Uit de Koppeling

Dit is de Column die ik nog lang niet wil schrijven.


Ik voel mij aan de ene kant schuldig, wetende dat ik het niet moet zijn, en daarom deze Column toch met jullie wil delen.  

Voor een deel van onze leden is het bekend dat ik al enige tijd ziek ben. 


Maar eerst wil ik even terug naar Mei 2020, waar mijn vrouw de vraag stelt of ik weer leuk zal vinden om motor te gaan rijden. 

Ga eens bij een motorzaak langs om te zien wat het met je doet. Een week later stond de afspraak voor een proefrit met de BMW F800st.  Voor een deel van onze leden is het bekend dat ik al enige tijd ziek ben. 


Na bijna 12 jaar geen motor meer hebben gereden, viel het weer reuze mee. Opstappen gas geven even schakelen en remmen waar zijn die 12 jaar gebleven, fantastisch is het. Voor het proefrijden heb ik het wel mijn vrouw besproken dat ik lid wil worden van een motorclub en zo ook toertochten te rijden met een leuk samen zijn. Kijk op internet of je een geschikte motorvereniging kan vinden, en ja hoor het staat er vol mee. Dan is het referenties lezen om te kijken waar ik mij bij thuis kan voelen. Inmiddels ben ik op mij eigen al aan het experimenteren met tochtjes te rijden, heb ik een TT 550 gekocht en voor deze situatie bevalt het mij prima. 


Achteraf had ik beter voor de Garmin kunnen gaan, maar ja verbetering kan altijd mogelijk zijn. Buiten de tourritten wordt de motor ook voor woonwerk verkeer gebruikt. En alles voelt weer als vanouds. Met het verder zoeken naar een motorclub kwam ik op de site van MC West-Friesland uit. De foto’s spraken mij aan en ook de verhalen van de leden. Hierna heb ik met Kees gebeld voor extra informatie, en de eerste uitnodiging om mee te rijden met een toertje stond. Als gewoonlijk eerst even de kat uit de boom kijken, maar het voelde goed, dus op naar meer. De BMW was wel een lekker motor om mee te rijden al kreeg ik wel wat last van mijn knieën bij ritten boven de 400 km.

Even bij een andere dealer lans geweest, en omdat ik vroeger als droommotor de Kawasaki GPZ900R had, stond hier een Kawasaki Versys 1000S gt het nieuwe droom ultimatum. 

 


Maar dan nog wel even mijn vrouw zien te overtuigen om na een jaar alweer een andere motor aan te schaffen. Datum vergeet je nooit weer en op 5 juni 2021 reed ik met de demo een testrit, waarna de nieuwe Versys was gekocht. 

Super het gaat ons voor de wind. Nu wilde mijn vrouw ook weer graag achterop, maar door haar spierziekte durft zij het niet meer. Welke niet inhoud dat ik de tijd krijg om met de tourritten mee te rijden inclusief de meerdaagse ritten. De motor rijdt echt fantastisch en met de volgende monsterrit mag ik wel zeggen dat ik mij comfortabel heb gevoeld. Helaas was het met mijn gezondheid niet zo goed gesteld, een bypassoperatie kwam op mijn pad dus een half jaar geen motorrijden. Gelukkig viel het herstel mee en in maart kon ik weer meerijden. 

Inmiddels was er ook de vraag gesteld om copy in te leveren voor in de koppeling. Bij Kees en Kees de vraag neergelegd of ze het leuk vinden om er een maandelijkse column in te plaatsen. Nou dat vinden zij wel wat, maar als het een keer niet gaat dan niet, je moet het niet als een verplichting voelen. 

Altijd met veel plezier columns geschreven. Misschien kunnen de meeste mijn naam ervan. 

Verder vind ik het ook leuk om mij voor vrijwillige taken in te zetten, en zo om als kantine hulp mijn bijdrage te doen. 

Aangezien ik nog werk, zijn er ook nog andere taken die mij aanspreken maar dat is voor de toekomst want het werk gaat nu nog voor. 


Heerlijk meegereden met het voorjaarsweekend en na de lange heenrit, welke een prachtige mooie rit was, ben ik op aanraden van, de tweede dag met een kleine groep de kortere rit gaan rijden. Dit ook met het oogpunt voor de terugrit. 

Sommige ritten met de club meegereden andere op later tijdstip omdat het dan met de planning niet uitkwam. Afgelopen jaar met de supertoer meegereden en dat smaakte absoluut naar meer. Dus voor dit jaar direct opgegeven. 


Echter zit ik nu in een heel andere situatie. Met onderzoek naar mijn ziekte is er een tumor op mijn lever gevonden. Dit is geen goed nieuws. Ik ben nu nog in behandeling om te zien met welke mogelijkheden mijn leven verlengt kan worden. We hopen dat ik in het beste geval van de zomer kracht genoeg kan hebben om nog een uurtje te rijden. 

Voor nu is het nog afwachten wat er uit de onderzoeken naar voren kan komen. Ik krijg al veel bezoek en natuurlijk ook van de leden van de motorclub. Dit doet mij erg goed, als ik nu ergens van genieten kan is het van onze gezamenlijke verslaving aan het motorrijden. Nu wordt het beperkt tot de YouTube films en de site bezoeken en bladen lezen en terugkijken naar de herinnering van de ritten. 

 

Als het straks beter gaat kom ik weer graag naar de clubavond, al zal ik dan niet als vrijwilliger inzetbaar zijn, alhoewel je weet het nooit hoe ik dan ben. Missen van dit leuks gaat zeker gebeuren. Ik hoop die dingen nog te doen die ik graag wil, bijvoorbeeld vrijwilliger bij de 15 dorpentocht. Maar blijf ook wel nuchter genoeg dat de zaken ervoor staan zoals ze zijn. Ongetwijfeld vallen dit soort berichten zwaar, dit wens je niemand nog jezelf toe. Hoe dan schuldig voelen, ik ben nog niet lang lid van de motorclub en voelt het voor mij bezwaarlijk, ja voor de toekomst nog plannen genoeg en dan als je alles voor elkaar hebt valt dit wel als een donkere deken over je heen. Ik geloof in het lot, dit is mijn lot. Ik wens dan ook dat de motorclub nog lang kan blijven voortbestaan en weet gewoon zeker dat de leden hier volop van gaan genieten. Mocht ik mij goed voelen en nog een column schrijven zal ik het absoluut niet laten.

Het leven is met een lach en een traan, maar bestaat vooral uit 30% cabaret blijf lachen.

Alle goeds toegewenst en vooral veel rijplezier en kijk vooruit.

Groet André.


Algemene Leden-
vergadering 21-02-2024


Op woensdagavond 21 februari hadden we weer de jaarlijkse algemene ledenvergadering. In totaal waren er 27 leden aanwezig, incl. 5 bestuursleden. Het zesde lid (Jan Ditz)moest wegens ziekte helaas verstek laten gaan maar zijn taak werd vakkundig overgenomen door Jan Honing. De vergadering verliep in gemoedelijke sfeer en alle aangedragen agendapunten werden door de leden voor akkoord bevonden. Dirk Sluis ging er voor de derde achtereenvolgende keer met de wisselbeker vandoor.  Tegen het einde werden er aan een viertal personen een bos bloemen uitgereikt voor hun onbezoldigde goede inzet voor de club. Even over negenen werd de vergadering afgesloten en bleef men nog gezellig een tijdje nazitten.

Boetes 10% duurder; deze bekeuringen wil je in 2024 echt niet krijgen.


17/01/2024 door Jesse Busser


Een boete krijgen is nooit leuk, dus we zullen je alvast psychologisch voorbereiden op de nieuwe bedragen van 2024. Net zoals vorig jaar stijgen de prijzen rond de 10 procent, maar ze worden ook nog soms naar boven afgerond. Dat het volgend jaar maar mee mag vallen. We hebben hier de boetebedragen genoteerd, van laag naar hoog. Vergeet verder niet dat op alle bedragen nog eens 9 euro administratiekosten komen.


Dit zijn de boetes die je € 120,-- euro kosten:

• Rotonde tegen de richting in rijden

• Stilstaan op voetpad of fietspad met auto

• Afslaan zonder richtingaanwijzer

• In het donker zonder licht rijden binnen bebouwde kom

• Niet stoppen voor stopbord


Dit zijn de boetes die je knip € 180,-- euro lichter maken:

• Eén te ver versleten band

• In het donker zonder licht rijden buiten bebouwde kom

• Rijden met een onleesbaar kentekenbewijs

• Met de motor rijden op een voetpad

• Stilstaan op kruispunt

• Illegaal lichtsignalen geven

• Eenrichtingsweg verkeerde kant inrijden

• Over de busbaan rijden


Dit zijn de boetes die je € 300,-- euro duur komen te staan:

• Niet meewerken aan blaastest of speekseltest

• Kruispunt blokkeren

• Over verdrijvingsvlak rijden

• Niet voorrang verlenen aan rechts

• Geen voorrang verlenen aan tram

• Onnodig op vluchtstrook stilstaan

• Bus of tram inhalen aan de kant waar mensen op dat moment uitstappen

• Onnodig geluid veroorzaken


Een boete voor een te luide uitlaat is zelfs nog een tikkie duurder, die kost dit jaar namelijk 360 euro.

Snelheidsboetes

Techniek 2.

 

Zoals waar de wintermaanden voor bedoeld zijn gaat het even om het terughalen van wat je een hele tijd geleden of misschien toch niet zo lang geleden geleerd heb, te verversen.

Waaronder ik dus ook graag lees over techniek en wat er zoal veranderd is in de loop der jaren.

In mijn vorige column over onderhoud en techniek, heb ik de accu aangehaald en hoe deze verder is ontwikkeld. Leuk maar hoe komen we aan de energie die in de accu opgeslagen zit.

Dit is voor de meeste wel bekend dat dit wordt geleverd door de dynamo, of generator.

Even terug in vroegere tijden, toen was het vermogen van een accu als deze er niet al in zat, niet voldoende om de motor te starten en maakte je gebruik van een kick starter.

Hiermee trapte je de motor aan. Hoe zwaardere motor hoe meer kracht je nodig had.

Later is er een overbrenging in gebracht waardoor je niet meer heel zwaar hoefde te trappen.

Ik kan nog wel terug in mijn brommer tijd, die had ook een kick starter. Deze ging vrij soepel, maar ik heb ook wel eens een crossmotor aangetrapt dat de kickstart terug tegen je kuitspier aan sloeg, nou dat was wel even jodelen.

De ouderwetse motorfiets die zonder accu reden hadden een spoel en een magneet waarmee een spanning werd opgewekt, die door de bobine (in feite een transformator) tot een dermate hoge spanning werd opgewekt dat de bougie er op kon vonken.

De motorfiets van vandaag de dag zit vol elektronica. De ontsteking en de injectie worden door een computer gestuurd. En als je aan de huidige elektronische systemen denkt kom je al snel op elektrische brandstofpomp en elektromagnetische bediende injectoren. Elektrische toerental- druk- positie en temperatuursensoren en ook de gaskleppen worden bedient door een elektrische stappenmotor. Dan heeft de moderne motorfiets; tractiecontrol, ABS, wheelicontrol, cruisecontrol, een IMU, en een TFT dashboard. Allemaal zaken die meer energie vragen en als je zelf nadenkt kom je waarschijnlijk nog wel een aantal punten tegen.

Dynamo of generator wat is het verschil tussen deze twee.

 

In principe wekken ze allebei energie op.

De generator bestaat uit een magneet en een spoel, als deze twee bij elkaar houdt ontstaat er een stroompje. Wil je een blijvende stroom generen dan moet het magnetisch veld doorlopend veranderen. In den beginne is dit ontwikkeld door een hoefijzermagneet rond twee spoelen te laten ronddraaien en creëerde zo een sinusvormige wisselspanning, maar dit kan ook andersom door een spoel rond twee magneten te laten draaien. Alleen moet je nu de spanning van een draaiende as af halen en daar kan je geen twee draden aan solderen, want die raken in de knoop. Dit werd opgelost door de uiteinden van de spoel elk aan een koperen schijf vast te maken. Zo zijn de koolstofborstels in een generator terecht gekomen.

De bovengenoemde generator brengt wisselspanning op en hiermee kan je geen accu opladen, dus is het niet handig voor auto’s en motorfietsen.

Om gelijkspanning te krijgen is een dynamo ontwikkeld. Het principe is hetzelfde, het verschil is dat bij een dynamo gebruik gemaakt wordt van twee halve schijven in plaats van een en deze zijn door een isolator gescheiden. Zo ontstond er een draaischijf met twee contactvlakken, waarbij de een op de pluspool en de andere op de min pool wordt aangesloten, de gelijkstroomdynamo.

Naarmate de motorfietsen steeds verder worden ontwikkeld en dus meer verbruikers krijgen blijkt de dynamo toch niet efficiënt genoeg te zijn. En zo komt de driefasen-wisselstroomgenerator in opmars.

Bij deze generator worden drie spoelen gebruikt die elk onder een hoek van 120Ëš zijn gemonteerd.

Door de spoelen aan elkaar te verbinden, ontstaat er een zogenaamde “sterschakeling” met drie fase-aansluitdraden en een centrale aansluitdraad. Door deze draden elk op een diodebrug aan te sluiten, de plus-uitgangen te verbinden en dit ook met de min-uitgangen te doen, ontstaat er een spanning die steeds het maximale verschil neemt tussen de positieve spanning van de ene spoel en de negatieve spanning van een andere spoel. En dit geeft een veel sterker vermogen dan mogelijk is bij een dynamo.

Zo, dit is voor nu wel weer een aardig stukje techniek uitgelegd zodat je iets meer kennis hebt hoe de elektrische componenten van je motor van energie worden voorzien en je accu wordt opgeladen zodat je weer vrolijk je motor kunt starten.

 

Veel rijplezier en kijk vooruit.

 

André

Een nieuw jaar.

 

Aan de ene kant kan ik wel vertellen dat het afgelopen jaar omgevlogen is, leuke ritten gemaakt, maar toch; 

Vanaf de laatste tourrit die ik heb gemaakt is het najaar van 2023 toch wel anders verlopen dan ik het op dat moment in mijn hoofd had zitten.

Nu kwam het voor een aantal tourritten van de vereniging niet goed uit met de planning.

Ik was nog met de ene rit onderweg, of met mijn vrouw op reis, terwijl er ook ritten op het programma stonden.

Eindelijk een klein lichtpuntje dacht ik van de laatste dagrit maar die werd door de weersomstandigheden verplaatst.

Bij de middagritten die het zelfde lot kregen heb ik een schouderinfectie opgelopen, kan gebeuren maar het rijdt niet lekker. Nu ben ik wel gewoon woonwerk verkeer gaan rijden maar merkte toch dat na de rit het heel ongemakkelijk was. Nou voor de rest is het eigenlijk alleen maar van de ene narigheid in de andere gevallen, tot op de dag van vandaag.

Ik kan in ieder geval wel weer achter mijn computer een column schrijven, maar genoeg over de narigheid en vooruit kijken naar het nieuwe seizoen.

Voordeel als je een tijdje thuis moet bivakkeren dat je gaat zoeken naar de nieuwe mogelijkheden voor het komend jaar, en dit kan dan ook via YouTube. Hier vindt je van alle soorten en maten van wat er gefilmd is. Ik denk voor de meeste dat er wel bekende namen tussen staan die je misschien ook gevolgd hebt, of waar je een trip van hebt bekeken. Een voorbeeld hiervan is Itchy Boots, of Richy Vida.

Itchy Boots reist de hele wereld over op de motor, hier zitten hele mooie maar soms ook mindere trips tussen, maar dit is natuurlijk een persoonlijke smaak.

Richy Vida reist met een groep en soms alleen naar bepaalde punten waar hij graag naartoe wilt.

Er zijn een aantal mooie reizen naar Spanje bij.

Verder heb je ook veel losse trips van motorrijders die de bergen in gaan of gewoon een trip door Nederland rijden.

Ik heb ook nog een side gevonden die MotoJitsu heet.

Deze persoon is een rijinstructeur die de fijne kneepjes van het motorbehendigheid laat zien.

Maar ook waar andere weer fouten maken, om aan te geven hoe het niet moet.

Ik vind deze wel interessant want als het nieuwe motor seizoen weer opstart is het toch altijd even handig om een parkeerplaats op te zoeken en de basis oefeningen door te nemen.

Korte draai, rem proef, halve draai, of achtje draaien.

Het ene moment gaat het makkelijker dan de andere keer maar zoals hij ook beschrijft regelmatig even oefenen om het onder de knie te houden.

Verder kom ik weer de nieuwe modellen tegen die er op de Eicma worden tentoongesteld.

Welke mij direct de aandacht trok, en dit is niet omdat ik zelf ook Kawasaki rij, de Ninja 7 Hybrid.

Dit is ‘s werelds eerste hybride motorfiets, met de voordelen om de conventionele verbrandingsmotor en de elektrische tractiemotor naadloos te combineren. De motorfiets heeft ook drie verschillende rijmodi met elk een heel eigen karakter hebben.

Denk dan aan een acceleratie vanuit stilstand op het niveau van een sportieve 1000cc en een maal op snelheid een verbruik van een 250cc.

Lijkt mij zeer interessant om mee test te rijden, echter is het wel een sportief model, die ik dan niet meer wil aanschaffen. Maar wie weet wat er voor de toekomst in zit. Voorlopig ben ik nog zeer tevreden met de Versys. 

Wat is internet toch een heerlijke uitvinding

Als ik zo bezig ben begint het al wel weer te kriebelen, maar ook voor woonwerk verkeer wacht ik toch nog maar even.

Voor het komende jaar ben ik wel benieuwd naar de tourkalander en een aantal meerdaagse trips.

Voor de komende tijd eerst maar alles een update geven, zoals navigatie en ook de headset van mijn helm. Eerst alles eraf dan een update en daarna alles weer instaleren en hoop ik dat het goed gaat.


Verder wens ik voor iedereen een fantastisch motorseizoen 2024 en dat er veel kilometers afgelegd kunnen worden.

 

Kijk vooruit en veel rijplezier.

André

Afsluitingsrit 5 november 2023

Een beetje nat, maar wel lekker.

De motor was schoon en gepoetst. Zelfs de ketting helemaal schoongemaakt en in het vet gezet. Kortom klaar om een mooie tocht te gaan maken.

Helaas waren de afgelopen 2 geplande toertochten afgezegd vanwege de slechte weersverwachting.

Geheel tegen mijn principes in buienradar gecheckt voordat ik me ging aanmelden voor deze rit. Dat zag er best goed uit. Vrijdagmiddag ook nog even gekeken en alleen om 16.00 uur een beetje regen. Dat treft, want dan zitten we toch bij café Stam in Wognum aan een broodje bal en koffie.

Op zondagmorgen was het toch iets anders. De motor buiten gezet, het was droog. Motorpak aan en op naar de benzinepomp om met een volle tank te kunnen beginnen. Het begon al te regenen.

Op het verzamelpunt stonden al twee clubleden in de stromende regen te wachten. De verwachtingen waren niet al te hoog gespannen voor wat het aantal deelnemers betreft. Met regen rijden is niet altijd even fijn en soms komen mensen die zich wel                   

 

opgegeven hadden niet opdagen of melden zich op het laatste moment af.

Maar om 12.00 uur zijn we gestart met 14 motoren en 15 deelnemers. Dat valt niet tegen.

