Vier MC WF-ers naar Wales

Door Jacq Baas

Verslag van een reis naar Wales door vier motor-rijders van de club.

Dag 1, Van huis naar Hull

Op woensdag 7 september zijn wij, Jan Ditz, Peter Groote, Jan Honing en ondergetekende, op pad gegaan. We verzamelden bij Jan Honing. Na een kop koffie en een uitleg van mij, waarom ik misschien niet mee zou zijn gegaan, zijn we vertrokken. Ik had wondroos in mijn voet en dat leverde een hoge koorts op. Maar die is met antibiotica bestreden zodat het toch door kon gaan. We gingen via Amsterdam naar Rotterdam om daar bij Europoort de boot te nemen naar Hull in Engeland. Dat kostte nog veel tijd, omdat we voor Amsterdam al door een file moesten rijden. Ook hadden we later nog veel files door ongelukken. We wilden eigenlijk binnen door rijden en via pontje Maassluis naar Europoort gaan. Maar door het oponthoud was het toch beter om de snelweg aan te houden. We waren op tijd voor de boot. De motoren in de parkeerplaatsen gezet en vastgesjord. Daarna onze hut op gezocht. Deze waren niet erg groot maar het ging. Ik deelde een hut met Peter en Jan & Jan hadden samen de andere hut. ‘s Avonds hadden we een dinerbuffet op de boot, wat heel goed smaakte. Na het eten nog een rondje over de boot en na wat gedronken te hebben, gingen we slapen want morgen zou het gaan gebeuren: Rijden in Engeland aan linkerkant.

Dag 2, Van Hull naar LLanymynech

Na een goed ontbijt buffet ,hebben we onze spullen weer op de motor gedaan en zijn we na het losmaken van de sjorbanden naar de paspoortcontrole en de douane gereden. Na de controle gingen we op weg. Een beetje onwennig het links rijden, maar na een tijdje ging het wel. We reden via een doorgaande weg Hull uit, op weg naar LLanymynech. Daar stond onze inn, The Bradford Arms. We reden via doorgaande wegen richting het Peak District. Onderweg hadden we moeite om een koffietent te vinden, die op dat tijdstip open was, maar uiteindelijk vonden we er eentje. En die had zelfs nog gebak. Na een uurtje gingen we weer verder naar The Snake Pass Inn, midden in het Peak District, waar Jan H al eerder geweest was. Jan D en ik bestelden een hamburger. Tot onze verassing kregen we een enorme hamburger met nog een portie frites erbij. We konden het niet op en na een uurtje zijn we weer op gestapt om verder te gaan. Langs mooie B weggetjes door enorme ruige gebieden waar je geen mens tegen kwam. Op een moment zijn we gestopt voor een mooi uitzicht. Maar door de harde wind die er op die plek stond zijn we weer snel verder gegaan naar ons hotel. Daar kwamen we rond 17.00 uur aan. Jan, Peter en ik sliepen in de suite zoals hij dat noemde. Het was eigenlijk een appartement voor meerdere personen en bestond uit een slaapkamer een zitkamer met twee slaapbanken en een toiletruimte met bad. Jan en Peter sliepen op de slaapbanken en ik in de slaapkamer met een matras die uit spiraalveren bestond. Het sliep wel lekker maar als ik mij omdraaide kraakte en piepte het aan alle kanten. Dus dat moest ik wel voorzichtig doen. Ook het douchen was een experiment: Je moest in het bad gaan staan. De kraan opendraaien en aan een touwtje trekken dan kreeg je warm water. Dit werd electrisch verwarmd. 

