LC8 Rally Western Alps door Fred en Sandra

Vorig jaar had ik de Yamaha Tenere uit 1992 twee weken voor vertrek gekocht. Het doel was de Stella Alpine te rijden het evenement wat iedere tweede weekend van juli wordt gereden. Die wordt ook gereden met Harley’s, bakfietsen en andere onmogelijke motorfietsen, dan moest deze Tenere toch voldoen? Achteraf gezien was dat een inschattingsfoutje, want na het aansluiten bij de KTM groep werd er meer verwacht van de Tenere. Hij was uitgevoerd als Supermoto dus met 17” wegbanden, de vering niet op orde en een beetje aan de zware kant. Ook ikzelf was daar eigenlijk, qua kleding, niet klaar voor om offroad de Alpen in te gaan. Al snel bleek dat crosslaarzen geen overbodige luxe waren en ook een harnas is een must, beide liggen inmiddels klaar om ingepakt te worden. Ik was verliefd geworden op mijn Tenere en “gewoon” een KTM kopen is wel even overwogen en dan was ik klaar geweest, maar KTM is niet helemaal mijn merk en dat zou ook veel te gemakkelijk geweest zijn (ook niet mijn stijl). Als je offroad wilt gaan, zijn er twee dingen dus belangrijk: de juiste vering en juiste banden. Daarbij is het gewicht van de motor een factor, hoe lichter hoe beter. Dus heb ik afgelopen jaar er alles aan gedaan om gewicht te besparen. Uiteindelijk is de Yamaha ruim 16 kilogram lichter geworden, de vering is helemaal nagekeken door Hyperpro en met gloednieuwe Heidenau K60 Scout’s (met 4 millimeter dikke binnenbanden om de kans op lek rijden zo klein mogelijk te maken) eronder. En dan natuurlijk de kleinere zaken vernieuwd, zoals K&N luchtfilter, alle vloeistoffen, remblokken, bougie en een Litium Ion accu en dan nog een grote beurt. Het ombouwen in zijn geheel was een leuk project waar ik weer veel geleerd heb en ik verwacht dat mijn oude Yamaha Tenere en nu wel klaar voor is.

Om alles visueel te maken, zoek de verschillen:

Model 2016                                                               Model 2017

Donderdag 29 juni vertrekken wij naar Camping Grand Bosco en zullen 30 juni daar onze tent opzetten. Wordt vervolgt.

Fred Zeeman

Eerst even wat recht zetten. In het mailtje van Kees praat hij over de Stella Alpine. De Stella Alpine is een evenement dat ieder tweede weekend van juli wordt gehouden om de Colle Sommeiller te rijden. Dan kan je slapen in een tentje aan de voet van de Colle en zaterdag en zondag gaan de motorrijders met zijn alle naar boven. Met off road fietsen, maar ook met Harley’s en bakfietsen. Dat leek mij vorig jaar leuk, maar dat weekend is zo druk dat door de af en toe stoffige weg, je geen hand voor ogen ziet. Dus vorig jaar heb ik die op woensdag gereden. Ik vertrek vandaag richting Camping Grand Bosco om mij aan te sluiten bij een groep KTM rijders die via Facebook “LC8 Rally Western Alps” jaarlijks samenkomen om in diezelfde omgeving leuk “off road” te gaan rijden. Wie er komt is altijd een verrassing en in principe is het een KTM “feestje”, maar iedereen die off road wil rijden is welkom. Deze groep gaat naar huis als het evenement Stella Alpine begint!

Donderdag 29 juni

De auto, als je een Renault Twingo zo mag noemen, stampvol met: alles voor het kamperen, kleding en natuurlijk spullen om te kunnen sleutelen (je weet nooit). De aanhanger erachter en mijn oude Tenere erop. Wij zijn er helemaal klaar voor en zo rond half één in de middag vertrokken we richting het zuiden. Het plan is om over Maastricht en Luxemburg (natuurlijk even tanken) richting Frankrijk. De rit ging voorspoedig en eigenlijk geen noemenswaardig op files. Behalve zo’n 30 kilometer voor de grens met Frankrijk vanuit Luxemburg die heeft ons een klein uurtje gekost. We zijn uiteindelijk gestrand in een camping vlakbij het centrum van Thionville en kunnen hier overnachten voor 14 euro. In totaal zo’n 6 uurtjes gestuurd en lekker vroeg naar bed, want het weer ziet er een beetje dreigend uit.

Morgen weer vroeg uit de veren en richting Camping Grand Bosco in Salbertrand door de Fréjustunnel. Salbertrand ligt net over de grens Frankrijk/Italie in Italie. 

Vrijdag 30 juni

Weer vroeg uit de veren en richting Camping Grand Bosco in Salbertrand door de Fréjustunnel. Op zich ging de rit ernaar toe prima, maar omdat wij besloten hadden om geen tol te rijden duurde de gehele rit toch nog zo’n 11 uur. Maar de wegen werden mooier en mooier naarmate we dichter bij de Alpen kwamen. Een domper was wel dat de tunnel een tijdje was afgesloten in verband met wat speciaal transport, niet echt leuk als je eigenlijk al in je tent wilt liggen. Uiteindelijk kwamen we rond 18:30 aan op de camping.