Na een half uurtje in de regen rijden wordt het toch droog en zelfs een (waterig) zonnetje. Dan leef je weer helemaal op!

Toch kun je goed merken dat het rijden op een natte weg bij de clubleden zorgt voor een aanpassing van de rijstijl. Het gaat iets rustiger dan anders en terecht. We komen modder op de weg tegen, grindjes in sommige bochten en blaadjes van de bomen. 

Bij Waarland zelfs een stukje klinkerpad met grassprietjes er tussen. Een beetje voorzichtig rijden is daarom wel op zijn plaats. Lekker nog een stukje over de West-Friese omringdijk en dan is het weer tijd voor koffie met appelgebak in Schagerbrug.

En dan weer verder richting ’t Zand, Oudesluis en Slootdorp zelfs Medemblik komt nog aan bod. Via Opperdoes en Nibbixwoud naar Wognum. Nu wel weer in de regen, dus rustig door de bochten. 

Bij café Stam is het alweer tijd voor koffie en worden we door de motorclub getrakteerd op een gratis broodje bal gehakt. Tenslotte is het de laatste toertocht die dit jaar door de club is georganiseerd. 

Een aardige automobiliste komt zelfs een sleutelbos terugbezorgen bij de rechtmatige eigenaar. Op onverklaarbare wijze was de sleutelbos op het parkeerterrein blijven liggen. Fijn dat er zulke aardige mensen zijn.

En dan is het weer tijd om afscheid van elkaar te nemen. Het was weer een lekker broodje bal en de koffie smaakte ook goed.

Bedankt dappere mannen en vrouw voor deze mooie afsluitingsrit!

En zo komen we toch voor het donker thuis aan.

Helaas is de motor niet schoongespoeld door alle regen, dus daar zullen we zelf weer aan moeten werken. Gelukkig zagen de motoren van de andere deelnemers er ook zo uit. Dat is een hele troost. Soms is het niet anders……..

 

Tjitze van Rijssel

Sjoelen 15-11-2023

 

In een ver verleden waarin ik zelf nog actief was met motorrijden, een paar keer meegedaan op de gecombineerde klaverjas/ sjoelen clubavond.

 

Dit jaar, samen met mijn partner Jack Verhulst, een keertje op herhaling.

Eerst even aanzitten aan de grote tafel met een lekker stevig kopje koffie met koek.

Daar kwamen diverse onderwerpen aan bod zoals dijkverhogingen, de verkiezingen en ‘t huizentekort voor jongeren.

Maar vervolgens nam Kees Vriend de leiding en mochten de klaverjassers via loting naar hun plek en de rest richting de sjoelbak. Dat werd ‘n clubje van 6 mannen en ondergetekende.


Grappig om te zien hoeverre de diverse stijlen van gooien uiteenliepen.

De een heel voorzichtig en overwogen, een ander heel gecontroleerd. Bij weer een ander vlogen de stenen over de poortjes de vakken in of werd er als extraatje een kleine show bijgegeven.

 

Al met al leuk om al doende rond de sjoelbak leuk contact met anderen te hebben.

Voor degene met de hoogste score was er ook nog ‘n leuk prijsje. Daaraan gekoppeld was wel de opdracht een stukje te schrijven. Dus bij deze.   

 

Agnes Verhulst

Belgische Ardenne.

 

Vooraf…………..

 

Vanuit Avenhorn naar de motorherberg Baton Rouge gelegen in Vielsalm, België.

Deze 4 daagse trip rij ik samen met mijn collega Ahmed, en is al vroeg in het jaar geboekt.

Ahmed rijd een BMW1200GS, en ik met de Kawasaki Versus 1000.

Na een leerzame supertour die ik met de club heb gereden, kan ik mij met deze trip het rijden in de bergen verder eigen maken. Ahmed rijdt alleen een aantal meerdaagse routes door het jaar heen, waarvan hij de meeste nog alleen rijdt. Het voordeel hiervan is dat je je eigen tempo kan bepalen, en wanneer je een stop in last. Nu heb ik wel gemerkt dat hij heel lang kan blijven rijden, voordat hij voor zich zelf een stop inlast. Anders gezegd beschikt hij over een fantastische conditie, niet stuk te krijgen.

Maar dit ter zijde. We zijn uitgekomen op Baton Rouge na wat zoek werk en ook de ligging van de motorherberg, midden in de Ardenne dicht bij het circuit van Spa-Francorchamps.

Met uitval basis naar de Eifel en naar Luxemburg.

Ahmed heeft de routes gepland via de Calimoto app, en de GPX bestanden naar mij via email gestuurd, zodat ik de trips in mijn TT kon laden.


De planning was wel een beetje lang met ruim 400 km per dag trip. Vooraf hebben we gekeken waar we naar toe willen rijden en als dit bereikt is en er geen tijd meer over is, de rit wordt ingekort.

Natuurlijk vooraf de controles van de banden spanning, het gewicht van de bagage en de veerinstelling van de motor. Motor gereinigd en ketting gesmeerd.

Vizier in orde en de zorg voor de must hef zoals reflectie hes, banden reparatie set en het verbandtrommeltje. De navigatie ingeladen en de reserve bril mee.

Nu alles compleet tijd voor vertrek.

 

Eerste dag.

Weersvoorspellingen zien er voor vertrek regenachtig uit, en met de controle op buienradar, zie ik dat het na Utrecht beter weer gaat worden, in ieder geval droog.

Nou dan starten we maar met het regenpak aan.

Nu is het in Avenhorn met het vertrek nog even droog, wat dan wel rustiger is dan als het meteen regent. Vrouw en de hele buts viervoeters gedag gezegd en “up to co”.

Mijn collega ontmoet ik bij het tankstation Breukelen aan de A2. Daar aangekomen staat hij al popelend te wachten, en vraagt hij of we eerst een bakkie gaan doen.

Inmiddels al een half uur regen, en soms al harde buien, met een vooruitzicht naar nog meer regen, vertel ik hem dat het beter is om naar het wegrestaurant de Lucht te rijden, met zoals voorspelt na Utrecht op droger weer. Als we daar dan aankomen kunnen we de regenkleding uittrekken.

Goed idee, en daar gaan we dan.

Voor Utrecht komt de regen met bakken naar beneden, maar zal de pret niet drukken.

De regenkleding doet goed zijn werk, en blijft het droog aan de binnenkant.

De stabiliteit van de motor is goed en we kunnen nog redelijk door blijven rijden.

Zo rond Vianen houdt het op met regenen en klaart het weer op.

Nou is het niet altijd het geval maar toch bij deze trip doet Buienrader ook wat het voorspelt heeft.

De wolken breken open en de zon komt tevoorschijn.

Voorbij knooppunt Deil begint een file die tot aan Zandbommel weer ophoudt, even een auto met pech, kan gebeuren.

 

Aangekomen bij het wegrestaurant de Lucht, kunnen we ons ontdoen van de regenkleding die inmiddels al droog is gewaaid.

Op naar een bakkie koffie, met wat lekkers erbij.

Na een klein half uurtje gaat de reis verder richting Den Bosch en bij afslag st Michielsgestel verlaten we de autosnelweg.

We rijden via Schijndel langs Vugt, Mariahout, Lieshout, Aarle-Rixtel naar Helmond.

Een stukje N weg maar ook de lokale wegen doen we aan. De weg slingert door het Brabantse landschap. Het is vrij rustig op de weg en kunnen goed doorrijden.

Door Helmond langs het kanaal rijd je langs het centrum en het kasteel, de terrasjes zijn wel open maar hebben nog niet veel bezoekers. De tuin van het kasteel staat er mooi bij er hangen veel manden met bloemen. Als we Helmond zijn gepasseerd rijden we verder over de lokale wegen richten Weert-noord.

Bij wegrestaurant de Goudrenet stoppen we voor de lunch, er staan nog meer motorrijders die ons hartelijk begroeten.

Met een heerlijke uitsmijter alla goudrenet zijn de buikjes gevuld en zetten we koers richting België.

Het eerste stuk in België is alleen maar een langgerekt stuk N weg en bij het witte dorpje Torn steken we door naar Duitsland om door te steken naar het zuiden van Limburg.

Op de planning staat dat we een stop maken in Valkenburg, maar aangezien we beide nog geen trek hebben wordt de rit verder vervolgt.

Door het laatste stukje Nederland, komen we opnieuw in België maar nu wel net even anders.

De heuvels zetten zich hier door en met het glooiende landschap is het volop genieten.

De eerste bergweggetjes doen we aan, en hebben al een uitzicht over een valleitje.

Ik kijk op mijn tankmeter en zie dat het volgende tankstation wordt aangegeven over 50 kilometer.

Nou wordt dit wel heel erg billen knijpen, dus maken we een tussenstop voor kort overleg waar we kunnen tanken. Twee dorpjes verderop als we van de route afwijken kan getankt worden.

Ahmed rijdt met een GS adventure die een 30 liter tank heeft en kan vrolijk de 500 kilometer halen. Maar als we toch gaan tanken dan gooien we alles vol.

Met een D-tour proberen we terug op de route te komen, echter stuurt de navigatie ons wel over heel kleine weggetjes tot aan een zandpad aan toe.

Met een beetje gepuzzel en 15 kilometer omweg zijn we terug op de route.

 

Opnieuw met het vakantie gevoel rijden we door, tot we bij een plaatsje aan komen dat Limburg heet.

 

Hier wordt een stop gemaakt om de dorst te lessen, en de beste ober spreekt alleen frans of chinees.

Nou beide talen zijn we niet echt machtig maar een drankje bestellen is wel te doen.

Eigenlijk willen we er ook wel een hapje bij, maar daarvoor worden we naar de plaatselijke shoarma tent verwezen. Nog even wachten rond 4 uur gaat deze open.

Nu om er nou direct shoarma in te gooien lijkt ons ook niet de bedoeling en besluiten om het laatste stukje te gaan rijden.

Voorbij dit plaatsje komen de eerste borden met Blue Ardenne in beeld. Ik vraag mij af waar dat blue voor staat, maar ben het helaas

vergeten te vragen.

Bij een weg omleiding worden we een andere kant op gestuurd dan waar we heen willen, en dan niet geheel onduidelijk langs die weg ligt de Herberg.

We checken de navigatie en zien nog een mooi omweggetje liggen, geen probleem denk je dan. Maar ook dit loopt dood, we staan aan de achterkant van het circuit Spa-Francorchamps.

Dan maar eerst een stukje terug en voorbij het laatste dorpje staat er onder in de hoek de omleiding aangegeven. Nu met de laatste 10 kilometer bereiken we Baton Rouge.

De herberg lig pal aan een doorgaande weg naar Vielsalm, waar je wel een redelijke strook asfalt hebt om je motor te parkeren voor de garage.

De hulp van de eigenaresse komt ons vrolijk tegemoet en legt uit dat de motoren binnen gezet kunnen worden. Vandaag is het nog geen gepuzzel we zijn nu met 10 man, maar morgen zijn we met 25 motoren die in de garage moeten passen.

Normaal begeleidt de eigenaar dit en past het erin, maar nu moet we het doen met Kelly die meehelpt in de Herberg, want de eigenaar is helaas gisteren opgenomen in het ziekenhuis.

Niet getreurd het komt wel goed we passen en meten wel.

De eigenaresse heet ons ook welkom en legt uit hoe er regels zijn.

Warm maaltijd wordt geserveerd om 19:00, en ontbijt is om 08:30.

Je kan rond 08:00 al wel een kopje koffie pakken.

De kamers zijn sober, schoon en netjes en de badkamer is pas gerenoveerd.

Nu hebben wij een kamer met badkamer, maar dit hebben niet alle kamers. De anderen maken gebruik van een centrale badkamer.

De ligging van de kamers zijn aan de ene kant op een tussen vloer en de andere kant op de bovenste verdieping. Beneden kan er gegeten en gedronken worden waar je ook direct gebruik kan maken van de grote tuin.

Na een leuk gesprek met de andere bezoekers en een lekkere maaltijd is het tegen 10 uur dat we de luiken gaan sluiten, Totaal afstand eerste dag 372 kilometer.

 

Tweede dag.

Na een goede nachtrust zitten we om 8:15 al aan de ontbijttafel met een kop koffie.

Zoals al eerder vermeld is, wordt om 08:30 het ontbijt geserveerd en komen de broodjes, het beleg en de eieren op tafel. Na het lekkere ontbijt maken we ons gereed om vandaag naar Duitsland te gaan en de Eifel route te gaan rijden.

 

Vooraf even overleg met de eigenaresse gehad of het verstandiger is vandaag naar Duitsland te rijden en morgen naar Luxemburg of andersom. Nou zegt zij morgen wordt een prachtige dag verwacht en aangezien de wegen in Luxemburg beter zijn dan in Duitsland zal ik voor morgen Luxemburg aandoen.

Zo gezegd zo gedaan, dus vandaag naar Duitsland. In de ochtend is het nog droog maar voor de zekerheid toch maar vast de regenbroek aangetrokken.

Vandaag is het eenvoudig om de motoren uit de garage te rijden en zijn we dan ook zo vertrokken.

Het eerste stuk door de Ardenne is een heuvelachtig stuk door de bossen. De weg heeft hier en daar zeker aandacht nodig voor verbetering, er zijn veel aangeplakte stukken op de route.

Via een aantal kleine dorpjes bereiken we de Duitse grens, en klaart het weer zomaar even op.

We rijden sommige stukjes in de zon, en de route gaat over kleine bochtige weggetjes met hier en daar een haarspeld bocht.

Op deze route komen we als het goed is langs een familielid die hier een bed en breakfast heeft, prachtig om even een koppie te doen. Maar even voor we de weg naar Nimsreuland af moeten slaan is er een omleiding ingesteld en komen we pas vier dorpen verderop weer terug op de route. Aangezien we niet heel veel tijd hebben laten we dit even voor wat het is, volgende keer beter.

Inmiddels al een kleine honderd kilometer afgelegd en ongeveer nog 300 te gaan komen we een benzine pomp tegen om voor een heel aantrekkelijke prijs de tank weer vol te gooien, dus doen maar.

Na de tankstop hebben we ook trek in een bakkie koffie gekregen en dus op zoek naar een bakkerijtje. De berg af richting Ürzig, en hier langs de rivier vinden we een goede bakkerij met lekkere koffie en een heerlijk broodje erbij.

                 

Na een pauze van een half uurtje rijden we verder richting Cochem. Hier ben ik in mijn jongere jaren een aantal keren geweest en ben benieuwd hoe het er vandaag de dag eruitziet.

We steken een stukje van de route af omdat we anders met de tijd niet uitkomen, maar dit hebben we van tevoren al besproken, aangezien te geplande routes wel vrij lang zijn.

We willen dan ook een stukje door het stadje lopen en hier de lunch pakken.

Met ook hier een prachtige omleiding komen we boven op de berg aan waar je beneden Cochem ziet liggen. Ik ben wel een beetje overdonderd, want ik kan het vanuit deze positie niet direct herkennen, het ziet er anders uit dan in mijn geheugen. De wijnvelden zijn ingekrompen, en het duurt even voordat ik zie dat we vanaf de andere kant naar het stadje aan het kijken zijn.

We rijden het stadje in en het centrum is nog wel herkenbaar, alhoewel een aantal gebouwen en huizen zijn veranderd, verwijderd en bijgebouwd.

Na een lekkere Duitse lunch met uitzicht op de moezel rijden we verder. De weersvoorspellingen geven aan dat het in de middag droger zal worden, dus we besluiten om de regenjas even in de koffer te stoppen en als het opnieuw harder zal gaan regenen maken we een quick stop. In Cochem bekijken we de route en met een kleine aanpassing vervolgen we de weg.

Opnieuw langs mooie weggetjes, maar iets minder zwaar dan in de ochtend, rijden we tot aan Kerpen om hier even een drankje te nemen en opnieuw onze route aan te passen, willen we rond zes uur bij de herberg zijn.

Via een N-weg die overgaat in een stukje snelweg rijden we terug naar Vielsalm.

Goed en wel op de N-weg zien we in de verte al een flinke bui hangen, wat ons bij de eerste parkeergelegenheid doen besluiten om de regenjas maar weer aan te trekken.

Nou dat was niet misplaatst, er kwam aan het einde van de route nog een flinke bak water naar beneden. Totaal aantal kilometers 325 vandaag.

 

Even over zes uur komen we aangereden bij de Herberg en Kelly staat al te puzzelen hoe alle motoren vanavond binnen te krijgen. Met een paar aanwijzingen houden we nog plek voor vier motoren over.

Er staan er al 21 binnen dus zijn we goed bezig want dan passen er toch 25 motoren in de garage. Alleen kan je niet meer binnendoor naar je kamer dus moeten we even buitenom lopen.

Precies op dat moment komen de laatste vier motoren aangereden en zit iedereen na een opfrisbeurt rond kwart voor zeven aan een drankje.

Vandaag staat er Varkenshaas met broccoli en aardappelgarnituur, een soepje vooraf en een lekker toetje op het menu.

We raken in gesprek met een groepje familieleden uit Noord-Holland en Flevoland, plus een stel uit Lemelerveld. Natuurlijk gaat het over motoren en voor hun de heenreis die behoorlijk of zeg maar kletsnat is verlopen. We hebben ze de route van vandaag verteld en alleen in de middag een grote regenbui over ons heen hebben gekregen, verder zo nu en dan een bui of motregen.

Rond 10 uur sluiten we deze dag af om morgen weer fit aan de start te staan.

 

Derde dag.

Opnieuw om kwart over acht aan de koffie na een goede nachtrust, mijn collega benoemd mij zelfs als zeer lui, maar ik ga ook niet om 5 uur buiten staan om van de ochtend gloren te genieten.

Mag ik dan wel niet tot half acht slapen, ik blijf nog zeker wel even onder de wol liggen.

Na ook weer het goede ontbijt, worden de eerste motoren naar buiten gereden zodat we kunnen vertrekken. Vandaag is het een beetje nevelig begin maar zeker niet koud. De regenkleding blijft dan ook opgeborgen in de koffers. Tankstand gecontroleerd welke aangeeft om rond de 150 kilometer weer vol te gooien. Als het goed is rijden we dan ergens in Luxemburg waar de brandstof nog goedkoper is dan in België en Duitsland.

Als we vanuit de Ardenne Luxemburg binnen rijden is het al prachtig weer, en via een mooie slingerroute met de nodige haarspeld bochten is het volop genieten.

Inderdaad het asfalt strekt zich hier als een biljartlaken voor ons uit. Wel op smalle weggetjes wat grind in de bochten.

We maken even een stop voor wat foto werk, drinken wat om daarna richting Vianden te rijden. Hierbij rijden we ook een lang stuk over de Duitse grens, het leuke aan deze route is dat je het ene moment in Luxemburg rijdt en de andere in Duitsland. Rijden we in Duitsland hebben we bochtige berg weggetjes en rijden we in Luxemburg rijden we een bochtige weg langs de rivier Our.

De tijd gaat altijd sneller als je volop aan het genieten bent, en rijden we rond 12 uur Vianden binnen.

Bij het binnen rijden krijg je direct een grote parkeerplaats, waar je onbetaald parkeren kunt.

Je moet dan wel een stukje lopen naar de restaurantjes. Bij de restaurantjes zie je ook veel motoren en fietsen geparkeerd worden, maar sommige moeten toch doorrijden naar een andere parkeerplaats, vol is vol.