Dag 3, LLanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch (naam van het dorpje)

Ja , nu ging het echte werk beginnen . De eerste route. Deze ging door het Snowdonia Nationalpark. Maar al in het begin gingen we al van de route af,want Jan H was er al eerder geweest en die wilde ons de Horseshoe Inn laten zien uit 1400. We zijn er ook gekomen. Toen wij er waren kwam de bewoonster buiten en die stond naar ons te kijken.The Horseshoe Inn

Ze zei op een gegeven moment tegen Jan H: Ik ken u van vroeger. U bent hier al eens geweest. Dat klopt, zei Jan, een jaar of zeven geleden met andere collega’s. Ook de echtgenoot van de vrouw kwam naar buiten. En begon ook met Jan te praten. Dit was wel een leuke onderbreking. Het huis werd door hen bewoond en was ook geen kroeg meer. Na een tijdje zijn we weer teruggegaan naar de route. Dat moest wel want het is niet zoals bij ons dat je gewoon een ander weggetje pakt om weer op de route te komen. We gingen weer op weg naar het dorpje met de langste naam. Het weer was goed om te rijden niet te warm, alleen had er wat meer zon moeten zijn. Maar ja, dat is de natuur. Onder weg kwamen we langs Lake Vyrnwy, een stuwmeer, wat al erg oud was, met grote stenen beelden. Na het meer reden we de heuvels in, heel veel mooie smalle weggetjes, waar je overigens 100km/h mocht rijden, Via Bala en de Pass of LLanberis kwamen we aan in het plaatsje Llanberis. Daar een tearoom opgezocht en eenmaal binnen begon er een plensbui. Dat mocht enige naam hebben. Na de bui doorgegaan naar het eiland Angelsey en zijn we in het dorpje met de langste naam terecht gekomen. Onder weg zagen we heel veel schapen in weiden, afgebakend door muurtjes van opeen gestapelde stenen. Dat kan ook niet anders, want slootjes als bij ons, wordt lastig in bergachtig gebied. Na een mooie tocht terug over de A5, de oude postkoetsroute en een koffie en tankstop onderweg waren we weer rond 17.00 uur in het hotel. Na een lekkere maaltijd, geserveerd door Tammy onze lieftallige serveerster en dochter van de landlord, zijn we in de gelagkamer gaan zitten om de dag even door te nemen onder het genot van een lekker drankje. Voor mij helaas alleen maar cola, doordat ik een antibioticakuur moest volgen.

Dag 4, Shropshire Hills en het Brecon Beacons National Park

Deze vierde dag gingen we zuidwaarts richting de Shropshire Hills in Engeland. Dit was een route door een vrij ruig gebied met hele smalle weggetjes en hellingen van 25%, met vele vergezichten en uitsluitend bewoond door schapen. Het nadeel hiervan is dat de koffietentjes niet dik gezaaid zijn. Maar we hadden genoeg bij ons zodat we bij een stop toch iets hadden . Onderweg kwamen we nog een leuke narrowboat tegen dat in een riviertje of kanaal langs de weg lag. 

Verder doorgereden naar de Wye Valley en de Brecon Beacons en weer naar het noorden. Later op de dag hebben we nog gegeten in een restaurant met hele leuke serveersters. Wel hadden we op deze dag af en toe wat lichte miezer, maar toen ik mijn regenbroek aantrok was het over. ’s Middags stopten we net op tijd om een bui te omzeilen. In het restaurant had ik nog een ongelukje. Jan H gaf mij een tube met mosterd wat er niet uit wilde. Ik zou dat wel even doen. Ik kneep in de tube en ineens plofte de mosterd eruit net niet op mijn kleren. De anderen lagen natuurlijk in een deuk. Later op de rit hoorde ik in een lange bocht een knal. Gelijk gestopt om te kijken wat dat was. Eerst had ik het niet door maar later bleek dat ik het voorste deel van het voorspatbord verloren was. Die lag een stukje terug op de weg en was niet meer te repareren. Dus de laatste dagen reed ik zonder voorspatbord. Een allroad wannabee Pan European.

