2025 Motorvakantie met Theo Pyreneeën

In 2024 was mijn zwager, en gewaardeerd lid van de MC West-Friesland, Theo Balk onderweg naar de Pyreneeën voor een motorvakantie. Daar is hij niet aangekomen vanwege een ongeluk met de motor. Hij brak daarbij 5 ribben. Dit is een niet ongebruikelijk verschijnsel binnen onze motorclub, het komt vaker voor dat leden iets breken. Dit bracht mij ertoe om een oproep te doen in De Koppeling om te kijken of er meer leden geïnteresseerd zijn in een motortocht in de Pyreneeën. Dat was het geval en al snel kon ik een Whatsapp groepje maken met 6 personen. We hadden het idee om te kijken of we de motoren van te voren door een transportbedrijf naar de Pyreneeën gebracht konden worden, zodat wij alleen maar op het vliegtuig hoefden te stappen en op de plaats van bestemming de motoren konden starten voor mooie ritten door de Pyreneeën. Carin stelde voor om de toertocht in mei te houden vanwege het weer. Dat kwam mij wel goed uit, maar veel andere deelnemers toch weer niet. Uiteindelijk bleven alleen Theo en ik over. Dus besloten wij om samen op pad te gaan. We hebben de reis geboekt bij Motortours.eu, een reisbureau in België dat gespecialiseerd is in motorvakanties.

Op zaterdagmorgen 10 mei eerst naar Koos Bakker om een motortrailer te halen voor 2 motoren. Kleding etc. inpakken voor de motortrip. In de middag arriveert Theo op zijn motor. Hij eet gezellig een hapje mee. Als galgenmaal heb ik asperges klaargemaakt. Een varkenshaasje omwikkelt met ontbijtspek, een sausje met ham en ei en om het allemaal weg te spoelen een glaasje witte wijn. Dat leek mij wel een goed begin van onze motorvakantie. Daarna de motoren op de trailer gezet en de auto gevuld met alle spullen die mee moeten.

Redelijk op tijd naar bed, want morgen willen we vroeg vertrekken.

Zondag 11 mei

We hadden bedacht dat we om 6 uur gaan rijden. Dat is aardig gelukt en om 6.10 uur rijden we weg. Op naar Cahors in Frankrijk voor de overnachting. De auto en de trailer kunnen we bij het hotel laten staan. Wij gaan met de motor een mooie route volgen naar het hotel in Spanje waar we 6 nachten blijven.

Het is een lange reis, zo’n 1.100 km. Om 20.30 uur komen we bij het hotel aan. Door de receptie wordt gevraagd of wij de volgende morgen een ontbijt willen hebben. Wij wijzen op de hotelvoucher die wij van motortours.eu hebben gekregen, de reisorganisator voor onze trip. Volgens het hotel is het ontbijt niet geboekt, hoewel dit wel op onze voucher staat. Wij geven aan dat we graag een ontbijt willen hebben. Hier moeten we nog even contact over opnemen met Motortours.



 Omdat er niet veel gasten in het hotel zijn, is er is niet gekookt. Wel kunnen we een snack krijgen die ter plekke wordt opgewarmd. Vooruit dan maar, we hebben geen zin om iets anders op te moeten zoeken. Flesje wijn erbij en op tijd naar bed.

De wekker van Theo werkt niet, dus maak ik hem om 7 uur wakker. We moeten de motoren nog van de trailer halen, de bepakking erop vastmaken en onszelf rijklaar maken.

Uiteindelijk lukt dat allemaal en om 10.30 uur rijden we weg. Er is een mooie binnendoor route aangeleverd.

Voor de lunch stoppen we bij McKebab waar we een broodje en koffie nuttigen. Lokale arbeiders zitten daar voor de lunch, dus moet het wel goed zijn. Het is mooi weer en we genieten volop van onze trip. In een klein dorpje nog even wat drinken, voordat we de bergen in gaan. Café Le Dumbo lijkt ons wel wat.

De dochter van de eigenaresse is enthousiast over onze motoren. Ze roept “broem, broem” als we naar binnen lopen. Aan de andere kant van het café is een ook terras. Daar gaan we een drankje doen. Het uitzicht is verrassend vanaf dit terras.

De palmboom ziet er zielig uit, maar het uitzicht is erg mooi.

We moeten over de Col de Menté. De zon is inmiddels vertrokken. Het is redelijk afgekoeld en dan is het prettig om handvat verwarming te hebben. De weg naar de top is leuk om te rijden met prachtige uitzichten. Bovenop is een restaurant, maar dat ziet er wat verlaten uit.

Voor de zekerheid, voor je het weet denk je dat we dement zijn, een paar foto’s gemaakt, en dan weer naar beneden. Rond 6 uur komen we aan bij het hotel.