Een klein wandelingetje is ook niet misplaatst, en we bereiken een Italiaans restaurant met een groot buitenterras. In de menukaart staan echter geen broodjes maar wel pizza`s en andere Italiaanse lekkernijen, dus maar een bord spaghetti besteld. Erg lekker maar wel veel.

Het is inmiddels tegen de 25 graden, dus wel lekker warm aan het worden. Na de lunch lopen we terug langs dat wat Vianden toeristisch maakt om weer op de motoren te stappen en de route te vervolgen. Het eerste stukje is weer langs de rivier met glooiende bochten, waarna een prachtig stuk Luxemburg tussen de steile rotswanden omhoog te klimmen, en zo weer naar beneden te rijden.

Hier is een prachtige route met veel bochten. Ik kan hieruit wel opmaken waarom ze Luxemburg als klein Zwitserland benoemen. Na ruim anderhalf uur sturen krijg ik het even zwaar, en stop even op een parkeerplaats om te drinken en even op adem te komen. Ahmed geeft ook aan dat hij het even fijn vindt om uit het zadel te stappen, het is toch zwaarder dan gisteren heb ik het idee.

Aan de ene kant rijdt het wel mooier met prachtig weer, maar gebruik je wel meer energie, plus het is vandaag de derde dag met opnieuw een lange route. We rijden zoals we het aankunnen, en hebben nog een stop waar we naar toe willen, Esch-sur-Sûre heet het plaatsje.

We rijden een stukje N weg waarna we een nieuw stuk bergroute in slaan.

Een prachtige route op een bredere weg lijdt je langs opnieuw een mooi stuk Luxemburg.

Op deze route komen we veel meer motorrijders tegen en met het afslaan naar een andere weg wijzen twee motorrijders naar de bovenkant van hun helm.

Ja denk je dan wat kan dat betekenen. Mijn voorgevoel had zoiets als een flitser of snelheidscontrole.

En ja hoor na een paar mooie bochten even het gas eraf want er komt een parkeerplaats aan, en daar stonden een aantal dienders controles uit te voeren. Hierbij zijn een aantal motoren als een auto en een busje met agenten die met een laser gun staan te controleren.

Nu zijn wij er mooi langs gereden maar even verderop komen we een paar racemotoren tegen, als ook een mooie gele Lamborghini die flink het gas erop hadden, heeft mij wel even de gedachten doen denken dat ze wel eens aangehouden kunnen worden.

De reis volgt hier verder langs mooie slingerende wegen licht omhoog en naar beneden tot we in Esch-sur-Sûre aan zijn gekomen.

 Hier maar even een stop gemaakt, goede koffie met een lekkernij erbij. Nu ben ik hier al eens geweest met de eerste tanktastocht die door de ANWB werd uitgeschreven. Toen moesten we een letter halen bij het Maria beeld. De weg ernaar toe kan of via een bergwandeling of via een trap met zeshonderd trede omhoog.

Ook hier komt het anders voor dan in mijn geheugen staat, uiteindelijk heb ik wel de toegang van de trap gevonden, die nu achter de huizen omhoog gaat. In de foto zie je het pad naar boven lopen. Tijdens onze pauze hebben we het vervolg van de route bekeken en zien dat we niet veel tijd meer over hebben.

Dus ook vandaag even een alternatieve route terug naar Baton Rouge ingesteld om zo ook weer op tijd voor de BBQ aanwezig te zijn. Totaal aantal kilometers 302 vandaag

De terug weg gaat over de N-wegen en met driekwartier sturen komen we aan in Vielsalm.

Net als gisteren staat Kelly in de garage en kunnen wij de motoren op dezelfde plaats terug zetten.

Hierna even de opfrisbeurt en even voor zeven uur zaten we aan een biertje in de tuin van Baton Rouge. De eigenaresse komt ons melden dat het eerste vlees klaar is, en dat er genoeg voor iedereen is. Voor dat je naar de BBQ tafel loopt, kom je eerst langs een tafel met verschillende soorten eigen gemaakte salades en sauzen. Plus natuurlijk stokbrood en smeersel die je erop kunt doen.




Het is allemaal fantastisch en heeft heerlijk gesmaakt.

 

Rond half tien was iedereen genoeg voorzien van de maaltijd en zoeken we het bedje weer op.

 

 

Vierde dag. 

Vandaag rijden we de route terug naar huis, met als hoofddoel een gezellig motor café in Duitsland bezoeken.

Maar eerst even ontbijten en daarna de motoren voorzien van de koffers en tassen.

Alles weer netjes ingepakt en rond 09:15 zijn we vertrokken richting Monchau.

 

Opnieuw een prachtig stukje Ardenne door de noordzijde, waar we verder nog niet gereden hebben. Ook hier vind je van die idealistische dorpjes waar de rust nog volop heerst.

Ik vind het altijd wel wat hebben om er in alle rust door heen te rijden als de meeste mensen nog thuis zijn.

Wel kom je de eerste fietsers tegen en mensen die de hond uitlaten.

Zo langzamerhand worden het aantal motoren steeds groter als we richting Monchau rijden.

We komen over het stuwmeer van Robertville waar je via een verkeerslicht naar de overkant wordt geleid.

Het weer is prachtig en de temperatuur kan vandaag ook oplopen naar een 25 graden.

Na het stuwmeer rijden we richting Monchau, en je kan bedenken dat het zo langzamerhand vrij normaal is, en dus komen we vandaag opnieuw een weg omleiding tegen.

Even een prachtige D tour uitgezet en zijn we via de andere kant richting Monchau gereden.

Een prachtige maar wel een zwaardere route, met veel haarspeld bochten omhoog, welke nog redelijk te doen is, en dan 15% naar beneden met bochten die je echt in zijn eerste versnelling moet nemen. Met een beladen motor ben je nog meer bezig om in de juiste lijn en zo soepel mogelijk je motor door het traject te sturen. Voor mij gevoel gaat het vrij redelijk, maar toen we beneden aan kwamen en we een parkeerplek zagen ben ik er toch even afgaan om een kleine pauze in te lassen, en voldoende vocht in te nemen.

Terwijl we de D tour nogmaals aan het bekijken zijn komen er nog veel meer van dit soort wegen aan, die ons ook nog een andere kant op stuurde, dus van Monchau weg.

En dus opnieuw een andere route navigeren, met Ahmed voorop rijden we rechtstreeks naar het motorcafe. Afijn op een gegeven moment rijden we door Monchau zelf heen terwijl ik dacht dat we dit nu links lieten liggen en zo naar boven richting het motor café zouden rijden.

Na Monchau slaat Ahmed links af richting België, waar we vandaan kwamen.

Dus even op de toeter en met lichtsignalen mijn collega tot stoppen gekregen.

Ja zei hij, nu zie ik het ook we rijden gewoon weer terug waar we vandaan kwamen, en nu?

Nou heel gewoon zet mijn navigatie op naar huis en zie hier een route, totaal nog 352 kilometer te gaan en het is al half twaalf.

Terug opnieuw naar Moncau, alweer, ja alweer maar nu rijden we er doorheen richting Aken.

 

Onderweg nog even een koffie genomen met de plaatselijke warme apfelstrüdel, ik heb ze beter gegeten, en vanaf dat punt is het via de kortste en snelste route nog 315 kilometer.

Helaas dan wel een heel lang stuk over de snelweg.

Jammer want ik had het beter gezien dat we de terugweg ook via een aantal N-wegen naar Utrecht zouden rijden.

Wel een ervaring rijker om via de snelweg vanuit Duitsland terug te rijden, cruise control aan, en met een gangetje van zo`n 105 kilometer per uur het hele stuk afgelegd.

 

Bij Weert-noord opnieuw even een lunch gepakt en daarna weer vrolijk verder.

Bij de splitsing van de A2-A9 zijn we ieder ons eigen weg gegaan en dan toch nog even het gas erop naar huis. Om tien over vijf reed ik de oprit op en al met al toch nog een fijne dag gereden.

Afstand voor vandaag is 436 kilometer.

Rond half zes is alles terug op zijn plaats en is het voor mij het einde van deze fantastische reis.

Ongetwijfeld dat ik nogmaals die kant op ga, want er zijn nog routes genoeg om te rijden.

 

Groet André.

Kort verslag van de dagrit Veluwe 1 oktober.                   


Pluvius was ons goed gezind, zoals we gevraagd hadden en op negen uur starten we vanaf het Essostation in Enkhuizen met in totaal 13 motoren. Dirk en Corine haakten tijdens de rit aan, zodat het aantal motoren op 14 kwam.

Via allerhande mooie weggetjes kwamen we rond 11.00 uur aan bij onze koffiestop, restaurant Buitenlust in Hoenderloo.

 

Hier nuttigden wij de koffie met de bekende appeltaart mét slagroom ! Na gelaafd en vol van de appeltaart vervolgden we onze rit en via Loenen, Klarenbeek, Bussloo, Voorst, Zutphen en Lochem, belanden we in Markelo waar de dit keer de lunch gebruikten in Grand Café de Kroon.

 

Daar was binnen een grote tafel gereserveerd, zodat we compleet bij elkaar zaten. De ene helft ging aan de uitsmijter en de (bijna) andere helft aan de gehaktbal met brood. Zo rond half vier vertrokken we daar met volle buikjes. 

Kees Leegwater haakte onderweg af, want die kreeg een kapotte uitlaat. Ook Hans haakte af. Die ging vanaf de lunch regelrecht naar huis vanwege een verplichting waar hij niet onderuit kon.

Bij de eerste stop voor benzine, troffen we daar plots Jacq Baas aan zodat we met 13 motoren doorgingen.
Helaas begaf de navigatie van onze voorrijder Dirk het, zodat we een afslag misten en binnen no time de helft kwijt waren. Daar kwam Dirk vele kilometers verder achter en we hebben de andere groep niet meer gezien. Na overleg werd besloten om de koffiestop over te slaan en gewoon richting huis te rijden. Toen moesten we nog ongeveer 100 km. (incl. dijk). Dus was ik zo rond half zes terug in Bovenkarspel. Het was wederom een mooie rit met perfect weer.
Met dank aan de uitzetters en de voorrijders/achterrijders.


Kees B.

Verslag van het mooie “herfstrit” weekend in de Eifel 14/15/16/17 september.


Als nieuwkomer de rit om 7.00 uur aangevangen naar het verzamelpunt in Nettetal Duitsland net over de grens bij Venlo en rond 9.30uur kennis gemaakt met de overige deelnemers onder het genot van een heerlijk broodje en koffie bij bakkerij Stinges

Het weer was ons uitzonderlijk goed gezind en na een prachtige route via het Ruhrgebied bij ons hotel gearriveerd waar de heerlijke koude halve liters klaarstonden op het terras met uitzicht op de waterval bij de Pyrmonter Mühle in de Eifel.

 

Stoere eigenaresse Margot met de armen vol tattoos deed haar best om het ons naar het zin te maken in haar pas verworven etablissement, echtgenoot Henk op de achtergrond zorgde dat de glazen gevuld bleven.

De kamers waren eenvoudig en voldeden prima voor dit doel, vervolgens kon het diner met uiteraard schnitzel en patat rekenen op een uitleg van Margot dat het hier een niet kamerbrede platgeslagen stuk vlees betrof dus helaas hing dit niet over de randen van het bord!

Voor het toetje was helaas geen budget gereserveerd dus voor de komende dagen gewoon zorgen dat de lunch en koffiestop onderweg voldoende maagvulling boden!

Gezellige groep waarbij de sterke verhalen vlot over tafel rolden en na de nodige potten bier werd het bed opgezocht waarbij bleek dat er 's nachts gewoon gewerkt werd in het bos door een houtvester met overuren!

De vrijdag een meer als mooie route richting Bacharach aan de Rijn waar de Lorelei ons lokte met haar mooie uitzicht.

Haarspeldbochten te over en na enige gewenning van mijn kant deed mijn BMW K75 RT Ultima het uitstekend op de nieuwe Dunlops en de Garmin XT voorspelde keurig welke bochten ons te wachten stonden op dit schitterende asfalt.

Alex gaf het tempo aan en uiteraard ook de ideale lijn werd zo aan ons getoond door deze ervaren rijder.


Het douchen na afloop bleek een krachtsinspanning te zijn voor de installatie in deze uit 1350 stammende uitspanning, de bron waaruit het water opgepompt werd bood voldoende water maar de filters waren niet berekend op deze grote groep bezweette motorrijders dus halverwege stonden met name de dames met shampoo in het haar te wachten op de volgende druppel water.

Herhaaldelijke uitleg ten spijt van Margot bleek hierdoor dat er veelvuldig gemopperd werd op dit middeleeuwse water systeem!

 ï»¿

Na een gezellige avond met diner waarbij een eenzaam braadworstje en schijfjes gesmoorde aardappel zonder toetje werd opgediend het bed opgezocht met weer die overuren makende houtvester die een compleet bos aan het omzagen was !

De volgende morgen na overleg een kamer gekregen waar dit geluid waarschijnlijk niet bemerkt zou worden zodat er voldoende slaap gegarandeerd werd.


Ontbijt met heerlijk beleg en voldoende koffie, stralend weer met mist die snel optrok was op zaterdag weer ons deel!

Top temperaturen en veel motoren op de zaterdag tijdens dit uitgelezen weekend maakte dat de terrassen druk bezocht werden en samen met Hans besloot ik de korte route te rijden om regelmatig te kunnen genieten van de culinaire kwaliteiten langs de Moezel.

        

Rond 17.00 uur was iedereen weer teug op de basis waarbij de sterke verhalen over wegomleidingen en boze buurtbewoners over tafel vlogen.

Margot en Henk deden hun best om de tegenvallende mededeling dat er geen barbecue op het programma stond te compenseren met een heerlijke Apfelstrüdel met slagroom bij de koffie.

Op tijd het heerlijke bed opgezocht en inderdaad de houtvester had besloten geen overuren te maken zodat ik een volle nacht kon slapen en niet van mijn motor af zou rollen tijdens de terugrit.

Ook tijdens de mooie route richting Nederland was ik samen met Hans weer overgeleverd aan een omleiding die ons buiten verwachting een sprookjesachtige route opleverde en uiteindelijk na vruchteloze pogingen om op zondag te tanken gelukkig weer een volle tank toen het laatste litertje aan de beurt was om opgeofferd te worden aan onze trouwe tweewielers.

 

Totaal l300 kilometers verreden om voor de buien uit weer thuis te arriveren na een super mooi weekend met een gezellige groep mensen waarbij de weergoden ons gezind waren en op een kusje op de grond bij stilstand van een der motoren de enige wanklank opleverde!

Voor herhaling vatbaar is mijn 
conclusie als nieuwkomer bij 
Motorclub West Friesland,
 
Jos Loos. 


EVEN IETS ANDERS



21 september was ik ingeloot om mee te rijden in de BMW meet up, i.v.m. het honderd jarig bestaan van BMW Motorrad.

Het ritje van drie kwartier naar Dusseldorp in Alkmaar liep door een infarct (gelukkig een verkeersinfarct) uit naar 2 uur maar ik kwam nog net op tijd aan.

Daar stond een mooie rij motoren te wachten om een mooie rit door de omgeving te maken.

Onderweg werd een paar keer gewisseld zodat je vier verschillende motoren kon proberen.

Eerst maar eens klein begonnen met de R1800 chopper.

Maar hoe start je zo’n motor, bleek “keyless” te zijn dus een contactslot zat er niet op…….

Bleek een beste bul van een motor te zijn die het liefst rechtdoor wil maar met enige dwang wel door de bochten wil. Voor lekker toeren zonder haarspeldbochten een heerlijke comfortabele motor met bakken aan koppel.

Na de eerste wissel kon ik beslag leggen op een R1250 RT, de toerbuffel van BMW, voorzien van alle mogelijke snufjes zoals cruise control, handvat en buddy verwarming, een full-size digitaal dashboard en natuurlijk dat heerlijke boxerblok.

Dit voelde voor mij als boxerliefhebber als thuiskomen. Gemakkelijk door de bochten en met het verstelbare windscherm heel comfortabel.

Vermogen en koppel zijn dik voor elkaar en het zadel zit ook heerlijk.

Op naar de koffiestop in De Weere waar de warme chocomel met slagroom plus appeltaart er wel lekker inging.

 

Na de stop kon ik de motor pakken waar ik graag een keer op wilde rijden

De F900 XR. Om gewoon eens te weten hoe dat rijdt.

Bleek een echte gooi en smijt fiets te zijn, met net als de meeste modellen die we gereden hebben een quick-shifter, ook wel eens leuk om te proberen.

Vermogen en koppel weer ruim voldoende, gemakkelijk door de bochten.

Wat mij een beetje tegenviel was het zadel, ik zat al snel tegen de verhoging voor de passagier aan en het was vrij hard.

Als laatste het zescilinder slagschip, de K1600GT maar even geprobeerd.

Dan heb je wel even een stuk motor in je handen zeg.

Voorzien van alle mogelijke luxe was het heerlijk rijden op dit bakbeest.

Ik ben een echte boxer liefhebber, maar eerlijk is eerlijk, van het geluid van deze zescilinder kan ik wel genieten.

Als je bij lage toerentallen gas geeft, lijkt er eerst niet zoveel te gebeuren, maar dan komt het beest los met een heerlijk huilend geluid, en dan heb ik hem nog niet boven de 5000 toeren gehad, daar was de route niet naar.

Genieten dus, ik wil alleen de banden niet betalen…….


Bij terugkeer lagen er broodjes en beleg en drinken klaar om zelf de lunch klaar te maken

Met dank aan de KNMV die voor de routes en de voor en achter rijders zorgde en Dusseldorp voor de gastvrijheid was het een heel leuke ochtend.

 

Groeten, Hans Schouten

Column: Rijden volgens je kunnen.

 

Voor de zomer heb ik van mijn kinderen een boekje gekregen dat gaat over beter motorrijden.

Aangezien er twee weekenden geboekt zijn, de supertoer en een lang weekend met mijn collega in de Ardennen vonden ze dit wel een aanvulling.

Na het halen van mijn motorrijbewijs heb ik toen der tijd ook een boek gekregen dat een klasse beter motorrijden heet, hierin staan allemaal voorbeelden van verschillende verkeerssituaties van wat net anders is dan geleerd was, zoals het voeren van groot licht voor betere zichtbaarheid bij slechtweer situaties overdag. Mijn zoon heeft het boek meegenomen aangezien hij ook zijn motorrijbewijs wil halen.

 

Even een korte omschrijving voor wat erin staat, dit zijn een aantal ongevallen die met een motor zijn gebeurd.

De afleiding hoe een ongeval tot stand is gekomen, en hierop een analyse uitgevoerd, en welke verbeteringen eruit gehaald kunnen worden.

Nu denk je als je dit leest dat je er meteen de oorzaak weet en dat het jou niet kan overkomen door de ervaring die we als motorijders hebben opgedaan.


Maar dat is in deze niet het punt waar het om gaat. Door de hieruit nieuwe lessen, zijn om te leren hoe anderen naar motorrijders kijken, of beter gezegd hoe andere motorrijders niet zien in het verkeersbeeld. Hierop kan je je rijgedrag enigszins aan passen. Ik heb het woord enigszins gebruikt om dat er altijd weer een situatie kan voordoen waarbij je als goed getrainde ervaren motorrijder nog niet op tijd kan anticiperen.

Een ander je niet kunt zien in het verkeersbeeld, wat wordt hiermee bedoeld?