Dag 5, Llandudno

Deze dag zijn we richting de noordkust van Wales gegaan. Naar de Great Orme. Dat is een redelijk hoge berg waar vanaf je bij goed weer het eiland Man kon zien. Uiteraard was het toen wij er waren niet helder genoeg dus hebben we het niet gezien. Verder was het wel mooi weer. Onderweg kwamen we nog door Llangollen en maakten we een stop bij het Pontcysylite Aqueduct  

Daar hebben we een tijdje gekeken naar het de boten die daarlangs kwamen en aanlegden. Hier kon je ook weer zien dat de beste stuurlui op de wal stonden en daar aanwijzingen gaven. Die niet op gevolgd werden, waardoor er toch een redelijke chaos ontstond. Verder waren er hele mooie boten bij. Dat aquaduct kon uitsluitende gebruikt worden door narrowboats, door de breedte van het kanaal . En door voetgangers zonder een greintje hoogtevrees. We zijn tijdens de tocht weer voor een groot deel door het Snowdonia National Park gereden. Langs smalle weggetjes die aan beide zijden begrensd werden door bosschages of gestapelde stenen. Ook hebben we voor de eerste keer deze trip Fish end chips geprobeerd bij een tentje langs de route. Het smaakte wel goed maar we hebben het zonder de azijn gedaan die de Britten over de frites doen. Daar zijn wij Hollanders toch te teer voor gebouwd. Einde van de dag waren we weer bij het hotel. Waar we het normale avondritueel volgden. Alleen was Peter niet zo helder meer. Hij probeerde om de een of andere duistere reden met onze kamersleutel in de kamer van Jan H te komen. De volgende dag flikte hij dat weer. Het raadsel is nooit opgelost.

Dag 6, Aberystwyth

De laatste dag alweer. Nu gaan we in zuidwestelijke richting. Na een goed ontbijt stapten we weer op de motor. We gingen weer langs smalle wegen en waar we dus weer veel schapen zagen lopen. Het weer was niet zo mooi een beetje bewolkt, maar dat was geen bezwaar. Ik had mijn regenbroek aan ,dus bleef het, op wat motregen na, droog. Onderweg gingen we op een gegeven moment over een brug waaronder een riviertje stroomde. Dit was de Devil’s Bridge. Wel een mooi plekje. We zijn er ook even gestopt maar niet zolang want er was bijna geen parkeerplaats. Na verloop van tijd kwamen we in Aberystwyth aan. Dit ligt aan de westkust. Daar was het wel redelijk weer dus kon mijn regenbroek wel uit

Op de boulevard hebben we bij een restaurant weer Fish en Chips besteld. Deze was beter dan die van de vorige dag. Daarna gingen we weer op pad de route ging gedeeltelijk langs de kust en was afwisselend. Later kwam de zon er ook nog bij.
We kwamen langs diverse dorpjes met onuitspreekbare namen. (Jan H kon dat wel) Uiteindelijk kwamen we langs een diepe inham waar we bij een restaurant koffie hebben gedronken. 

Inmiddels reden we weer in het Snowdonia Nationalpark . Op weg naar ons hotel kwamen we weer door diverse smalle en steile weggetjes . Op een gegeven moment stonden we weer voor een weg die een stijging en een daling had van 25% . Maar dan zouden we van de route afwijken. Jan D zei: Dit ga ik van ze leven niet doen. Dus links afgeslagen en de route gevolgd tot we een minuut later voor een andere helling van 25% stonden. We zijn gewoon de helling opgegaan en het schijnt dat Jan D ons gewoon gevolgd is. Rond etenstijd kwamen we weer in de inn aan.

Dag 7, Terug naar Hull

Dit was de terugreis weer naar de boot. Deze ging via een andere route via het zuidelijke deel van het Peak District weer terug naar de boot. We hadden geluk de zon scheen volop, dus het werd een mooie reisdag . Onder weg zijn we nog gestopt bij een mooi restaurant waar we buiten konden zitten . We hebben er lekker gegeten. Uiteindelijk waren we op tijd bij de boot waar we de motoren konden inladen. Na een goed buffet zijn we op een redelijke tijd in de koffer gedoken.

Dag 8, Bijna Thuis 

Na een goed ontbijt op de boot zijn we via een binnendoor route weer naar huis gereden. Onderweg hebben we nog een koffie stop gehad. Daarna arriveerden we na de middag weer op ons huisadres.

Al met al een mooie week in mooi landschap met een illuster gezelschap!!

Jacq Baas