje bergpas en niet al te moeilijk.

Daarna door gereden naar Colle delle Finestre ook al niet te intensief en daarna een kleine bergweg (tussen Meana di Susa en Exilles). Dit weggetje ging door de bossen waardoor het niet alleen qua omgeving anders was, maar ook de ondergrond anders zand, klei en takken. In basecamp ziet het er ongeveer zo uit.

Een leuk groepje en ‘s avonds bij de pizza ontstond het idee om volgend jaar iets soortgelijks in Roemenië te gaan doen. Dus gelijk aangegeven dat de eerste week van Juli voor mij wat ongunstig is, dus kan ik wellicht volgend jaar mee met de supertoer?! 

Groet, Fred Zeeman 

Deze vakantie begon anders dan ik verwachte, maar het verliep ook allemaal anders dan gepland en dit laatste stukje schrijf ik dan ook rustig thuis op de bank!! 

Dinsdag (3 juli) Vandaag wilde ik kijken of ik mijn achterschokbreker kon fixen. Om 8:15 uur ging de shop in Suza open waar ik mijn hoop op had gevestigd, dus rond acht uur vertrokken richting Suza. Dan kon ik nog mooi met de jongens mee. Maar helaas met een korte blik van de monteur en een even zo korte “Nee” en dus was ik om 9:30 uur terug op de camping zonder resultaat. De camping eigenaar had eerder twee Tsjechen aan een adres in Bardonnechia geholpen met diezelfde problemen. Dus ik die kant op, daar aangekomen ga je terug in de tijd en deze garage zou ook in Thailand niet uit de toom vallen. Maar al snel kon hij een verbetering aantonen en in een uurtje was het in ieder geval heel sterk verbetert. En die olie op de vloer, laat die maar liggen zei hij? Omdat iedere groep al weg was ben ik in de middag richting Lac du Mont Cenis.  

Ik ben daar al vaker geweest maar deze vallei blijft een magisch aantrekkingskracht op mij hebben. Helaas maakt mijn motor iets teveel herrie dus ik rij in deze omgeving rustig om de hijkers die van de rust willen genieten niet teveel lastig te vallen. Op de terugweg zette ik de Garmin op onverharde wegen. En zo brengt mijn Garmin mij bij een bijzonder mooi maar klein bospad met een kabbelend stroompje ernaast, erg idyllisch. Maar dan verandert dit mooie bospaadje in een pad met grote bolders en hij loopt ook nog eens stijl naar beneden, maar omdat het zo smal was kon ik niet keren. Dit kon ik met die iets te zware Yamaha niet goed gaan en kom dus enkele keren te vallen en met de laatste val krijg ik mijn linker wijsvinger uit de kom!!!   

Na mijn val even mijn rust genomen en het pad gaan verkennen. En zo zag ik dat het pad met die grote stenen nog wel even door ging alleen zag ik niet hoe ver nog, dus wat doen we nu? Het zag er niet zo geruststellend uit en net toen ik weer voldoende moed had verzamelt om verder te gaan kwam er een vrouw aangelopen, die bessen aan het plukken was. Dit bleek een Roemeense vrouw te zijn die hier een oudere dame verzorgde. Zij is samen met mij naar beneden gelopen, samen? Nee zij liep voor en ik probeerde mijn motor zo voorzichtig mogelijk naar beneden te rijden. Maar zo kwam ik wel veilig beneden en bij de oude vrouw aangekomen, heeft ze mijn vinger ontsmet en heb ik wat gedronken, gegeten en niet onbelangrijk erg gelachen met zijn drietjes (zeker niet onbelangrijk). Na mijn ontmoeting met deze aardige mensen, langs de eerste hulp geweest in het ziekenhuis van Suza.

Woensdag (4 juli) Met de linker wijsvinger gaat het goed, wel wat stijf. Vandaag ga ik voor het eerst mee met de LC8 groep richting de Colle del Sommeiller een vast onderdeel ieder jaar weer. Deze Colle begint makkelijk en met lange glooiende grevelwegen. Maar verder richting de 3.000 meter komen de keien en wordt het uitdagender. We werden door de sneeuw tegengehouden op 2.840 meter, hier kon geen enkele motor door. 