Uit verschillende analyses blijkt dat andere weggebruikers, of eigenlijk auto bestuurders motorrijders over het hoofd zien om dat ze onvoldoende de tijd nemen om goed te kijken.

Als voorbeeld er rijdt een motor over een lokale weg die tussen twee dorpen ligt. De hoeveelheid verkeer op deze wegen is nihil, en dus het aantal motorrijders ook. Nu wil een bestuurder rechts af een voorrangsweg opslaan, kijkt wel naar links maar omdat er geen auto aankomt begint de bestuurder aan zijn manoeuvre. Op de voorrangsweg rijdt een motorrijder en schrikt want vlak voordat hij de zijstraat passeert trek de autobestuurder op.

Het blijkt dat er door te snel kijken de motorrijder niet wordt opgevangen door de hersenen. De bestuurder laat dan ook weten dat hij de motorrijder echt niet gezien heeft.

Terwijl als de bestuurder iets langer de tijd had genomen, de motorrijder wel degelijk gezien heeft. Met deze informatie ben ik eens gaan opletten hoe wij ons dagelijks in het verkeer begeven.

Als je iedere dag op de motor woon-werkverkeer rijdt kom je  wonderbaarlijke manoeuvres die door andere wegbestuurders worden uitgehaald. Wat dan nog niets zegt over mijn eigen stuur gedrag en/ of snelheid waarmee ik een zijstraat of kruispunt nader. Verder staat er ook voldoende in over de positie op de weg, en oogcontact met de medeweggebruikers.

Al met al vond ik het wel een leerzaam boekje.

Maar nu met het toepassen van nieuwe of oude manoeuvres voor in de bergen rijden wel een goed uitgangspunt, en ook het rijden met bagage. Hierover is niet heel veel geschreven, en ga ik ook niet doen. Wat ik wel gelezen heb en ook wel gezien in verschillende YouTube filmpjes is dat je niet verder moet gaan dan je eigen kunnen.

Nou heel leuk maar je moet toch eerst weten wat je eigen kunnen is. 

Ik heb wel gemerkt tijdens de meerdaagse toertochten dat er toch iets van een beperking aan zit voor wat je kan, nu is dit na mijn operatie wel iets achteruit gegaan.

Met heel veel plezier heb ik de supertoer beleefd en gereden, met af en toe tegen mijn eigen kunnen aan. Nu ben ik met mijn collega naar de Ardenne geweest en hebben we daar ook kleine weggetjes tegen lange routes aan gereden. Ik heb gemerkt dat je diafragmaspier hier een grote rol in speelt.

Of anders gezegd daar maak je heel veel gebruik van als je manoeuvres op de motor aan het maken bent. Normaliter merk je hier weinig van en zal de spier ook niet stijf worden.

De diafragma spier zit onder je ribbenkast en is de grootste spier voor het ademhalen, als je hier last van krijgt voel je een druk rond je borst. Na de operatie is dit bij mij meer gewoonte geworden zodat ik het niet echt op die manier ervaar.

Wel wil ik mijn eigen kunnen verbeteren, waar niks mis mee is.

Dit heb ik voornamelijk gemerkt tijdens de trip door de Ardenne.

Mijn ritverslag heb ik ook naar de redactie gestuurd, fantastische 4 daagse geweest.

Rijden volgens wat ik kan, is dan rijden tot ik merk dat het motorrijden zwaar gaat worden, het bochtenwerk wil dan niet meer zo wat ik wil of kan op dat moment.

Tijdens de Ardenne 4 daagse hebben we gereden tot het niet meer goed aanvoelt om zo te kijken of er meer verbetering in zit. Maar uiteindelijk zijn we vier keer gestopt in de 4 dagen die we gereden

 

 hebben en dan voorgaand een prachtige route over kleine weggetjes met veel haarspeld bochten.

Het maximale was 15 % omlaag en dan haaks om, dit vraagt wel om wat stuurmanskunsten.

Mijn collega heeft hiervoor wel getraind en blijft dit ook doen om zo ontspannen mogelijk te blijven rijden. Deze les heb ik van hem overgenomen en wil wel degelijk gaan trainen om te zien of er voordeel uit halen valt voor de bergritten van volgend jaar.

Met het gevoel van rijden volgens mijn kunnen, zit ik wel nog meer ontspannen op de motor.

Zo heb ik weer een hoop geleerd uit twee prachtige toerweekenden.

Veel rijplezier en kijk vooruit.



André

Monsterrit 20 augustus. (Verplaatst van 9 juli i.v.m. weer.)

                   

07.30 was afgesproken om te starten met deze tocht gezien de lengte en inderdaad om voor half acht was de hele groep (7 deelnemers) compleet. Na het gebruikelijke uitwisselen van de nodige info wilde we vertrekken, maar helaas 2 rijders (niet met name genoemd i.v.m. privacy) hadden de oordoppen in andere kleding laten zitten. Geen probleem ff snel halen en de rest een snelle koffie bij de McDonalds. Met een korte vertraging zijn we de rit gestart met uiteraard Jan op kop van het rijdersveld. Het eerste stuk slingerde alweer als vanouds door voor ondergetekende onbekende Noord-Hollandse paadjes en weggetjes.

Zo zakte we al slingerend door Noord-Holland verder naar beneden tot we bij het Sluisje kwamen voor onze welverdiende kop koffie uiteraard met …….

Verder ging de rit over dijkjes en prachtige wegen en door de bossen om uiteindelijk bij Van der Valk Arnhem aan te komen voor de welverdiende lunch.

Hierna ging de rit verder richting Winterswijk en omstreken en langs Vorden weer terug naar Noord-Holland, met toch nog een stop voor een ijsje of wat meer als vulling voor de laatste loodjes richting Harderwijk en via Lelystad weer naar ons eindpunt.

Het verslag is kort maar we kijken terug op een fantastische tocht (compliment aan de route makers) die we hebben gereden onder uitstekende weersomstandigheden.

Piet Heij

Column: En dan is het zomer.


Druk druk druk druk en nog eens druk.

Je moet je niet zo druk maken hoor je dan, nou het is geen druk om te zeggen dat je er gestrest door raakt, maar het is meer van dat je het niet in de planning had staan.

Heb ik in het begin van het motorseizoen uitgekeken naar een vol programma, is het nu halverwege toch net iets anders gelopen dan gedacht.

Op het werk en ook in het thuisfront zijn er taken bij gekomen die ik niet echt in de planning had staan, maar wel van invloed zijn op de tourritten die er gereden kunnen worden.

Na de fantastische supertour is het even stilgevallen door andere taken aan de ene kant , maar ook door afzeggen van de tourritten vanwege weersomstandigheden aan de andere kant.

Als we naar de afgelopen jaren terug kijken, is het alleen maar prima toertochten weer geweest.

Is er af en toe wel een buitje voorbij geschoven maar voor de zomerritten geen afmeldingen door het weer. Zo lijkt het wel dat het een de ander oplost.

 

Dit doet het niet ter zaken dat er geen motor gereden wordt, in tegendeel. Alles wat ik met de motor kan rijden zal ik rijden ook. Nou nou kan wat minder hè, ik bedoel het gewone woonwerk verkeer.

Maar dat geeft me net dat stukje ontspanning wat het rijden met de motor zo leuk maakt.

En dan valt de eerste regel gewoon in duigen, en is het gedaan met de druk, druk, druk en nog eens druk.

Iets waar ik wel naar uitgekeken heb is de BBQ van afgelopen vrijdagavond, gewoon gezellig, lekker gegeten, gebabbeld, geserveerd en wat een fantastisch weertje, leek het tussen twaalf en twee eerder de dag toch bewolkt te worden was het om 4 uur zon overgoten.

Na kwart over zes kwamen de eerste bezoeker binnen, en konden de eerste drankjes ingeschonken worden, waarna de volgende al snel elkaar opvolgden.

De temperatuur was iets gezakt waardoor het een nog beter weertje werd om gezellig met elkaar aan tafel te zitten en leuke gesprekken met elkaar te delen.

 

Dan is het aan het einde van de avond toch snel aangekomen, maar zeker met een voldaan gevoel.

Voor de zondag de supertoer op het programma, maar ja helaas die zal ik ook moeten laten schieten door de veranderde dag indeling.

Het lijkt erop dat er op deze manier geen tourritten meer gereden gaan worden, maar zo is het niet helemaal.

Krijg ik ook van familieleden de vraag om mee te rijden met een toertje, en van mijn collega`s komt dan ook nog de vraag of er weer een tourritje in elkaar gezet kan worden.

En dan wanneer je denkt om hier in je planning een gaatje voor gevonden te hebben blijkt het dat we nog maar met zijn tweeën over zijn, laat maar weer even zitten.

Ja zo wordt het dan ook een raar zomertje.

Wat er nog wel in zit voor de maand augustus is een 4 daagse toer met mijn collega naar de Belgische Ardennen. Klein stukje snelweg om uit de randstad te komen en dan de tocht binnen door staat op de planning, de tweede dag wordt een tocht naar de Moezel en de derde dag een tourrit naar Luxemburg, waarna de vierde dag weer terug naar huis.

Het verblijf is in motorherberg Baton Rouge met ook hier de favoriete BBQ.

Ik kijk er met volle teugen naar uit, en hoop op prima motorweer.

Niet te warm maar ook niet te koud en natuurlijk droog. Aangezien deze wens voor een ieder geldt hopen we maar het beste ervan.

Vooraf een dagje vrij om natuurlijk de motor te onderhouden, even wassen, bandenspanning controleren, koffers pakken en de vooraf geplande ritten in de navigatie zetten.

Helm opladen voor optimaal geluid, en wat er dan toch niet kan ontbreken is de regenkleding.

 

Ook het flesje Rainix, prima spul Jan (die het mij aanraadde) het werkt fantastisch de druppels lopen hiermee zo van je vizier af.

De bandenreparatieset, en het EHBO doosje plus reflectiehesje zitten ook in de koffer.

Voor de volgende Koppeling zal ik er ongetwijfeld een verslag van schrijven.

En ja nu heb ik heel veel lettertjes op papier gezet voor deze Column, met eigenlijke weinig toerbelevingen. Kijk ik naar de titel geeft het mij toch het gevoel “en dan is het zomer”.

 

Veel rijplezier en kijk vooruit.

 

André 

De monsterrit van 20 augustus.

Net bekomen van de jaarlijkse BBQ met onze motorclub stonden we om 08.30 uur bij de McDonalds in Hoorn, bijna klaar om te vertrekken. Tijdens de BBQ hoorde ik van verschillende clubleden die meestal wel meerijden met een toertocht dat zij niet mee zouden rijden met de monsterrit. Jan Ditz wist nog niet hoeveel mensen er mee zouden rijden, hij had de mail nog niet gecheckt. Even was ik bang dat ik de enige zou zijn die mee zou rijden. Dat zou wel een bijzondere ervaring zijn om met een voorrijder en achterrijder de enige deelnemer te zijn. Maar gelukkig trof ik bij de start al wat meer leden aan, zodat we met een leuke groep van 7 motorrijders konden starten.

Van de toercommissie hoorde ik dat we een half uurtje later waren dan anders, omdat het eetcafé voor de koffiestop anders nog dicht was als we daar aankwamen.

Maar gelukkig hadden twee clubleden hun oordopjes vergeten mee te nemen op deze mooie dag. Dus zij gingen die toch eerst nog maar even ophalen. Dat gaf ons de mogelijkheid om alvast een bakkie koffie te scoren bij de Mac. Fijn om zo een beetje wakker te worden.

Zo tegen 8 uur konden we vertrekken, op naar de volgende koffiestop! We hadden een leuke route naar eetcafé Goejanverwelle in Hekendorp. Iets voor 10 uur kwamen we daar aan. Koffie of thee met iets daarbij, zoals gebruikelijk voor de meeste deelnemers. De temperatuur was al aardig opgelopen. Dat kwam goed uit, want ik had niet voor niets mijn doorwaaipak aangetrokken voor deze monsterrit. Verder via Oudewater, de Lekdijk en Rijndijk op naar de lunchpauze bij Van der Valk in Arnhem, vlak naast de ingang van sportcentrum Papendal.

Wat er met de route aan de hand was weet ik niet, maar ik was die regelmatig kwijt op mijn Garmin. Gelukkig bleek ik niet de enige te zijn die regelmatig de route niet meer op het scherm kon volgen. En zo rij je dan ineens op de A12 en neem je de afslag om aan het eind van de afrit via de rotonde weer dezelfde A12 op te rijden en dan alsnog bij de volgende afrit er weer af….. Je maakt wat mee als Vredesteinband zullen we maar denken.

Tussendoor ook nog even tanken, want ja het is een monsterrit en dus ga je dat niet redden op 1 tank benzine. Om te voorkomen dat we heel laat thuis zouden komen werd de route wat ingekort (maar ja die kon ik toch al niet volgen, dus dat maakt niet veel uit).

Toch hadden we nog tijd voor een ijsjesstop, door anderen ook wel frikandel genoemd, en dan weer op huis aan.

Al met al een leuke dag, mooie route en gezellige clubleden. Iets voor 7 uur waren we op het parkeerterrein bij de Westfries in Hoorn. Daar konden we elkaar gedag zeggen en dan op naar huis. Iets na 7 uur thuis, ja echt wel een monsterrit maar beslist de moeite waard om die ook eens mee te maken.


Tjitze van Rijssel.


Picknick rit 2023 (Afgelast, maar zelf gereden)

Afgelopen woensdag, 23 augustus hebben wij 
(Jan Bruin, Albert Dekker en ondergetekende) de afgestelde Picknickrit gereden. Het blijft altijd mooi om door Friesland te rijden en dan vooral over die kleine slingerdijkjes en door die kleine dorpjes met de meest wonderlijke namen. (In twee talen wel!)

        

We waren gestart op 9.00 uur vanuit Bovenkarspel en waren terug zo rond 17.30 uur. Prima brommerweer. Niet te koud, niet te warm. Net goed om op verschillende plekken even lekker te picknicken. Een mooie tocht, die helaas door het weer was afgelast, maar we raden jullie aan om hem te bewaren en als het kan lekker te rijden. Het is de moeite waard !

Daarom, dank aan de uitzetters van deze mooie rit.


Met vriendelijke motorgroet, Kees Bot.

Supertoer Duitsland:


Na een goede eerste dag met een mooie rit naar Grevenstein, en de introductie van het hotel, en na een redelijke nachtrust breekt de tweede dag aan.

Voorafgaand eerst even een ontbijtje naar binnen werken, welke met een prima gedekte tafel en voldoende keuze lekker heeft gesmaakt.

Voor mij is het de eerste rit in de bergen na 12 jaar opnieuw opgestapt te zijn. Ergens in mijn achterhoofd dwaalt nog een klein verleden waar ik toen der tijd met mijn vrouw in de Ardennen, Luxemburg en de Eifel heb gereden.

Maar ja dat was toen, wel even een klein voorproefje gedaan met de voorjaarsrit van vorig jaar in de heuvels van Limburg.

Weersvooruitzicht; er zal in de ochtend een spatje regen kunnen vallen en in de middag klaart het op en loopt de temperatuur naar 21Ëš C.

Met de start is het rond de 12Ëš C, wat mij doet besluiten om een regenbroek over mijn zomerbroek aan trekken, een omdat er de mogelijk kan zijn dat we een regenbuitje kunnen tegen komen, en twee om dat het er in de ochtend voldoende warmte geeft, daar het doorwaai gedeelte van mijn zomerbroek is afgeschermd.

 De groep wordt verdeelt in drie kleinere groepen.

Peggy en Kees gaan een rit rijden, Mart gaat met een groep rijden en Sjaak gaat met een groep rijden.

Ik sluit mij aan bij de groep van Sjaak, en verstandig als toch opnieuw onervaren in de bergen zet ik mij direct achter Sjaak in positie om de route te volgen.

De groep bestaat uit Sjaak, Dirk en Corina, Jan D, Jan K, Ruud en Carin, Harry, Wim en Andre.

Na de start eerst maar even een bezinepomp opgezocht om de tanken af te vullen voor de dagrit.

 Tegen een voordeligere prijs dan in ons eigen landje gooi je met een glimlach je tank vol, welke dan wel belooft op een leuke dag toeren.                                           

 

Het wegdek is aan het begin van de rit nog nat maar zal de pret niet drukken. Na de eerste U turn buigen we met een smal weggetje de berg op. Vol gezonde spanning van hoe mijn motor zich zal gedragen stuur ik achter Sjaak aan.

Gelukkig heeft de Versys1000S vermogen genoeg om bij lage toeren in de tweede versnelling gauw op gang te komen, en zal het in het begin zoeken worden naar de beste versnelling om te blijven volgen.

Wat ik wel weet om in de zelfde versnelling omhoog als naar beneden te rijden. Na wat slingerende weggetjes omhoog gaan we dan naar beneden waar ik het verschil uitprobeer tussen de tweede, derde en vierde versnelling. Je merkt al snel hoe er op de motor afgeremd kan worden.

Nu is het zoeken naar hoe stijl je omhoog rijdt, of hoe scherp een bocht is, zodat je deze op de juiste versnelling kan afstemmen. De bochten die je door kan kijken liggen iets makkelijker in de hand dan de blinde bochten. Wat ik er verder nog van weet is om zoveel mogelijk van de oppervlakte van de weg gebruik te maken, hierbij rekening houden met het tegemoet komende verkeer.

Ik merk aan mijzelf dat het geen alledaagse stuurmanskunsten voor mij zijn. Ergens toch wel gek dat je als ervaren rijder je hier opnieuw even moet schakelen hoe het is om in de bergen te rijden, ben je wel weer even een groentje en dat na zoveel jaren rijden, het blijft leuk.

Met het rijden over de eerste kilometers is er nog een aspect welke we zeker niet moeten vergeten en waar we het eigenlijk allemaal voor doen, en dat is plezier hebben. Met het omhoog rijden en de eerste uitzichten over de bergjes in het vizier komen geniet ik met volle teugen. Nu is het Sauerland voor mij geen onbekend gebied en heb er regelmatig vakantie gevierd.

De route loopt langs kleine dorpjes en over een verschil aan soorten wegen, kleine smalle weggetjes, als doorgaande wegen, waar je de snelheid omhoog kan brengen, en dan direct even een ontspannen houding kan aannemen. Het voordeel is dat je goed je krachten kan verdelen, want als de weggetjes smaller worden is het minder ontspannen rijden. Hierbij moet je blijven opletten in welke versnelling je rijd. Met het naar beneden rijden is het weggetje zo smal geworden als een auto breed, zit er een haarspeld bocht in waar ik probeer de lijn te zien. In deze bocht zie ik ook een nat wegdek, met aarde. De gekozen lijn loopt aan het einde een stukje door de aarde en voel ik mijn voorwiel wegglijden, opvangen op het wegdek stuur weer recht en verder.

Dit is zo een moment die je even moet weg zuchten. Gas erop en achter Sjaak aan, ontspannen houding aannemen en een ervaring rijker. Ik bedenk mij dat ik ook een eerste versnelling heb die ik ook kan gebruiken. De eerste versnelling gebruik ik normaal alleen om weg te rijden verder eigenlijk nooit in ons vlakke kikkerlandje. Met een strakke bocht naar boven gebruik ik dan toch maar de eerste versnelling en merk ik dat als het erg krap is, dit wel de beste mogelijkheid is die je kunt gebruiken.