De motoren in de garage gezet, bagage in de kamer en dan is het tijd voor een biertje. Vanaf 20.15 uur kan het diner geserveerd worden, dus we hebben nog even tijd. De dame achter de receptie spreekt geen Engels, en wij geen Frans of Spaans. Maar het duurt niet lang voor ze begrijpt dat we bier willen hebben. Ze vraagt of we een tapbiertje willen, en ja dat willen we wel. Er komt heel veel schuim uit de bierpomp maar geen bier, blijkbaar is het vat leeg. Dan maar een flesje.

Om 20.15 gaan we naar het restaurant. We krijgen een 3-gangen diner, inclusief wijn en brood.

Er is veel keus op de menukaart voor het 1^e en 2^e gerecht en ook voor het dessert is er voldoende keuze. Als we deze menukaart elke avond krijgen kunnen we elke dag een ander gerechtje proberen bij de 1^e en 2^e gang. Dat lijkt een luxe probleem en dat gaan we dus ook doen.

En dan wordt het tijd om te gaan slapen.Na deze tripjes is dat niet zo’n probleem.

Dinsdag 12 mei.

Mijn Garmin is niet te koppelen aan mijn headset. Het zou aan mij of aan de headset kunnen liggen. Dat moet nog maar eens een keer nader uitgezocht worden. De route is ongeveer 260 km. Volgens de beschrijving hebben we 8 km aan tunnels te verwerken. De Juan Carlos 1 tunnel komen we als eerste tegen en die is 5 km lang. Het is nog wat frisjes op de weg. Als we de tunnel uitkomen zien we besneeuwde bergtoppen en een een stuwmeer, helaas geen plek om een foto te maken.

Bij Vialler gaan we het binnenland in. Dit is een heel smal weggetje, maar gelukkig bijna geen verkeer, want passeren is vrijwel niet mogelijk.                                   

Bij Montanuy komen we bij een van de mooiste uitzichtpunten van Aragon, de “ Mirador de la Camera” . Echt even stoppen, genieten van het uitzicht en de zon en een paar foto’s maken.

Hier kwamen we vandaan. Daar moeten we naar toe.

Dan gaan we afdalen. De weg is niet erg geweldig. Maar nadat we een bordje gezien hebben met de een waarschuwing voor voetgangers op de “Camino de Santiago” is het asfalt strak en vlak. Waarschijnlijk gesponsord door de katholieke kerk om te zorgen dat al die gelovigen een makkelijk pad hebben om over te lopen.

En weer een tunnel, maar deze is een beetje eng. Je rijdt een onverlichte tunnel in, die ook nog een bocht naar links maakt. Daardoor is er geen licht te zien, ook niet het einde van de tunnel. Dus even in de remmen om te zorgen dat we niet tegen de tunnelwand rijden. Een paar lampjes had wel fijn geweest. Bij de volgende tunnels dus groot licht op om toch nog iets te kunnen zien.

In Campo gaan we tanken en een broodje eten met een bakje koffie. Verderop in een dorpje stoppen we bij een Bazar want Theo heeft een baco nodig. Nee, geen bekend drankje, maar een stuk gereedschap. Voor een paar euro zo’n ding gescoord en de spiegel wordt vastgezet. Voor je het weet staan we te wachten voor de tunnel (Tunnel de Bielsa-Aragnouet) die ons Frankrijk in brengt. In de tunnel is het eenrichtingsverkeer, vandaar dat je soms moet wachten tot de tunnel vrij is.     

We pakken nog een paar Colletjes, zoals de Col d’Azet (1580m) en de Col de Pyresourde (1596 m).  

Alleen jammer van al die Porsches die zo snel mogelijke de top willen bereiken terwijl wij afdalen. Zal wel een club van Porsche rijders zijn. Stelletje aso’s.

We rijden door Bagneres de Luchon. Dit is een oud kuuroord en was een startplaats van de Tour de France in 2018. De route van de Tour de France voerde toen ook over de Col du Portillon. “Toevallig” rijden wij daar ook. Het eerste stuk omhoog naar de Col is buitengewoon slecht asfalt. Ik denk dat er vanaf 2018 niets meer aan gedaan is. Vol gaten, kuilen en sleuven. Gelukkig wordt het verderop tijdens de afdaling een stuk beter. Wij hopen dat de Tour er binnenkort weer overheen gaat, dan wordt er vast opnieuw geasfalteerd.

En zo rijden we terug Spanje weer in en vlak voor we het hotel bereiken gaan we nog tanken, dan zij wij weer klaar voor morgen.

Ons hotel ligt pal naast een rotonde. Als we de rotonde naderen staan daar een paar politieauto’s, er is een tijdelijke drempel op de rotonde gelegd en de politieagenten hebben een geweer in hun handen. Gelukkig staat er een politieagente die ons met een vriendelijk gebaar aangeeft dat wij wel mogen doorrijden. Dat is fijn thuiskomen😅

De motoren weer in de garage gezet, echte kleren aan en tijd voor een biertje. Ik maak gelijk van de gelegenheid gebruik om een begin te maken met dit verslag.

Tjitze van Rijssel