Op deze hoogte met zijn alle nog even genieten van de uitzichten en van elkaar, enkele jongens wilde toch nog even proberen of ze door de sneeuw konden komen. En dan weer terug naar beneden, bij de campingplaats van de Stella Alpina lekker gegeten bij restaurant Rifugio Scarfiotti.

Mooie dag gehad en om vijf uur weer terug op de camping.

Donderdag (5 juli) Vandaag gaan we naar Lago Nero 

om daarna door te rijden naar Lago Sette Colori (Frankrijk) iets ten westen van Lago Nero. We vertrekken met vier man twee Zwitsers, de Nederlander Wybrand en ondergetekende. Er bleek een grote telefoonstoring te zijn, en daardoor konden we in de regio niet tanken. En zo zijn we als groep uit elkaar gegaan, Wybrand moest tanken dus de twee Zwitsers gingen door en zouden wachten bij Lago Nero. Wybrand heeft een omgebouwde BMW die hij samen met Hyperpro Alphen heeft gebouwd, maar ondanks dat hij een tank heeft van ruim 40 liter raakt deze ook leeg. Maar omdat ons tanken wat langer duurde, waren de Zwitsers al vertrokken bij Lago Nero. Voorbij Lago Nero kwamen de grote stenen weer en kijkend naar de omgebouwde BMW van Wybrand die dit soort wegen zo makkelijk leek te nemen en ik behoorlijk aan het worstelen. Dan zie je goed het verschil in motorfiets en ook natuurlijk ervaring. Na wat kleine val partijtjes besloot ik de motor te keren en terug te gaan naar Lago Nero. Maar ook het keren was niet makkelijk, zo is mijn Yamaha een paar keer uit mijn handen gevallen. Met de schrik in de benen even rustig samen een bakje koffie gedronken bij het meer (Wybrand heeft altijd een thermosfles met koffie bij zich). Na een uurtje zeiden we tegen elkaar we gaan naar beneden, en ik rij voor. 

Zo reed ik voor naar beneden over een eenvoudig gravel weggetje, maar ik had wel problemen om mijn snelheid laag te houden. Ik was een kwartiertje aan het rijden en toen brak mijn voorwiel uit (waarschijnlijk heb ik toch onbewust even mijn voorrem geactiveerd) en zo kom ik weer ten val. En nu voelde ik al vrij snel dat ik mijn sleutelbeen had gebroken (naast een wond aan mijn pink en deuk in mijn ego). Duidelijk was dat hiermee mijn motorvakantie ten einde was gekomen. Daar midden op de berg zittend in de berm, heeft Wybrand mijn motor rechtop gezet. Gelukkig kwam er een auto die mij naar beneden wilde rijden om vervolgens met een ambulance weer naar het ziekenhuis in Suza gereden te worden!!!

Later heeft Wybrand mijn motor naar de camping gereden en mij opgehaald bij het ziekenhuis, waar ik nu sneller klaar was dan een paar dagen geleden met mijn rechter wijsvinger.

De vrijdag (6 juli) heb ik gebruikt om uit te rusten en rustig met een hand de auto in ruimen. De jongens zetten mijn Yamaha op de aanhanger en rond een uur of vier ben ik vertrokken richting huis. Het rijden ging goed ik had geen pijn of zo, alleen de peage was wat lastig omdat je dat met je linkerhand moet doen. Maar zaterdag was ik rond negen uur in de ochtend weer thuis na een rustige reis.

Het is allemaal iets anders gelopen dan ik had gewild en ook het filmen ging niet zo lekker, weer het probleem van condens vorming. Ik ga nog wel een en ander verzamelen van andere jongens.

Ik heb nu nog twee vragen waar je een fles wijn mee kan winnen.

1: Hoeveel aanpassingen kan jij vinden aan mijn motor (graag ook even benoemen)

en

2: Er zit een fout in mijn verslag, een fles wijn wordt verloot tussen diegene die deze onwaarheid eruit heeft gehaald.