Op zoek naar een kop koffie rijden we eerst tegen een opgebroken weg aan. Jammer want deze weg is in het weekend afgesloten voor motorrijders, en kan dus op vrijdag een prima route zijn. We keren om en rijden een stadje binnen, en met een bakkerij die goed voor de koffiestop.

Bij het binnen komen zegt Dirk dat hij vandaag jarig is en trakteert. Na de felicitaties heeft de koffie met gebakje een extra intentie gekregen en heeft het bij een ieder heerlijk gesmaakt.

Nadat een ieder zich door het mysterieuze deurtje had ontdaan van de geneugten gaat de route verder. Met een mooie weg naar boven en genietend van het uitzicht scheert er een roofvogel over mijn hoofd, ik kan de veren bijna tellen. Kijk dat is ook waar je het voor doet, volop genieten toch.

                 

 

Bij een open plek wordt er even gestopt, en komt de vraag om een foto te maken als we aan komen rijden. Carin geeft de opmerking dat Ruud de drone bij zich heeft en natuurlijk gaan we dan op de film bij Ruud. Wel heb ik mij hier snel even ontdaan van mijn regenbroek, het is inmiddels goed opgeklaard en de temperatuur loopt al richting de 17 graden. Dus even een stukje terug rijden keren en weer opnieuw aan rijden zodat we allemaal bij Ruud door de drone vastgelegd worden, we rijden direct door naar de volgende stop om Ruud en Carin op de video te zetten.

Genietend van het uitzicht en het aangelegde natuurpark De Wisent rijden we verder als we compleet zijn.

 Via de mooi uitgezette route komen we langs een wandelplek die als herkenbaar is, alleen is het restaurant gesloten en is het gebied veelal ontdaan van de bomen. Niet alleen in dit gebied maar vindt je op diverse plaatsen dat er veel bomen zijn omgekapt.

Als we naar benden rijden vindt je in sommige bochten groene naalden, alsof het lijkt dat alle naalden van de sparrenbomen zijn afgevallen. Bij de volgende stop hoor ik dat er verschillende rijders hier ook hinder van hebben ondervonden. Met het even wachten totdat ik op of voorbij de groene naalden ben gas erop en heb ik geen tot weinig hinder van ondervonden.

                 

 

Wat wel hinder oplevert zijn de steentjes in de bochten, of die worden uit de kant van de weg gereden wanneer daar ander verkeer elkaar passeert, of komt het van het stuk gereden wegdek.

Er zijn ook veel weggetjes die voorzien zijn van plakstukken hetgeen lastiger maakt om de juiste lijn te volgen.

We komen aan op een mooie doorgaande weg waar de snelheid omhoog gaat en kunnen even lekker ontspannen doorrijden. Bij een kruising komt er een vrachtauto tussen ons in rijden. Zodra er de mogelijkheid voor is rijden we er met een aantal voorbij en een aantal moet nog achter de vrachtauto blijven. Rechtsaf komt er een weg in beeld naar een uitkijkpunt met een restaurant wat Sjaak doet besluiten om hierin te slaan, een twee volgen en de derde volgt maar stopt voor het mooie net iets te laat. Hierdoor rijden de rijders die achter de vrachtauto rijden de afslag voorbij. We rijden naar voren om er melding van te maken, en gelukkig kan Sjaak Jan via de telefoon bereiken zodat ook zij naar het restaurant kunnen komen.

De weg naar boven is een prachtig opnieuw geasfalteerde weg met een enkele zijstraat, die boven op de parkeerplaats eindigt.

Boven aangekomen is uitzicht erg mooi welke dan ook met de camera`s worden vastgelegd.

De foto`s zijn naar de redactie gestuurd om op de site te laten zetten.

Na het plaats nemen aan de tafel wordt er bij het buffet de bestellingen doorgegeven.

Van de verschillende kanten hoor je de euforie dat er hier curryworsten worden geserveerd en niet van die kleintjes ook. Als je de bestelling hebt gedaan krijg je een pieper mee die afgaat als je bestelling klaar is, en hier wordt ook uitgebreid aandacht aangegeven wanneer er een afgaat.

Blauwe led lampjes en een zenuwachtig geluidje maakt je attent om je bestelling op te halen.

Ik had zelf een salade genomen en de pieper ging al af toen ik bij de tafel was aangekomen.

 

Het heeft prima gesmaakt en vervolgen we de route verder, deze gaat nu wat meer over in de grotere B wegen. Met wat positief commentaar probeer ik dit door te voeren in mijn rijstijl om het rijden in de bergen me beter machtig te maken. Met het ontspannen sturen op de grotere B-wegen lukt dit wel aardig. We rijden langs de Sorpesee en komen zo’n idealistische stopplaats tegen waar alle soorten recreanten stopen, zo zag ik ook drie Miele motoren uit het begintijdperk van het motorrijden vrolijk staan te pruttelen. Jammer dat je dit niet kan vastleggen dit zijn ook van die momenten waar ik enorm van kan genieten, en voelt het nu al als een geslaagde vakantietrip.

Nog even een kleine drinkstop waarna het laatste stukje sturen voor vandaag wordt afgelegd.

                   

De route gaat langs de Sorpesee en via de overkant met een smal weggetje de bergen in.

Hier staat aangegeven dat er een wegopbreking in zit, maar doet Sjaak niet besluiten om er wel in te slaan. Het is na vijven en toegankelijk voor omwonenden, dus ook voor ons.

De werklui zijn al naar huis en kan je vrij doorrijden. Wel over het grind die als onderlaag fungeert.

Met een stukje hobbelen bereiken we de andere kant en van hieruit is het nog een prachtig stuk met veel bochtenwerk om door het gebied te rijden. Ook hier probeer ik om in de juiste versnelling met zo min mogelijk remmen Sjaak te volgen. De snelheid neemt iets toe, ja als je de stal ruikt dan volgt het hongerige gevoel.

Rond half zes komen we aan bij het hotel, en na het parkeren van de motoren en een lekkere opfris beurt en aan een biertje, kan ik deze dag als geslaagd bestempelen.

Wat is het fantastisch om hier met je motor door heen te rijden.


Voor het avonddiner werd er varkenshaas met peperroomsaus, sperziebonen en gebakken aardappeltjes geserveerd. Vooraf een soepje en als na gerecht een ijsje.

Ja en dan na een lange dag met veel plezier rond gereden te hebben is er de avondwandeling.

 

Niet zo ver maar wel even goed om de kuitjes in beweging te houden. Heerlijk even rustig in de buitenlucht met de afsluiting van een kop koffie.

Op naar dag drie van de Supertoer.


Groet André.


 

Voorbereiding Supertoer.


Voorbereiding voor de supertoer naar Duitsland, ik kijk er al erg naar uit.

Even een kleine correctie, door drukte in mijn werk en privé leven was ik voor deze column te laat om op tijd in te leveren voor de afgelopen maand, zodat de column op tijd in de koppeling voor de supertoer zal verschijnen.

Maar vooralsnog heb ik deze dan wel na de supertoer ingeleverd, om deze nog wel te laten plaatsen.

                 

Ongetwijfeld dat ik in de volgende column terug blik op de supertoer.

Ja nu is dit voor mij het tweede weekend dat ik meega met de motorclub. Het eerste weekend was van het vorige jaar en ging naar Limburg met een tweede dag in Zuid-Limburg en een klein stukje België. Dit had voor mij nog niet voldoende reden om hier pechhulp voor in het buitenland af te sluiten.

Misschien een beetje onverstandig geweest, maar is goed verlopen.

De laatste trip die ik mij kan herinneren is een toertje met mijn vrouw naar Monchau in de Eifel. Daarvoor in de Ardenne en in Luxemburg gereden. Je kan wel het verschil van wegdek merken, ja, je kan precies zien in welk land je rijdt.

                 

Met een clubavond stel ik de vraag wat er zoal benodigd is voor de supertoer, en krijg ik te horen om mijn polis na te kijken of er pechhulp bij inzit.


Nu ben ik wel lid van de wegenwacht, maar heb geen buitenland aangekruist.

En in mijn verzekeringspolis kan ik ook geen pechhulp vinden.


Als of je telefoon het kan ruiken krijg ik een aanbieding van de KNMV met; als je er een verzekering afsluit je automatisch pechhulp voor het buitenland bij krijgt.

Nu ben ik altijd zeer sceptisch over alles wat gratis is, want alles kost geld dus is niks gratis, want dan is het al via een andere manier betaalt.

Maar voor het luttele bedrag van € 25.00 ben ik lid tot het einde van het jaar.

Kan geen kwaad daar de vereniging zich ook voor andere zaken in zet, waar ik dan wel een voordeel kan uithalen.

Maar even terug voor pechhulp in het buitenland, collega’s hebben zo iets van dat de motor twee jaar oud is en net een grote beurt heeft gehad met nieuwe banden, wat moet er stuk aangaan.

Maar toch beter verlegen dan ongelegen want met de moderne elektronica weet je het nooit.

Om pechhulp te krijgen zal je de verzekering moeten oversluiten naar verzekeringsmaatschappij X welke dan voordeliger is dan mijn huidige verzekering, maar dan de kleine lettertjes.

Bij mijn huidige verzekering zijn de extra’s voor een hoger bedrag mee verzekerd. Bij de verzekering van verzekeringsmaatschappij X zal ik pechhulp voor in het buitenland moeten aankruisen en zal de motor voorzien moeten zijn van een onafhankelijke startonderbreker. Bij navraag bij de dealer kom je dan terecht op een alarmsysteem welke al gauw tussen de 500 honderd en duizend euro kost.

Met het aankruisen van pechhulp kost je € 6,50 per maand, dus niks gratis en loopt dan op tot € 78.00 op jaar basis. Zoals ik al heb laten weten ben ik lid van de wegenwacht en kost de uitbreiding naar standaard Europa € 59.00 meer. Voordeeltje van 10 % erover en voor nog geen 49,00 euro ben ik de man voor het eerste jaar.

Het rijden in de bergen zal voor mij met deze motor uitproberen zijn, en ook daar ik dit al voor een langere tijd niet meer gedaan heb, zal het wel vrij nieuw aanvoelen.

Om toch een kleine geestelijke voorbereiding te ondergaan heb je tegenwoordig een pracht op internet met tal van tips.

Erover lezen brengt je dan weer terug naar de tijd dat ik daar gereden heb, en verder laat ik het maar over mij heen komen. Anders ben je al gestrest voordat je vertrekt, en zal het er niet leuker op maken. Dus zet ik mijn focus op die zaken die wel belangrijk zijn om mee te nemen.

Denk hierbij aan de persoonlijke middelen die ik bij mij behoor te dragen, en de controle of al de medische zaken staan genoteerd in mijn telefoon, check compleet, en dan verder alle zaken die je nodig hebt om de trip in goede staat te vertrekken.

Groene kaart check, paspoort check, motor onderhoud check, gepoetst, oliepeil in orde, banden op spanning en na het laden van de koffers de voorveerspanning iets zwaarder zetten naar het tweede klikje. Eigen spullen op orde en dan gaat het alleen nog maar om goed weer.

Ik kan zeggen op naar Grevenstein.

 

Veel rijplezier en kijk voorruit.                         

Groet André.
 

Supertoer 2023

 

29 juni was het weer zo ver, de Supertoer 
van dit jaar. Startpunt was het Van der Valk motel bij Hengelo.

Een deel ging op eigen gelegenheid richting het hotel in Grevenstein.

Met zes motoren vertrokken we na een lekker bakkie onder leiding van Jacq Baas via een prachtige route naar Landgasthotel Grevenstein.

Onderweg werd de inwendige mens natuurlijk niet vergeten. Ondanks dat de eettentjes niet dik gezaaid waren langs de route wisten we toch een snackbar te vinden waar de eerste braadwürsten en schnitzels naar binnen werden gewerkt.

We kwamen mooi op tijd aan bij het hotel waar we van vroegkomers hoorden dat ze eigenlijk pas om 17.00 uur open gingen. Een vriendelijke buurvrouw had toch gezorgd dat ze naar binnen konden.

                 

Nadat iedereen was aangekomen en de eerste drankjes getapt, werden we om half zeven aan tafel verwelkomd door Marieke die met haar man en ouders het hotel runt.

Het eten was uitstekend en daarna werd het ook nog gezellig bij het napraten over de eerste dag.

 

Dag twee, de vrijdag was er een mooie route uitgezet in de omgeving en in verschillende groepjes gingen we dan ook enthousiast op pad. We begonnen wel met een natte weg, dus even oppassen maar in de loop van de dag werd het droger dus heerlijk gereden.

 

’s Avonds weer heerlijk een Jägerschnitzel, met champignon saus op tafel die na een dag rijden weer goed werd ontvangen.

Elke avond na het eten werd er onder leiding van de dames een wandeling in de buurt gemaakt om het eten te laten zakken en weer wat andere spieren in beweging te krijgen. Was erg gezellig.

 

Voor zaterdag waren alle weerapps verschillend over de verwachtingen maar het zou wel gaan regenen, maar ja, waar rijdt je als de bui valt?

 

Er zijn zoals bekend, twee soorten weer voor motorrijden, goed weer en heel goed weer. Zaterdag was het dus gewoon heel goed weer. Niet te warm en de neerslag was te verwaarlozen.

Wel weer wat omleidingen onderweg en na een van die omleidingen moest er een alternatief worden gezocht. De voorrijder sloeg een zijweggetje in dat na 100 meter onverhard bleek te zijn. Hij stopte dus toch maar, helaas keek nummer twee Dirk, net op zijn navigatie en kon niet meer op tijd stoppen wat een duikeling tot gevolg had.

(gaat het weer goed met jouw been Dirk?)

Verder een prachtige route door het mooie heuvelland met onder andere een bezoek aan Winterberg (dan weten jullie ongeveer in welke hoek we zaten)

Zondag al weer de terugrit naar Didam.

De terugreis werd weer via verschillende alternatieve routes gereden, variërend van snelwegen wel of niet; naar verschillende eindpunten en de originele route.

Ik zelf koos ervoor de originele route te rijden en die was prachtig. Voornamelijk lekker doorrijden en halverwege de middag was ik in Didam. Daarvandaan nog via de Veluwe naar huis en zo een prachtig weekend gehad.

Mijn eerste weekend met de motorclub maar zeker voor herhaling vatbaar. 
 
Groeten, Hans Schouten

Oerend hard….

Met dank aan Motorclub West-Friesland, Erik Poort, Peter van der Boom, familie van Diepen.


Hieronder het verslag van dochter Carolien:



Mijn vader, die vorig jaar 80 is geworden had nog wat dingen op zijn bucketlijst staan, waaronder rijden met een motor. Ik had toen al voorbereidingen getroffen dat hij mee kon rijden in een zijspan, want zelf motor rijden zat er voor mijn vader niet meer in.

Omdat mijn vader, die de ziekte van Parkinson heeft, in het ziekenhuis lag kon dat helaas niet doorgaan en hebben we met verdriet alles af moeten zeggen.

Gelukkig ging het dit jaar weer wat beter met mijn vader en wilde ik zijn ‘wens’ weer oppakken. Ik had al contact gehad met de motorclub ‘West Friesland’, waar mijn vader ook nog voorzitter van is geweest, maar omdat het toch een heel geregel was heb ik de hulp in geroepen van stichting Oppepper4all. Gelukkig konden zij de wens snel oppakken en het was wensvervuller Nico, die al snel contact wist te leggen met Luuk Weehuizen, de secretaris van de motorclub.

Luuk wilde hier zeker wel aan meewerken en had al snel iemand gevonden met een zijspan. Ook waren er diverse motorrijders van de club die deze toer graag mee wilden rijden.

Op zaterdag 24 juni was het dan zover. De leden van de motorclub ‘West Friesland’ verzamelden zich tussen 13.00 en 13.30 uur bij de McDonald’s in Hoorn en vandaar vertrokken ze naar Wormerveer, waar mijn ouders wonen. Zij stonden al te wachten want ze wisten dat er een verrassing ging komen. Tegen 14.00 uur kwamen de motorrijders, ongeveer 10 man, aan bij mijn ouders. Maar dat was nog niet alles, ook waren er enkele familieleden op de motor gekomen (Jos, Hans, Ajam en Xander) en verder waren er ook nog tantes aanwezig om mijn vader uit te zwaaien.

Om deze prachtige ervaring vast te leggen was er van Oppepper4all niet alleen Nico, de wensvervuller, maar ook Erik de fotograaf. Hij ging achter op een motor om mooie foto’s te maken, maar voor we vertrokken genoten we nog van een bakje koffie met een lekker gebakje of een plakje cake.

Hierna vertrokken we voor een motorrit van een uur en reden we ongeveer 60 km. Het was mooi weer, zo’n 27 graden en na afloop werd er dan ook heerlijk genoten van een glaasje fris of een 0% biertje met daarbij ook nog lekkere hapjes.

Na een prachtig dankwoordje van mijn vader is iedereen daarna weer huiswaarts gegaan. Het was voor mijn vader een hele mooie dag en hij heeft heerlijk genoten en vele herinneringen opgehaald bij zijn oude motorclub.

Wij willen dan ook iedereen heel graag bedanken die deze dag mogelijk hebben gemaakt, te weten Nico en Erik van Oppepper4all, motorclub ‘West Friesland’, Peter van der Boom, de bestuurder van de zijspan en last but not least de aanwezige familieleden.

Jaap van Diepenrit  24 juni 2023.

 

Het zal zo’n anderhalf jaar geleden zijn dat ik, als secretaris van de Motorclub West-Friesland, via de mail, benaderd werd door Carolien Groen. Zij wilde haar vader verrassen voor zijn 80ste verjaardag met een tochtje op de motor, want haar vader was altijd een enthousiaste motorijder geweest. Zelf motorrijden ging nu niet meer dus misschien had een van de leden van de motorclub een motor met zijspan.

En misschien wilde die dan wel een toertje met haar vader maken. Dat was natuurlijk niet zo’n gekke gedachte. 

Ik heb de vraag voorgelegd aan het bestuur, met de vraag of wij hierin konden voorzien.

Het bestuur wilde hier wel aan meewerken, maar uitvoeren bleek nog niet zo gemakkelijk, zijspanmotoren waren er nl niet voorhanden. Er was één lid met een zijspan, maar die lag uit elkaar, het was een project voor na de pensionering van de eigenaar. Die zou dus niet binnen afzienbare tijd klaar zijn. Dat leek dus einde van het verhaal, jammer.

Maar soms helpt het toeval een handje. Ik rij af en toe wel eens een rondje door het West-Friese land. Op een van die rondjes reed ik door Aartswoud en zag ik zowaar een zijspan op het pad staan. Ik heb gewoon de stoute schoenen aangetrokken en aangebeld. De eigenaar van de zijspan, Peter Rabbe bleek een heel vriendelijke man die met zijn zijspan geregeld reed voor de stichting “De Droomboom” om wensen van kinderen of volwassenen te realiseren. Het gevolg was, dat ik binnen 5 minuten de toezegging had, dat hij zijn medewerking aan de wens van Carolien wilde geven.