Zaterdag 1 juli

Vandaag eerst even wat inkopen gedaan en naar Lac Du Mont-Cenis gereden. Vanaf de weg langs de bovenzijde heb je een fantastisch uitzicht over het meer. Maar als je voorbij het meer de vallei in rijd, waar de wegen wat smaller worden en het de uitzichten nog adembenemer ligt een klein meer, en achter het meer ligt een vallei met een soort herberg. Deze herberg ligt dan helemaal alleen in deze enorme vallei. Vandaag druppelen de mensen binnen. Vandaag druppelen ook diverse jongens binnen uit alle streken. Tot nu toe Estonia, Zwitserland Frankrijk, Duitsland en Nederland. Het weer was prima tot een uur of vier toen het begon te regenen. Ik hoop dat het daarbij blijft want morgen is de planning om de Mont Jafferau (2800 meter hoog) te gaan doen, maar dan moet het weer wel meewerken.

Zondag 2 juli (eerste echte offroad dag)

Vandaag zoals afgesproken de Mont Jafferau. In de ochtend was de groep nog niet compleet en omdat ik op dat moment de enige was die er vorig jaar ook was, moest ik voorrijden. Dan kan je lekker volgas (of althans als mogelijk is) rijden en dat vind ik altijd lekker. Mijn motor deed het goed, althans het rij- en motor- gedeelte. Het plastic is altijd het eerste wat van mijn motor valt, door af en toe heftige klappen. Maar ik ben ook een keertje gevallen. Ik nam een haarspeldbocht wat te ruim en reed de berg direct op. Dus later heb ik al het plastic wat nog wel vast zat eraf gehaald en nu is hij weer “basic”. De Mont Jafferau is een van de hoogste en soms de meest uitdagende tripjes, maar in de middag kwamen we op de top een stelletje tegen! Op een wat oudere BMW F650GS met haar als passagier, dat bewijst maar weer dat niets echt onmogelijk is. Je kan de Mont Jafferau van twee kanten benaderen, vanaf Exilles zijde en vanaf Bardonechia zijde. In de ochtend hebben de wat makkelijkere route genomen vanaf de kant van Exilles. De uitzichten zijn af en toe adembenemend en je heb daar bospaden en kiezels, op zich allemaal goed te doen. Ongeveer halverwege zijn we een is een stuk ingereden waar je eigenlijk niet in mag, hier ligt aan het einde een tunnel. Deze tunnel is afgesloten omdat de weg aan een kant is weggevaagd, heel bijzonder.

Na de tunnel zijn we verder omhoog gegaan, richting het fort. In het hele grens gebied Frankrijk/Italië liggen heel veel verlaten forten. Uit de tijd van voor de Europese Unie, veel van de paden die wij rijden zijn ook om die forten te bevoorraden. Dit fort lag op zo’n 2200 meter hoog. Aangekomen bij het fort kwamen we een man van mijn leeftijd tegen die daar zo’n 6 dagen kampeerde. Geheel weg van enige luxe en helemaal alleen op 2200 meter hoog. Omdat een van de mannen (uit Zwitserland) weer die maandag moest werken, zijn we daarna weer richting camping gereden. Daar zouden we toch langs komen omdat we die middag vanaf de andere kant omhoog wilde en de camping ligt tussen Exilles en Bardonechia in. Aangekomen op de camping bleek dat er meer mensen van de groep, die verschilt overigens enorm van samenstelling met de groep van vorig jaar, maar niet minder gezellig, waren aangekomen. Die middag dus via Bardonechia naar de Mont Jafferau. Via deze kant is het wegdek wat uitdagender, dus het is altijd geconcentreerd rijden maar de snelheden liggen dan wat lager. Halverwege ligt hier weer een verlaten fort dus dat zijn altijd mooie foto en rust momenten. En daarna op naar de top op zo’n 2800 meter, de wegen worden wat slechter en sneeuw kan de weg blokkeren. In de wat moeilijkere momenten blijkt het rijden in de groep weer zo belangrijk. De groep “zorgt” dan voor elkaar, maar ook met pech of als iemand valt. Dat maakt dit soort tripjes ook bijzonder. Maar er zijn ook mensen die het alleen doen, zoals een wat ouder stelletje uit …..(CZ). Zij als passagier op een BMW F650GS uit ik schat 2001 of zoiets. Die kwamen we tegen op de top?!? Persoonlijk vond ik dat onverantwoord, maar het kan dus wel! De weg terug ging weer probleemloos en hebben die dag afgesloten met een pizza. De jongens hebben vlees en bier gehaald voor het avond eten en wij, Sandra en ik, zijn uiteten gegaan. Bij terug komst nog lang lekker nagekletst.