Nu konden we verder. In de loop van het proces bleek dat Jaap van Diepen jaren geleden, ver voor mijn tijd, voorzitter was geweest van onze motorclub, hoezo toeval. De toerrit werd gepland in augustus 2022 op zijn 80ste verjaardag. We zouden rijden vanuit Wormerveer waar Jaap nu woonde. Dit werd gepubliceerd in ons clubblad met de vraag of er leden waren die hem nog kenden en hem als escorte op zijn toertocht wilden begeleiden. Eigenlijk was alles in kannen en kruiken, toen zijn dochter op het laatste moment moest laten weten, dat het project niet door kon gaan omdat haar vader opgenomen was in het ziekenhuis, Jaap bleek ernstig ziek. Dit leek het einde van dit project.

Maar… in maart van dit jaar 2023 werd ik gebeld door Nico Loeve van de stichting “Oppepper4all” of wij medewerking wilden verlenen aan het in vervulling laten gaan van een wens van de dochter van een oude motorrijder, die niet zelf meer kon rijden. Na wat heen en weer praten bleek dat dit over degene ging waar vorig seizoen de toertocht voor was georganiseerd. Dit maakte de klus redelijk simpel, we hoefden alleen de oude afspraken te actualiseren, want het wat en hoe was al uitgedacht.

 

Op 24 juni was de grote dag en zouden we de rijtoer gaan maken. Rond 13.00 uur verzamelden zich de zijspanrijder en de motorijders bij de McDonalds in Hoorn, toen ook Jos Groen (schoonzoon van Jaap) er was konden we vertrekken. Ria Kramer, de echtgenoot van Jan Kramer zag de kans schoon om eens een leuk ritje in een zijspan te proberen. Zij reed naar Wormerveer met Peter Rabbe heerlijk comfortabel in het bakkie.

                 

 

In Wormerveer werden we uitgebreid ontvangen met koffie en gebak en was het heel gezellig. De fotograaf van “Oppepper4all” ging rond om mooie sfeervolle plaatjes te schieten. Nadat Jaap met vereende krachten in de zijspan geholpen was en hij zijn helm op had gingen we op weg om de door Jan Ditz, onze voorzitter van de toercommissie, gemaakte en bijgestelde route te gaan rijden. De fotograaf ging achterop bij Kees Vriend, die hem als een professionele motard tijdens de rit in de gelegenheid stelde mooie dynamische foto’s te maken. De route ging langs het water Wormerveer uit richting Spijkerboor en Purmerend, vandaar richting Stompetoren en Driehuizen en daarna weer richting het uitgangspunt. Na nog een extra slinger uiteindelijk via Starnmeer over de N246 weer richting de Zevenster in Wormerveer. De rit bleek toch voor ons motorrijders toch nog een zeer hete en inspannende onderneming, die echter door Jaap goed doorstaan is in de zijspan achter een perspex ruit. Ik zag nl. geregeld een zwaaiende hand uit de zijspan naar de fotograaf, dit zal best mooie actiefoto’s opgeleverd hebben voor de stichting “Oppepper4all” en voor ons clubblad of de site.

Terug in Wormerveer werden we opnieuw onthaald met drankjes om de vloeistoffen die we uitgezwete hadden weer aan te vullen en hapjes om de trek te stillen. 

Tot slot hield de dochter van Jaap een kort dankwoordje en waarna Jaap zelf nog even zijn ervaringen van de middag met ons deelde. Hieruit werd duidelijk dat het voor hem een hele mooie                   

 

gebeurtenis was die hij niet wilde vergeten.

Terugkijkend, kunnen we dankbaar zijn voor het mooie weer, maar ook voor de goede samenwerking tussen alle organisaties en de familie. Iedereen heeft zijn best gedaan en dat heeft geresulteerd in een prachtige middag voor Jaap van Diepen.

 

Mede namens de familie van Diepen, en de Motorclub West-Friesland, wil ik iedereen bedanken, die door zijn of haar inzet deze middag mogelijk gemaakt heeft.

Luuk Weehuizen (secretaris) 

Impressie van de 15 Dorpentocht 2023.

Het zou erom spannen zondag 7 mei. Houden we het droog of hebben we een kletsnatte dag te verwachten? Het werd een beetje van allebei. Tijdens de starttijden blijft het in Nibbixwoud droog, maar dat bleef het niet op de te rijden route. Alhoewel, sommige rijders hebben geen spat regen gezien en anderen hebben de rit afgebroken om hem later nog eens na te rijden. Want daar was iedereen het wel over eens, het was een hele mooie rit en er kwamen diverse bedankjes hierover binnen via onze Facebook pagina.
Daarom een dik verdiende pluim naar de uitzetters van deze rit. 

Ook de inwendige mens werd niet vergeten deze dag. Die was voortreffelijk in handen van André en Luuk. Zij zorgden ervoor dat niemand iets te kort kwam en hadden zelfs een broodje warme worst voor de bestuursleden die er toch maar de hele zondag zaten, om de inschrijvingen te noteren (Gerard én Jacq) en het inladen van de route te verzorgen (Tjitze, Jan & Jan).
 
In totaal gingen er die zondag 61 rijders van start, waarvan 13 eigen leden (en één achteropzitter). Dat viel wel een beetje tegen met een ledenbestand van rond de 80.

Al met al een heel geslaagde “open” rit.

Kijk even op onze website: www.mcwest-friesland.nl voor de foto’s van deze dag. 

Voorjaarsweekend


Dag één.
Zoals afgesproken hebben we ons verzameld bij het restaurant La Place “De Lucht West” om 09.00 uur.

Daar waren wij met dan op vrijdag ochtend met 15 man.
Even aan de koffie en toen op pad. Twee zouden zelfstandig gaan rijden naar het hotel. Het weer zag er goed uit en maar hopen dat het droog bleef. Als snel van de snelweg af en binnendoor naar België. Het weer bleef goed en we maakte goede vordering.
Toen we door een dorpje reden zagen we de motoren van onze broeders die zelfstandig aan het rijden waren bij een restaurant staan. En een gezicht achter het raam die druk aan het zwaaien was. Wij zijn verder gegaan en als lunchplek zochten wij een Turks/Grieks restaurant uit dat prima broodjes had en het was weer ouderwets gezellig aan tafel met veel sterke verhalen. Maar weer geen normale pin, dus dat was weer cash betalen. 


Daarna eigenlijk heel voorspoedig verder gereden met wel veel weg omleggingen. Ook viel op dat de diverse navigatie systemen ook verschillende routes wilde rijden. Later nog eens de navigatie’s vergeleken en die stonden in de basis gelijk en toch ?.
Uiteindelijk nog even gestopt omdat er een paar spatjes vielen dus een aantal nog ff snel een regenpak aan en je snapt het al dan blijft het gewoon droog.
Dan aangekomen bij het hotel en ik moet zeggen een prima hotel, goede kamers. Dus even gedoucht en daar na aan het bier of wijn, er was genoeg. Prima eten dus de prijs kwaliteit van het hotel was dik in orde. Er waren nog veel meer motorrijders in het hotel ook in grote groepen. 

Dag twee

De zaterdag hadden we de keuze uit twee routes, een korte en een iets minder korte. Eén persoon wilde naar een museum en is alleen vertrokken. De rest ging mee op pad en er zouden mogelijk mensen afhaken zo rond de 185 km. Dat is niet gebeurd en dus reed iedereen gewoon mee tot het eind.

 

Door Duitsland, door België en door Luxemburg. Mooie rit en een opmerkelijk verschil in de conditie van de wegen.
Een van de rijders stond na de koffie ineens langs de weg met helm problemen. Een van de leden toercommissie bleef bij hem en zij sloten later weer aan. In de tussen tijd was er een voorrijder die ff verkeerd reed en bij het keren hem maar even op zijn zijkant had gelegd. 

Uiteindelijk in Luxemburg wat gegeten. En weer verder. De lucht zag er dreigend uit en het begon ook te waaien. Gelukkig is de regen ons bespaard gebleven. Wel kwamen we in gebieden die drijfnat waren. Het had er dus flink geregend voordat wij er kwamen. Ook hier weer veel weg omleidingen die er ook voor zorgden dat we op wegen terecht kwamen die en zeiknat waren en waar allerlei troep op de weg lag. Dat was wel ff opletten. Het laatste stuk waren de achterste rijders iet te ver weg en miste dat de groep rechtsaf ging ( geheel volgend route ). Dus dat koste een half uurtje extra. Maar goed,  allemaal weer veilig terug en dus weer een lekker biertje en eten. En op naar de laatste dag van het weekend.

Dag Drie

Op deze mooie dag waren er twee die iets eerder vertrokken dan de grote groep. Het was een mooie reis terug met mooi weer tot het moment dat we in België de mist in reden. Temperatuur ging ook meteen omlaag, maar nog steeds droog. Ook deze dag weer omleiding na omleiding. Hierdoor kwamen we wel bij een koffie stop met heerlijke Luikse wafels.

Daarna weer op pad en Nederland nog even geluncht. Hier was een van de leden reeds vetrokken naar huis i.v.m. de verjaardag van zijn kleinzoon. Na de lunch weer verder en toch nog een kleine bui regen gehad. Rond 16.00 uur besloten we om de route af te breken en via de kortste route huiswaarts te keren. Dat was dus over de snelweg.
Uiteindelijk ben ik om 18.15 weer in Hoorn gearriveerd

Moe maar voldaan. Het was een prima weekend met dank aan de organisatoren en aan iedereen die mee is geweest

Jan Ditz.

Voorjaarsweekend 2023


Hallo allemaal.



Aan mij werd gevraagd of ik een stukje wilde schrijven over het voorjaarsweekend. Omdat niemand zich verder aanbood heb ik toch maar iets gemaakt. 

Voor het eerst zijn we begonnen met een route waarbij het startpunt gelijk de eerste koffiestop was. De rit ernaar toe was over de snelweg. Omdat het de vorige keer niet goed gegaan hebben wij in de toercommissie besloten om niet meer in grote groepen over de snelweg te gaan tenzij het niet anders kan. 
Dus onze start was bij La Place bij ‘s-Hertogenbosch. Zoals afgesproken gingen we in kleine groepjes op weg. Ik had met Jan D en Arnold afgesproken dat we samen gingen rijden. We vertrokken om 7.30 uur bij mij vandaan. Alleen Arnold belde dat hij nog niet klaar was en zou achter ons aankomen. Dus ik stond klaar en met Martha achterop samen met Jan D naar La Place gereden. Daar waren we iets te vroeg want het restaurant was nog niet open . 

Daar werd verzameld zodat we als groep binnendoor gingen rijden. Na het koffiedrinken gingen we rond 10 uur op pad . Alex had een mooie route uitgezet door Nederland /België / en Duitsland. Het weer was goed dus dat was geen probleem . Het koste meer moeite om een lunchrestaurant te vinden. Uiteindelijk zag Alex ( de voorrijder ) een Turks/ Grieks restaurant waar we iets konden eten. De eigenaar riep snel assistenten erbij want het zal je maar gebeuren dat je onverwachts 17 mensen binnen krijg die allemaal iets willen drinken eten. Maar het lukte en na ongeveer 1,5 uur konden we weer verder.

Uiteindelijk, na een mooie doorgaande route waren we in Winterspelt bij ons hotel Hubertus . Alex had de kamerindeling al doorgestuurd zodat we snel in konden inchecken Want om 18.30 stond ons diner klaar. Ik begon met een goudgele

rakker en soep. Daarna hadden we een buffet waar je zelf kon kiezen wat je lekker vond. Ook was er nog een toetje . Na het diner gingen de liefhebbers nog een rondje wandelen om de benen te strekken. Na de wandeling nog even napraten en toen op rust want de volgende ochtend was om 8 uur het ontbijt en wilden we om 9 uur gaan rijden. Martha en Jacqueline gingen wandelen in de omgeving. Ze hadden wandelroutes gekregen van het hotel.                 

 

Wij zijn rond 9 uur met 13 motoren vertrokken voor een rondrit door Luxemburg. Luuk ging niet mee die wilde naar een museum in Diekirch. Ik ging dit keer als voorrijder op pad. We hadden een route van ongeveer 180 km en van 270km. De meesten kozen voor de route van 270. Het was een rondrit om Luxemburg heen. Deze ging hoofdzakelijk over binnen wegen en af en toe een doorgaande weg Ook reden we af en toe door Duitsland heen. Deze routes worden niet voorgereden dus kom je wel eens voor verassingen/ weg afsluitingen te staan Dit is dan aan de voorrijder om dit op te lossen Dat gaat niet altijd goed.

Ik reed een weg in en toen zag ik gelijk dat ik weer moest keren de andere weg moest hebben . Het keren ging niet helemaal goed dus moest ik mijn motor voorzichtig op zij kant leggen. Dit koste een spiegel en wat beschadigingen aan mijn top koffer en valbeugel bescherming. Maar goed, de motor weer rechtgezet en weer verder gegaan. Ook het vinden van een koffiestop was vrij moeilijk. Eerst dacht ik in Vianden, maar daar waren we al na een uurtje. Dat was een beetje te vroeg. Ik ging er vanuit dat ik wel meer koffie tentjes zou tegen komen, maar dat viel niet mee. 

Uiteindelijk bij een tankstation was een camping met restaurant. Daar hebben we koffie gedronken met appeltaart of kersentaart. Alleen was deze koffiestop ná de afsplitsing van de 180 km route. Dus degene die de korte route wilde rijden was al voorbij dat punt. We hebben dus allemaal de lange route gereden. Daarna zijn we doorgereden ook weer langs afgesloten wegen, maar dat werd weer creatief opgelost. Toen weer een lunchrestaurant zoeken. Uiteindelijk kwamen we bij een rotonde een restaurant voor de snelle hap tegen. Daar kon je hamburgers patat en braadworst krijgen. Het was daar redelijk druk maar je werd snel geholpen. Toen verder via de route, waarbij ik toch een verkeerd weggetje pakte wat erg smal mooi en hobbelig was. Keren was geen optie dus doorrijden. Ik had al gezien dat we later weer op de route kwamen. Toen waren we om ongeveer 16.45 in het hotel. Tijd genoeg om op te frissen en een goudgele rakker te drinken. Ook hebben we geen regen gehad maar gingen we wel over stukken waar het kort tevoren toch veel geregend had. Martha en Jacqueline hadden ondertussen lekker gewandeld en twee routes gecombineerd. Ze waren net op tijd in het hotel terug toen daar een zware onweersbui los barste. Maar goed toen wij daar kwamen was het weer mooi zonnig weer. ’s Avonds weer soep met een buffet en toetje. Daarna weer gewandeld en een nabespreking van de dag gehouden en wat verder ter tafel kwam. 

Zondag wederom om 8 uur ontbijt en 9 uur vertrekken. Alex reed voor. De route ging weer via België naar Nederland. Ook zat er een stuk snelweg in waar we als groep reden. Dan is het de bedoeling dat je de voorrijder volgt en in de groep blijft, op dezelfde rijbaan. Dan ga je niet uiterst rechts rijden waarbij je later weer moet invoegen. Dit kan problemen geven als degene die achter je rijd even niet oplet   
Dus als je in een groep rijdt: volg de voorrijder, die beslist op welke rijbaan je rijdt.

Onderweg zijn we gestopt bij een café waar een muzikant zijn installatie aan het opbouwen was. Het duurde wel wat lang voor alles klaar was, maar het was lekker. Ondertussen was de muzikant begonnen met muziek en dat was onverwachts, maar wel leuk. Uiteindelijk gingen we verder maar na verschillende omleidingen en afsluitingen besloten we om de route af te breken en via de A15 en A2 naar huis te rijden en niet als groep maar op je zelf .

Groetjes Jacq Baas

Impressie van de 2e Paasdagrit.

 

Op tweede Paasdag stond er weer een groep van
ca. 18 enthousiastelingen klaar die geen zin hadden
in het zoeken naar eieren en liever de voorkeur
gaven aan het trotseren van de elementen. Over het weer konden we niet klagen, winderig en fris maar prima te doen. 

De routeplanning gaf een totale route aan van een kleine 300 km maar die versie had niet iedereen goed in zijn navigatiesysteem kunnen opslaan. Maar geen nood, achter de voorman aan en door de polder richting Kampen. Onderweg een paar onverwachte omleidingen die goed werden opgevangen en hier kun je zien wat de aanleg van al die windparken veroorzaken, alles ligt redelijk overhoop en het einde is nog niet in zicht. 

Vanaf Kampen via de noordkant van Zwolle richting onze koffie stop in Dalfsen. Hier in het Grand Café Het Oude Station is het  goed toeven en de koffie en appeltaart smaakte ook uitstekend.

Sociaal als we zijn werd er aan één tafel het wel en wee of eigenlijk ziek en zeer doorgenomen. Het blijkt dat onze bezemwagen Jan H. was getroffen door een darm krampje en daarom niet mee kon op deze rit terwijl er toch voortdurend voldoende weiland om ons heen was. Er werd geopperd dat hij helemaal leeg liep waarop iemand opmerkte dat dit wel even kon duren voordat dit het geval was. Hopelijk is Jan nu weer op de been en zit de stop er weer op of in.

Maar goed terugkomend op Het Oude Station, dit ligt in een fraaie omgeving met als bezienswaardigheden een zwevende kei, kasteel Rechteren, Huize de Berg, rivier de Vecht, de Westermolen, molen Fakkert en landgoed Den Aalshorst. Maar dit alles hebben we helaas niet kunnen bekijken; wij gingen direct door na de koffie. Wederom een mooie route via veelal mooie dijkweggetjes richting Deventer en even voorbij Deventer kwamen we op onze tweede stop om te lunchen in Eet Tapperij Bijsterbosch in de omgeving van Olst-Wijhe. Deze stop heeft wat langer geduurd voordat we weer met een volle maag konden wegrijden, maar tijd hadden we zat.

                 

Toen we weer bij de motoren aankwamen sprak onze voorrijder Jan D. ons aan met de mededeling dat hij rode vlekken had gezien. Maar zo slecht hadden we toch niet gegeten? Het bleek om regen te gaan met allerlei andere weersvoorspellingen. Maar goed zo braaf als we zijn, iedereen zijn regenpak aangetrokken en zijn snorkel opgezet en verwachtingvol op weg. 

Het leek goed te gaan maar in de omgeving van Harderwijk kwamen de eerste spetters en dat ontwikkelde zich tot flinke regenbuien.

De rest van de route hebben we in de stromende regen gereden maar dat mocht de pret niet drukken. Het onderlinge afscheid nemen bij de sluizen van Lelystad was kort, warm en nat. De voorspelling van Jan D. kwam uit, rond 00.00 uur barste het onweer los boven West-Friesland maar toen lagen we waarschijnlijk al in ons mandje.

We kunnen terugkijken op een mooie route, vlekkeloos gereden rit, leuke pleisterplaatsen voor de inwendige mens en een gezellig gezelschap.

 

Uw meerijdende reporter, Albert

Column: Rijden tussen Wel en Wee.

Maart roert zijn staart en april doet wat hij wil, het oude gezegde is dit jaar wel erg aanwezig.

Met de start van het motorseizoen had ik voor mij al het idee dat het snel een stukje warmer zal worden, om niet tot een al te negatief standpunt uit te komen.

Gezien de weerberichten werd het wel voorspelt, maar op de een of andere manier pakte het toch anders uit. Nu kan ik daar wel een beklag over neerleggen maar daar doe je toch niets aan.

Dan wordt het rijden tussen wel en wee, maar hoe dan ook probeer ik toch de meeste afstanden met de motor af te leggen.

Het voordeel van vroeg in het voorjaar te starten zijn ook de grote verschillen die je tegen kan komen. In de vroege ochtend een week nadat de zomertijd is ingegaan, reed ik door de polder naar mijn werk. Temperatuur 2ËšC, thermokleding aan, wintervoering in je motorpak en niet te vergeten de winterhandschoenen aan. De Versys is voorzien van handvat verwarming, standje twee want bij drie voel je de warmte branden, da’s volgens mij voor als het onder de nul graden is, en rijd ik genieten over de dijk.

Dan kom ik de ondergaande maan tegen, dat zijn van die momenten die je dan even moet vastleggen.

Als ik dit zie kan het nog zo Wee zijn, ik vind Wel, dat ik met dit soort momenten nog meer kan genieten van het motorrijden.

Na de lange corona periode merk ik dat het woonwerk verkeer enorm is toegenomen, file via de ene kant in het begin van mijn rit, of file via de andere kant aan het einde van de rit.

Ja en dan is het ook even lekker om tussen de file door de rijden, in plaats van stil staan in de auto. Laveren tussen de auto’s door met een gepaste snelheid, en een deuntje op mijn headset totdat de file is opgelost om dan weer het gas erop te zetten.

Op de routes is het lekker rijden met weinig wind, en een dag later, of zelfs in de middag is er een stevige wind, veelal vanuit de noord of oosthoek en dan weer een dag vanuit de westhoek.

Aan de ene kant is het lekker hangen in de wind, en soms staat de wind schuin op mijn vizier, en als die op een koude dag op een kier staat “voor het beslaan van mijn bril”, dan is het even guur.

Een ander moment kom je door het toedoen op je werk later thuis dan de bedoeling is.

En net als ik vorige week in de ochtend naar de ondergaande maan keek, kijk ik nu naar een ondergaande zon.

 

Dan is Wel weer genieten, en het moment pakken om die toch maar even vast te leggen. De bollen laten dit jaar ook op zich wachten, die hebben iets meer warmte nodig. Wel zie ik de velden met hyacinten in de bloei komen als ik in de hoek van Alkmaar rij. De zoete lucht van deze velden kan je al ruiken. En een paar dagen verder zijn eindelijk de eerste tulpenvelden te zien.

 

En zoals je op de foto kunt zien schijnt de zon al weer volop, dat is dan ook gelijk een van de weinige warme dagen die er voorbij gekomen zijn.

Met de tourritten past het net even niet in mijn agenda, bij de ene ben je alleen thuis met de dieren en met de andere zijn er familie verplichtingen waar je op gewezen wordt.

Wel heb ik net als afgelopen jaar de opdracht gekregen om voor mijn collega’s een tourrit in elkaar te zetten.

Met een avondje puzzelen is het redelijk gelukt om hier een mooie bloesemtocht uit te halen.

Dan nog even de ruimte vinden om voor te rijden. Voorspellingen aan de krappe kant. Het is een droge start maar wel een stevige wind en onder de 10Ëš C, ook hier thermokleding aan en toch regenjasje mee. Gelukkig want met het huiswaarts keren is de dreiging zo groot dat met het aantrekken van de regenjas het met bakken naar benden komt. Ja, dan is het wel weer een wee.

 

Niet getreurd voor de planning tussen twee toertochten ingezet heb ik afgelopen zondag de rit met de collega’s gereden. Mooi weer in de ochtend en met een aardige temperatuur naar de startplek gereden. Daar aangekomen maak ik een te krappe bocht waarbij het voorwiel naar binnen schiet en voor ik er erg in heb lig ik op mijn zij.

 

Nou dat is wel een dingetje, gelukkig blijft het bij een paar kleine krasjes en een gebroken voetsteun.

Voor je trots heb je een grotere dreun te pakken, het is wel een beetje wee.

De tocht gestart even sturen kort en lang, remmen alles werkt naar behoren, en in ochtend hebben we prachtig weer tot aan de tweede stop In Schoonhoven.

En dan valt er een bui, met het vervolgen van de rit is het weer droog tot de laatste 15 kilometer, het regent, en als we huiswaarts rijden komt het weer met bakken naar beneden.

Maar ik blijf positief en met wat herstelwerkzaamheden zal ik voor 30 april weer aansluiten.

Hoop ik dat deze tocht het begin gaat worden voor Wel mooi motorrijweer, zodat de Wee weer snel opzij gezet kan worden.

Veel rijplezier en kijk vooruit.



André.

Impressie dagrit Friesland 2 April.


Voor mij de eerste rit dit jaar. 
Wel al naar de dealer geweest voor onderhoud, maar verder was het er dit jaar nog niet van gekomen om te rijden. Het lijkt wel alsof het weer vorig jaar beter was, toen hadden we begin april al meer km’s op de teller staan.

 Rond 8 uur vertrokken we uit Schagerbrug, koud was het! Ruud had de route weer voor me op de Garmin gezet (eigenlijk moet ik dat toch een keer leren, maar ja, stiekem ook wel gemakkelijk dat dat altijd voor me gedaan wordt). Helaas had mijn Garmin vandaag kuren, hij ging steeds uit. Bij het verzamelpunt in Wieringerwerf nog even voltanken en één voor één kwamen de mannen (!) er aan. Deze keer was ik de enige rijdende vrouw, maar gelukkig was Corina er wel weer bij. Altijd gezellig. Ze had nog een goed verhaal, zei ze. Ik zou het wel horen bij de eerstvolgende stop.

De bevestigingspuntjes van de Garmin nog even schoon gemaakt in de hoop dat dat zou helpen en toen op weg richting de Afsluitdijk, bestemming: rondje Friesland. Op de Afsluitdijk was het best frisjes, de temperatuur bleef lang rond 2,5 graden hangen en er stond een pittige NO wind. De Garmin bleef het nu doen, blijkbaar was schoonmaken met een doekje voldoende.

Fantastisch was het om weer zo lekker te toeren door de weilanden. De eerste dorpjes waar we doorheen reden hadden meteen een hoog schattigheidsgehalte: klein, oud, pittoresk. Mooie huisjes, maar wel héél erg klein. Blijft bizar dat men daar vroeger met grote gezinnen in kon wonen. Wat zijn we nu dan toch verwend.

Onderweg zei Ruud ineens: Hé, was dat nou Kees (Vriend)? Ik dacht op dat moment hetzelfde. Grappig hoe dat werkt, dat je motoren en hun berijders van een afstandje gaat herkennen. We wisten niet dat hij zou aansluiten, maar bij de stop was hij er bij en zoals altijd, stand-by met zijn telefoon om foto’s te maken. 

De koffiestop was bij Paviljoen Salt in Terherne. 
Goede parkeergelegenheid, lekkere koffie en natuurlijk appelgebak. Als vrienden/familie mij vragen naar een motorrit, vertel ik dat we standaard koffie met appelgebak nemen en bij de lunch een uitsmijter. Ben benieuwd of we dat vandaag ook weer kunnen waarmaken. Koffie met appeltaart is in ieder geval gelukt, 1
e vinkje! En… met Corina bijgepraat, het was inderdaad een goed verhaal 😉.

 

Rond de middag werd het wat warmer en scheen het zonnetje regelmatig. Genoeg te zien onderweg en we moesten zelfs al weer wachten bij geopende bruggen i.v.m. de pleziervaart. De lente hangt in de lucht, iedereen komt weer uit de winterslaap.

In de buurt van Sloten was de lunch bij een recreatiepark. Ons tafeltje had geluk, we waren als eerste aan de buurt en ja hoor, een uitsmijter. Tweede vinkje van die dag ook behaald.

De terugweg over de Afsluitdijk was een stuk aangenamer. Wind in de rug, zonnetje en een prima temperatuur.

Ik heb geen foto’s bij dit verhaaltje, maar ik denk… dat Kees wel wat voor me kan betekenen. Alvast bedankt Kees!

Al met al weer een geslaagde dag en een goed begin van het seizoen. Dit smaakt naar meer!

 

Carin van der Sijs

 TV opname Zuiderdijk één vandaag/M.A.G. 26 april 2023


Verslag van de MAG met enkele motorrijders uit de buurt.

Het betreft weekend afsluiting Zuiderdijk.

We hadden om half 1 afgesproken bij de Firma Huisman [loonwerker en motorrijder] aan de IJsselmeerdijk te Venhuizen bij Oosterleek. We waren met ongeveer 7 motoren aanwezig.

De MAG was vertegenwoordigt door Hugo Pinksterboer en Vera de Bruin.

Wat verlaat kwam de filmploeg aan en die vertelde hoe en wat wij zouden gaan rijden over de dijk.

We moesten in halfsteens verband en dan weer achter elkaar aan rijden en steeds heen en weer, over de dijk bij Huisman langs. Er werd gefilmd vanaf onder de dijk, vanaf een motor, een auto, de zijkant van de weg en met een drone. Dat alles duurde ongeveer anderhalf uur. (Redactie: Item uitgezonden op 29 april om 18.15 uur in het programma: “Een Vandaag” bij de NPO 1)

Ik vroeg nog aan Vera:

“Maken we nog kans dat de dijk in het weekend weer open mag?”

Haar antwoord was, dat de strijd nog niet gestreden is.

 

Dus we blijven hopen.

Jan Kramer.

 

Column: Start van het seizoen.



Voor mijn gevoel blijft het gewoon hetzelfde, na de winter is het weer tijd om op stappen.

Nu heeft januari en februari niet echt het winter gevoel gegeven dus vol goede moed op naar het voorjaar, maar eerst naar de beurs.

En dan is het eindelijk weer zo ver dat de start van het seizoen begint met de motorbeurs in Utrecht.

Voorafgaand dit evenement ben ik eerst even op zoek gegaan naar wat er zoal te doen is, want met het laatste bericht van afgelopen jaar, zal de beurs weer van de motordealers worden en niet van de grote merken. Maar dit zal de pret niet drukken, en met twee collega`s op naar een gezellige dag uit.

                  

 

Met de handige tip van een collega heb ik de auto bij station Breukelen geparkeerd (dit is vrij parkeren) en dan het laatste stukje met de trein. Ja het is inderdaad een stuk veranderd bij de ingang van de beurs, ik kwam dan ook voldoende motorrijders tegen die de verkeerde route namen om bij het parkeerterrein te komen. In mijn beleving is het wel jammer dat de grote merken niet meer aanwezig zijn, maar wel voldoende stands om mijn emotie voor deze dag het juiste gevoel te geven. Alhoewel ik van Kawasaki het nieuwe H2 model tegen kwam, en een stand van BMW plus een heel oefenterrein.

Ik vind het ook altijd leuk om tussen de gereedschappen te snuffelen en tussen de kleding. Qua prijzen heb ik niet het gevoel gekregen dat ik op de beurs goedkoper uit zal                   

 

zijn. Mijn doel was om een nieuwe lederen jas te kopen.

Mijn lederen broek heb ik bij Restyle gekocht en wil dan ook van hetzelfde merk een jas kopen.

Maar kwam er achter dat het aankopen op de beurs nu niet echt de voordelen geeft waar ik naar op zoek ben.

De jas die ik gepast heb kan ik dan beter in de winkel zelf gaan kopen daar er direct de mouwlengte kan worden aangepast.

Kijkend naar hun website staan hier dezelfde aanbiedingen, waarmee er op de beurs is aan geprijsd.

Ik ben wel gevallen voor een ander merk motorkleding, namelijk van Klim.

Het merk had een eigen stand voor de promotie van hun collectie.

Hier heb ik wel een mooie outfit voor de toerrijder gevonden, het is niet goedkoop maar dan heb je ook wel een zeer moderne outfit. Er wordt gebruik gemaakt van de nieuwste technologie om zo licht en toch voldoende beschermende kleding te produceren.

Verder kan ik echt smullen van de eigenbouw modellen en de oldies die er prachtig bij staan.

Royal Enfield was volop aanwezig, en het was een beetje zoeken maar de Basanti van Itchi Boots zijn we ook nog tegengekomen.

Met het rondsnuffelen tussen al dat moois ben ik ook twee stands tegengekomen waar ik de weekenden naar toe ga. Eén natuurlijk de stand van landgasthof Grevenstein waar de supertoer naar toe gaat, en de tweede van Baton Rouge waar ik een vierdaagse met mijn collega naar toe ga.

Leuke kennismaking onder de begeleiding van een lekker bakkie koffie.

Zo begint de voorpret al volledig en ga ik ook met een goed gevoel huiswaarts.

Je kan dan ook blijven schrijven om je gevoelens op papier te zetten, maar voor de beurs laat ik het hierbij.

De motor in gereedheid gebracht voor de eerste rit van de start van het seizoen.

De snertrit was wel een beetje fris, maar daar kan je dan ook goed tegen kleden. Een leuke middagrit gereden, en ik was dan ook opgetuigd om zo veel mogelijk met de motor weg te gaan.

Maar na een winter die we eigenlijk geen winter meer mogen noemen, zitten we een week later gewoon in de sneeuw, vooruitzichten koud en nat.

Dan maar de momenten afwachten dat er gereden kan worden.

De volgende vrijdag ziet er goed uit dus eindelijk de start om met de motor op pad te gaan.

                 

Als vanouds woon-werkverkeer en in het weekend de tweede middagrit gereden, iets warmer dan de eerste rit maar wel meer bewolking.

En dan s `maandags weer gewoon woon-werkverkeer, heen goed en terug nat.

Of het tegen zit, ik denk het niet. De nieuwe machine waar ik nu mee rij is van alle gemakken voorzien, extra stralers aan en op rijmodus rain gezet. Regenjas erover, en thermo eronder en evengoed lekker genieten. Wat is het op de motor toch veel beter dan in de auto.

Voor iedereen een fantastische start van het seizoen toegewenst, en…

 

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André.

 

Te luid geluid is ook in 2023 nog steeds uit !

Terwijl jij – hopelijk – dit stukkie leest, is het al bijna april en dat wil zeggen dat we alweer op minder plekken in Nederland welkom zijn. Per 1 maart ging op een aantal plaatsen het motorweekendverbod weer in; op andere plaatsen bijna dus. Om nieuwe afsluitingen te helpen voorkomen, vragen we jullie opnieuw aandacht voor de campagne: Te luid geluid is uit. De boodschap is ongewijzigd; wij vragen je niet meer (en niet minder) dan rekening met je omgeving te houden. Als we het met z’n allen aanpakken, kan het niet anders of de irritatiegraad onder de klagers daalt. Is dat het enige antwoord op afsluitingen en afsluitingsplannen? Nee! Wegbeheerders, bewoners en andere partijen worden hier ook direct op aangesproken. Er zijn vanuit de Motorrijdersactiegroep (MAG) drie rechtszaken in voorbereiding en georganiseerde acties worden niet uitgesloten. Maar hoe meer de boodschap van de campagne navolging krijgt, des te groter is de kans op succes bij al deze initiatieven. Namens heel veel motorrijders, bedankt! En, vergeet vooral niet te genieten, want motorrijden blijft natuurlijk het mooiste wat er is. Ook als te luid geluid uit is.

 

Niet roomser dan de paus!
Om misverstanden te voorkomen, Te luid geluid is uit wil motorrijders zeker niet muilkorven of ze vragen om roomser te zijn dan de paus. Dat zijn we zelf ook niet! Wel willen we de door een kleine groep veroorzaakte overlast proberen te reduceren. Als de grootste herrieschoppers het een tandje kalmer aan willen doen, neemt de rust vanzelf toe. Niet van de ene op de andere dag, maar wel op de langere termijn.
                       

Positief!                                                                               
De campagne is niet alleen in de motorwereld, maar ook daarbuiten enthousiast ontvangen. Wegbeheerders (gemeenten, provincies, waterschappen) waarderen het initiatief, omdat het laat zien dat we begrip tonen en meedenken. Minister Harbers (I en W) is positief en de RAI Vereniging, BOVAG en de politie dragen de campagne een warm hart toe. Waterschap Rivierenlanden heeft dit jaar als eerste gevraagd om het logo van de campagne langs de Lekdijk te mogen plaatsen. In Amsterdam wordt gesproken over het inzetten van de campagne binnen de gemeentegrenzen. 
                                       

Een goed begin van het nieuwe seizoen!

Column Onderhoud en Techniek.

Het is de maand dat ik zo mijn dingen ga doen om straks met de motor op pad te gaan.
En ja, zo mijn dingen ga doen begint altijd met onderhoud van niet alleen de motor maar ook de motorkleding.
Mijn textielpak de wasmachine in, met dan wel een wasmiddel waar ze van zeggen dat het speciaal bedoeld is voor motorkleding. Hier zit dan een bol bij waarmee de hoeveelheid afgemeten kan worden.
Of het echt beter is dan een regulier wasmiddel zal wel tussen mijn oren in zitten.
Normaliter ben ik niet zo van die speciaaltjes maar vooruit, resultaat mag er wel zijn.

Laarzen en handschoenen en leren motorbroek in het vet gezet, en na het drogen van mijn textielpak opnieuw impregneren tegen het rijden in de regen.
Evengoed heb ik er ook aan toegegeven om nog een regenpak te dragen als regent. De binnenkant van mijn textielkleding blijft wel droog maar met name de jas blijft toch lang nat aan de buitenkant.
Jasje eroverheen probleem opgelost.

Helm gereinigd aan de binnen en buitkant, vizier gereinigd met warm water, accu voor de headset opnieuw opgeladen, en het Schuberth SC1 systeem aan de computer gelegd voor een update.
Als de dan toch achter de computer zitten dan maar gelijk het Tomtom navigatie systeem updaten en bijwerken.
Ondertussen vrolijk in de garage bezig met de motor goed te reinigen en in de was te zetten.
Het zal wel een redelijke afwijking zijn maar als de motor glimt ga ikzelf ook glimmen.

Loopt mijn vrouw langs en geeft de opmerking moet de batterij niet onder de lading worden gezet.
Vraagteken batterij?? Je hebt het zelf uitgelegd dat het een batterij heet in plaats van een accu.
Maar dat het in de volksmond gewoon accu wordt genoemd. 

Ja dat is dan even een stukje techniek; een accu is eigenlijk een accumulator. Dit is een opslagmedium waarin je energie kunt opslaan. Een batterij is een rij accumulatoren, die samen in een schakeling zitten. Maar om verwarring te voorkomen gebruik ik ook gewoon de term accu.
En met het aansluiten van de acculader zie ik dat het rode lampje niet uit gaat, welke betekend dat de platen minder reageren op het chemische omkeer proces van de platen.

En ook ik heb af en toe last van dat de taak wel uitgevoerd gaat worden, maar door omstandigheden te lang wacht op het uitvoeren.
De accu is het elektrische hart van je motor, en die is in de loop van de tijd geëvolueerd.

Een accu bestaat uit twee metalen platen die ondergedompeld zitten. De ene plaat is van lood en de andere plaat is van looddioxide. De vloeistof, verdund zwavelzuur reageert met het metaal waarbij de loodplaat negatief geladen wordt en de looddioxide plaat positief. Het spanningsverschil tussen deze platen is exact 2,12 volt, dus bij zes cellen achter elkaar in serie geschakeld telt dat op 12,72 volt. Om kortsluiting tussen de platen te voorkomen zijn deze van elkaar gescheiden door polyestermatjes. 