Maandag 3 juli (tweede offroad dag)

Vandaag zijn we via de Col de Fenestrelle naar de Col de Assietta gereden. Omdat dit relatief eenvoudige passen zijn, hebben we besloten dat te doen met zijn tweetjes op die kleine Yamaha. Afhankelijk zouden we dat alleen doen, maar toch met de gehele groep gereden. Dat is wel zo fijn omdat men altijd uitkijkt naar een ander. Natuurlijk zijn we dan niet zo snel, maar dat leverde geen problemen op. Col de Fenestrelle is wel wat drukker omdat je daar ook kan komen via asfalt, maar dat hebben wij niet gedaan. Boven aangekomen zagen we behoorlijk wat wegmotoren en auto’s.  

Via diezelfde asfalt weg is het een klein stukje naar Col de Assietta. Dat was even ontspannen en even geen hobbels, maar niet voor lang. De Assietta is een mooi pas en met zijn tweetjes op de motor wel te doen maar toch wel uitdagend. Het was voor mij een kans om Sandra te laten ervaren wat het is om hier te rijden. Wij zijn op de weg al een goed team, maar off road rijden is toch wel anders. Maar Sandra vond het ook heel bijzonder. Het lukt nu even niet om filmpjes op de site te zetten en de jongens hier hebben ook nog niet online staan. Als ik terug ben gaan we dat in alle rust even regelen. 

                                                                                         Yamaha Tenere weer zonder al het onnodige plastic.

Groeten vanuit de Alpen van ons tweetjes

Dinsdag 4 juli (derde offroad dag)

Vandaag hebben we de Colle Sommeiller gereden, dat is dus die route waar ook het evenement de “Stella Alpine” wordt gereden. We vertrokken om 10:30 van de camping met 10 motoren (9 KTM’s en een Yamaha Tenere). Om een pas te rijden moet er altijd natuurlijk een stuk “normale” weg gereden worden en dat gaat altijd “full trottle”. Mooie glooiende bochten en mooi asfalt, is zelfs met een Tenere op 50/50 banden leuk om het gas erop te houden. Het begin van de Sommeiller is een leuke bochtige en smalle bergweg met redelijk asfalt, waar ook nog ander verkeer rijdt dus even oppassen. Na het asfalt krijg je lange stukken met grevel, met hele mooi afwateringskanalen waar je de motor los kan krijgen. Op het juiste moment gas erop, even de vering indrukken en lift off. Na een stuk grevel, kom je bij de hoogvlakte waar iedereen aankomende vrijdag zijn tent zal opzetten. Als er bijna niemand is, is het ook een waar stukje paradijs met een kabbelent riviertje en in de verte watervallen die van grote hoogtes komen.

Maar men was al druk bezig om mobiele toileten te plaatsen wegen sneeuwvrij maken en hier en daar te repareren. En eigenlijk wil je hier niet komen volgende week, want ook de weg omhoog is soms nogal stoffig en als het druk is zie je geen hand voor ogen. Dat de Sommeiller een grote aantrekkingskracht heeft bewijs dat we op de weg omhoog twee busjes met toeristen tegen kwamen en vele landrovers (of soort gelijk). De busjes kwamen trouwens hopeloos vast te zitten, daar is het “wegdek” gewoon te slecht voor. Maar zoals de wandelaars en fietsers, de motorrijder tegen wil en dank moeten tollereren, zal de motorrijder de toerist in de bus helaas moeten accepteren. Gelukkig zijn er genoeg mooie andere paden waar we dat probleem niet hebben. Als je geen auto voor je hebt weer gas open en die berg op. Dat is super geconcentreerd rijden, want een haarspelt over het hoofd zien of een kei verkeerd pakken of bedenk het maar. En zo kwam ik ten val in een haarspeldbocht waar mijn voorwiel in los zand kwam. Gelukkig kwamen mijn crosslaarzen goed van pas, want ik zat vast met mijn linker voet onder de motor. 

Woensdag 5 juli (vierde even niet offroad dag)

Vandaag zijn Sandra en ik samen richting Turijn gereden en hoewel wij dat altijd erg leuk vinden, is dat niet veel anders dat toeren met MC West Friesland. Dus vandaag een kort stukje. De Garmin op “on route” gezet, en lieten verder Garmin bepalen welke kant we op gingen. Door de kleine dorpjes waar een paar huizen staan en een kerk, en als je geluk hebt een winkeltje. Plaatsjes zoals Mattie, Sant’Antonino di Susa en Avigliana, in grote lijnen reden we langs de SS25 (Bardonechia <> Turijn). Om dan niet diezelfde weg terug te rijden zijn we binnendoor gestoken over een bergpas naar de twee kleine meertjes bij Sada. Deze meertjes zijn nog niet ontdekt door de tourist en zijn rustig. Via de SP23 terug gereden, een mooi stuk asfalt met leuke snelle bochten. 

Bij terugkomt bleek de groep de Coll du Mulatiera, iets wat ik vanochtend niet zo expliciet gevraagd had waar men naar toe ging had ik dat gemist. Want deze Coll wilde ik zeker rijden dus dat was een beetje balen voor mij. De Mulatiera is de pas waar ik vorig jaar mijn been heb open gehaald, maar bovenal verschrikkelijk leuk om te rijden door zijn diversiteit. Misschien ga ik die alsnog morgen rijden of Lac du Mont Cenis. Maar een ding is zeker, weer off road.