Buiten dat de accu de spanning van 12 volt kan vasthouden heeft deze ook nog de nodige ampère te leveren om de startmotor rond te kunnen laten draaien. Bijvoorbeeld de startmotor van een 1000cc moet ongeveer 900 watt leveren, welke omgerekend dan uitkomt op 75 ampère. De hoge ampère kan worden bereikt door de platen een groter oppervlakte te geven. En wordt bereikt door gebruik te maken van een poreuze brei waarin de vloeistof geheel kan doordringen. De brei wordt in de loden roosters geperst en hiermee is het oppervlakte vergroot.

Om een nieuwe accu aan te schaffen heb je de keuze uit verschillende types, het beste is te kijken welke er in je motor is geïnstalleerd. Met name voor de afmetingen, anders zal deze niet in de houder passen.
Tegenwoordig vindt buiten de gewone loodzuuraccu een Gel of een AGM accu, als ook lithium accu’s.
Ik ben er gewoon van het huidige type uitgegaan.
Wel even informatie ingewonnen bij de batterij specialist die ik op mijn werk tegen kwam. Extra informatie kan geen kwaad.

Nadeel van de Gel accu is dat je moet uitkijken met het bijladen. Dit type accu heeft een gel in plaats van vloeistof tussen de platen zitten. Als gel warm wordt zal het de vorm van vloeibaar aannemen.
Als je de accu aan een druppellader zal leggen zal je gel dan vloeibaar worden gemaakt en functioneert de accu niet meer.
Laad je de accu één maal op voordat je weer begint met rijden, zal er niks aan de hand zijn.

De gel is sneller minder krachtig door het opwarmen en zal een gel accu twee tot drie jaar meegaan.
De normale loodzuuraccu mag je drie jaar van verwachte en een AGM accu kan tot 5 jaar meegaan.
Dit heeft dan wel met het merk te maken voor de kwaliteit van materialen en vloeistoffen die gebruikt zijn. Toch nog even terug waar staat AGM voor?

Absorbent Glass Matt, hierbij is het zwavelzuur geabsorbeerd in een glasmat, die tussen de platen is geplaatst. Zo kan het zuur er niet uitlopen. Welke de accu gelijk veiliger maakt bij aanrijdingen, want dan kan er geen zuur vrijkomen. Nog een voordeel is doordat er een lagere weerstand is, en hierdoor meer laadcycli aan kunnen. Het nadeel is dat dit type accu gevoeliger is voor overladen, maar met een huidige acculader zal deze tijdig afschakelen, de ouder type acculaders kunnen dit niet meer.


En dan kom ik gelijk bij mijn keuze moment. Met de nieuwe acculader die ik twee jaar gelden gekocht heb is deze wel geschikt voor een AGM accu, maar er staat niet genoteerd dat deze geschikt is voor een gel accu en daar ga ik dan ook niet van uit, evenals een lithium accu.

Met een beetje zoeken op internet vind je al een nieuwe AGM accu voor zo’n 45 euro.

Let wel op dat als je een accu op internet aankoopt deze al voorzien is van de vloeistof. Het is vanaf 2021 niet meer toegestaan om naast de accu de fles met accuzuur mee te sturen. Accu erin en daarna de motor in verder in gereedheid gebracht. Zo dan staat die alvast gereed, dus voor mij kan het motorseizoen starten. 

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André.

Column: Techniek 1.

Het kriebelt, niet eventjes maar ik denk al wel de hele maand om eens een toertje met de motor te rijden. Het weer is er niet echt naar, maar als je dan ziet dat er ergens op de aardbol het weer uitstekend is dan kriebelt het toch wel direct.

Toch maar even opzij zetten en wachten tot het weer iets beter is zodat de pekel geen invloed meer kan hebben op de vitale delen van de motor.

Tenzij je al deze delen goed beschermt hebt, wat tegenwoordig kan door je motor met een coating te beschermen.

Wat ik al vernomen heb zijn er diverse clubleden die hun motor in de winter deels uit elkaar halen om deze en de onderliggende delen grondig te reinigen en van een nieuwe laag wax of coating te voorzien, ik vind dit zelf ook een goede en leuke bezigheid om in de wintermaanden met de hobby bezig te zijn.

En met lekker bezig te zijn geweest ziet de motor er met de eerste rit weer als nieuw uit.

Met dit gezegd te hebben kijk ik even naar de titel van de column “techniek 1”.

Alleen al van het woord techniek kun je dit in verschillende vormen interpreteren .

Natuurlijk techniek hoe de motorfiets is geconstrueerd, maar techniek hoe we de motorfiets uit en in elkaar zetten , techniek hoe we de motor weer als nieuw eruit kunnen laten zien, en ik denk heel belangrijk de techniek hoe we met de motor rijden.

Ja en zoals ik al eens heb geschreven over nostalgie, waar je eindeloos over kan schrijven, is dit bij techniek ook zo.

Ik ga wel proberen om de verschillende technieken van elkaar te scheiden, zodat ik er nog een beetje duidelijkheid in kan schetsen.

Om aan de begrippen van techniek te komen, lees ik veel. Zowel boeken als tijdschriften maar ook via internet kan je de veranderingen bij houden.

Het nadeel van de moderne techniek is dat alles via computerbesturing moet worden bevestigd, en of afgesteld worden, denk hierbij aan computersystemen als canbus ECU of een IMU.

Om dan je eigen motor technisch te onderhouden wordt een behoorlijke uitgave, plus dat je wel moet weten hoe je dit kan doen.

Theoretisch kan je hier wel over lezen en ik zal proberen om er in andere delen een kleine uitleg over te geven. 

Naar de toekomst kijkend zit de elektrische motor in de lift, van deze machine heb ik er al een aantal voorbij zien komen. Een mooie techniek, de motor zoemt voorbij. Wel vind ik deze machines een stukje kleiner dan mijn huidige motor en tevens lijkt het mij nog niet interessant genoeg, ik geniet nog ieder keer als ik met de Kawasaki op pad ga.

Het geluid, als is deze binnen de normen, het schakelen de quickshiffter en ga zo maar door.

Toch als ik dan denk van de bocht uitkomen en gas erop naar de volgende bocht, zal dit nog beter gaan met de elektrische machine daar het koppel veel hoger ligt dan bij een brandstofmotor.

Prijstechnisch gezien hou ik het toch maar bij mijn huidige situatie, ik denk dat dit voor veel motorrijders wel een issue is.

Een andere moderne techniek waar aan gewerkt wordt is de motor die op waterstof kan rijden.

In de afbeelding het prototype van Kawasaki.

Een moderne techniek waar mag ik hopen in de toekomst nog meer over te kunnen gaan horen en zien.

En natuurlijk hoop ik wel dat deze machines beter betaalbaar worden.

Maar dit is voor vele toekomst muziek waar ze nog niet aan willen denken.

Dus om met het onderwerp techniek een begin te gaan maken, is het voor de meeste onder ons een terugblik naar de oudere tweetakt, en de huidige viertakt motoren die we vandaag de dag nog over de wegen laten sturen.

Voor de oudere rijders denken dan terug aan de tweetakt motoren tot de tachtiger jaren.

De “snerpers” zoals deze genoemd werden .

Tweetakt motoren worden en werden gebruikt wegens de smalle bouw en het lagere gewicht.

Hierdoor ben je net even een fractie sneller weg dan de zwaardere viertakt motoren.

De Suzuki gamma, en de Yamaha RD350 waren hier een mooi voorbeelden van als een tachtiger jaren straatmachine.

Voor de race en cross sport worden nog wel tweetakt motoren geproduceerd.

Zo en dan met deze column de interesse in onze hobby een andere kijk te hebben gegeven wens ik een ieder veel leesplezier.

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André.

Met de motor doorrijden naar voren bij rood licht, mag dat wel?

Veel motorrijders doen het en het gaat ook bijna altijd goed: naar voren rijden bij rood licht. Maar mag het ook?                                                                               

In de Gedragscode filerijden lees je dat je op de motor tussen stilstaand en langzaam rijdend verkeer door mag rijden. Op wegen met meer dan twee rijstroken rijd je daarbij tussen het verkeer op de twee meest linker rijstroken (rijstrook 1 en 2). Belangrijk is dat deze gedragscode alleen op de snelweg geldt, en niet voor de rij auto’s die elders voor rood staat. Daar zou je dus niet langs mogen rijden. 

                                          

Doorgetrokken streep

‍Toch rijden veel motorrijders bij rood naar voren. Als er op een weg met twee of meer rijstroken auto’s voor rood staan, kan dat vaak ook makkelijk. Gaat het om een enkele rijstrook, dan moet je vaak een of twee keer over een doorgetrokken streep rijden om vooraan te komen. Fout, dus. Om diezelfde reden mag je niet over het ene voorsorteer vak naar voren rijden om in een ander vak vooraan te gaan staan.     

                            

Stopstreep                                                                               

Zolang het licht op rood staat, is er natuurlijk nog een streep waar je niet overheen mag: de stopstreep, inderdaad. Rijd je met je motor langs een rij wachtende auto’s, dan kan je vrijwel nooit zien of er tussen de voorste auto en de stopstreep voldoende ruimte voor jouw motor is. 

                                       

Veilig

Naar voren rijden wordt meestal gedoogd, maar er is geen officieel gedoogbeleid. Belangrijk is dat er ruimte en tijd moet zijn om het veilig te doen. Passeer stilstaand verkeer altijd met lage snelheid en zonder anderen te hinderen. Voorkom dus dat je nog onderweg bent als het licht alweer op groen springt. Dat betekent dat je de verkeersregeling goed moet kennen, of dat je alleen naar voren rijdt als je ziet dat kruisend verkeer net groen krijgt. Voorkom ook altijd dat je met je motor midden op een zebrapad of een fietsoversteekplaats komt te staan. Hou je je ook nog aan de hierboven genoemde regels, dan is er bijna geen agent die je gaat bekeuren.   

                                     

Gedragscode

Het Motorplatform, een overlegorgaan waar onder meer MAG, politie en het Openbaar Ministerie in vertegenwoordigd zijn, heeft overwogen om naast de gedragscode voor filerijden ook regels op te stellen voor het bij rood licht naar voren rijden. Daar is uiteindelijk van afgezien: er zijn bij verkeerslichten zo veel verschillende situaties dat er geen eenduidige gedragscode voor op te stellen is. Het komt dus allemaal neer op gezond verstand en respect voor andere weggebruikers. Als dat je basis is, is de kans op een bekeuring of verwijtende blikken minimaal.   

                            

Bekeuring                                                                                               

De andere kant van het verhaal is dat een rechter eind 2022 uitspraak deed in een zaak rond een motorrijder die op een provinciale weg bij rood naar voren reed. De agent die hem bekeurde deed dat omdat de motorrijder op een kruispunt niet de richting volgde die door de voorsorteerstrook werd aangegeven. De advocaat van de motorrijder gaf aan dat zijn cliënt de gedragsregels voor filerijden volgde – maar die gelden dus alleen bij files op snelwegen, en al helemaal niet als je rechtdoor gaat terwijl je over een andere voorsorteerstrook aan komt rijden. De bekeuring van 240 euro bleef staan. Jammer voor de motorrijder in kwestie. Nog vervelender voor ons, omdat deze uitspraak ongetwijfeld weer een handvol automobilisten inspireert om een bestraffende vinger te heffen of ons de doorgang te beletten als we rustig naar voren rijden.                                                       

Drie belangrijke tips tot slot:

                                                             

1.  Rij nooit naar voren als er een vrachtwagen vooraan staat. Je zal de eerste niet zijn die wordt overreden omdat je motor afslaat en de chauffeur je vanaf zijn hoge plek niet ziet staan.

2.  Sta je achteraan in de rij, stel jezelf dan indien mogelijk zo op dat je een vluchtweg hebt. Ga dus nooit te dicht op je voorganger staan en houd achteropkomend verkeer via je spiegels in de gaten. Je zal de eerste niet zijn die voor rood van achteren aangereden wordt.

3.  Sta je vooraan en springt het licht op groen, geef dan pas gas als je zeker weet dat de weg vrij is. Je zal de eerste niet zijn…

Precies.


Bron: Motorrijders Actie Groep (MAG)
Tekst: Hugo Pinksterboer – MAG



Column; Nostalgie 2.

Na vorig jaar al aangeven is de titel van Nostalgie, een die je vaker kan gebruiken.

Ja met het afsluiten van het motorseizoen en het invallen van de donkere dagen, komt voor de meeste het motorrijden op een laag pitje te staan, dus weer tijd om oude herinneringen op te halen.

Maar eerst wens ik iedereen na goede feestdagen te hebben gehad een fantastisch 2023 toe.

En dat het ook voor 2023 een prachtig motorseizoen gaat worden.

Als ik vandaag een motorblad open, kom ik bij meerdere bladen de nieuwe Moto-Guzzi V100 Mandello tegen. Als ik naast mijn Kawasaki nog een motor erbij zal willen hebben, dan denk ik dat ik voor dit type zal gaan. De Mandello vindt ik een prachtige machine, maar los hiervan denk je bij jezelf de titel gaat toch over nostalgie?

Als ik aan het merk Moto- Guzzi denk, dan ga ik opnieuw terug naar mijn jeugd.

Nu rijd ik zelf geen Moto Guzzi en dan heb je al gauw hoe zit dit, en hoe kom je erbij.

 

Als motorfanaat vind ik erg veel motoren mooi, los van welk merk en of type. En weet ik bijna zeker dat dit merk voor een aantal clubleden als muziek in oren klinkt.

Wat ik wel eens om mij heen hoor, vind je dit merk alles of niets, maar daar mag iedereen zelf invulling aangeven.

In mijn jongere jaren kocht en kreeg ik ook een aantal modellen, 
een van die modellen die ik gekregen heb, was een Moto-Guzzi V7
   

Nu was dit niet direct een speciaaltje, maar dat werd het wel. Het grote verschil zit hem in de bouw van het motorblok.
Het V twin motorblok is ergens in de mid-jaren 60 ontwikkeld, en op de markt gebracht als zijnde V7.

De V7 was er als Ambassador, en als Special.

Het modelletje welk ik in bezit had was een special, en dan met de uitvoering als tour model met lederen tassen.

Met het vergroten van mijn kennis was dit motorblok best ingenieus ontworpen. De cilinders kregen door hun stand goede luchtkoeling. En door de typerende bouw kon er goed om het blok heen gebouwd worden, welke het rijcomfort ten goede kwam, of zal dit komt moeten zijn. Dit was niet bepaald een motorfiets waar iedereen warm voor liep, maar was wel oerdegelijk. Later kwam ik de Moto Guzzi opnieuw tegen met de California 3. Dit was in mijn ogen een tussenliggende motor van de BMW en Harley Davidson.

 

Dit type had het de touruitstraling en comfort waarmee je de BMW kon vergelijken, en tevens het chroomwerk en uitstraling waar je een Harley in terug kon vinden.

Maar prijstechnisch een stukje goedkoper.

Een aantal jaren later heb ik voor defensie gewerkt, Ik was gedetacheerd in de garage bij bijzondere voertuigen, las cq aggregaten afdeling.

Hier werden ook de motoren van de ordonnans gebracht voor onderhoud en reparatie. 

En zoals je je kunt bedenken waren dit de Moto Guzzi V50 motorfietsen.
Deze waren makkelijker aan te passen zodat ze met redelijk vermogen maar lage topsnelheid beter in het terrein waren.

Latere modellen als de Le mans vond ik ook wel uitzonderlijk, het typerende motorblok wat je altijd weer tegen komt, hetzij inmiddels gemodificeerd waardoor het in de La Mans uitvoering ook tot zijn recht kwam.

Als je van lezen houdt is er het reisverslag van Paul van Hooff, die met een Moto Guzzi V7 onder andere van hier tot Tokio heeft geschreven, en met deze motor nog meer wereld reizen wilde maken, het in zijn ogen de beste motorfiets is qua onderhoud en betrouwbaarheid.

Hier werden ook de motoren van de ordonnans gebracht voor onderhoud en reparatie.

En zoals je je kunt bedenken waren dit de Moto Guzzi V50 motorfietsen.
Deze waren makkelijker aan te passen zodat ze met redelijk vermogen maar lage topsnelheid beter in het terrein waren.

Latere modellen als de Le mans vond ik ook wel uitzonderlijk, het typerende motorblok wat je altijd weer tegen komt, hetzij inmiddels gemodificeerd waardoor het in de La Mans uitvoering ook tot zijn recht kwam.

Als je van lezen houdt is er het reisverslag van Paul van Hooff, die met een Moto Guzzi V7 onder andere van hier tot Tokio heeft geschreven, en met deze motor nog meer wereld reizen wilde maken, het in zijn ogen de beste motorfiets is qua onderhoud en betrouwbaarheid.

 

En ja nu even terug naar het laatste model van het 100jarig bestaan van Moto Guzzi.

Nu zijn er wel heel wat aanpassingen gedaan aan het typerende motorblok, en welke voor de Mandello opnieuw ontwikkeld is. Maar als je deze in vergelijking neemt met de eerste modellen waarmee de Moto Guzzi`s zijn uitgevoerd, zie ik de nostalgie erin terug.

 

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André.

Verslag afsluitingsrit, (13-11-2022).

Voor de laatste rit van het jaar, probeer ik iedereen mee te krijgen in hoe fantastisch deze rit is geweest. De eerste datum die beoogt was om de rit te rijden was letterlijk en figuurlijk in het water gevallen, zondag 6 november was een herfstdag puur zang zoals we dat mooi kunnen benoemen. En ik zelf mee gerekend had ik mij niet aangemeld voor de rit op zondag
6 november.

Dat het bericht kwam om het een week te verzetten, gaf mij direct het gevoel dat het goed zal gaan. Met een weersvooruitzicht van zonnig, en met voor de tijd van het jaar ook nog een redelijke temperatuur heb ik mij aangemeld.

Zondag de motorfiets in gereedheid gebracht en rond 11:30 uur vertrokken naar het beginpunt bij de Mac in Hoorn. Even de tank nog vol gooien, en rijden, het is prachtig najaarsweer, een bijna strak blauwe lucht met een temperatuur van 12 graden C.

Bij het opdraaien van de parkeerplaats bij de Mac stonden er al behoorlijk wat clubgenoten vrolijk met elkaar te kletsen, en binnen de tien minuten werd de groep compleet met voor wat ik begrepen heb 31 motoren en 32 leden.

Iedereen was vrolijk en opgetogen door het fantastische weer, en met goede moed zijn we gestart als 1 groep.

In het eerste stuk ben ik ergens in het midden van de groep beland. De rit is naar het noordelijkste stukje van Noord-Holland, voor vele van ons zijn deze wegen al meerdere keren bereden, maar toch is het weer anders.

Als we de eerste bocht hebben gemaakt is het zicht richting de bomen die langs de route staan, in volle herfst glorie. Doordat het nog niet heel veel gewaaid heeft zijn er nog tal van bladeren aan de bomen die vol met herfstkleuren zijn.

We draaien Hoorn uit richting het achterland van Heerhugowaard, langs de dijkwegen zijn er verschillende wandelaars en fietsers waar we langs heen manoeuvreren.

Met een gemiddelde snelheid waarmee de groep goed bij elkaar bleef, rijden we langs de vele boerderijen die Noord-Holland rijk is. De meeste kolen zijn al van het land gehaald, wat de weg af en toe een beetje zanderig, met hier en daar plat gereden klei maakt. Toch is het goed te rijden, en waar het dan net wat minder is wordt de snelheid even aangepast.

 

Langs de molens richting de Noord en door naar Waarland.

Genietend van het uitzicht over de landerijen voel je je rijk.

De bomen langs de route en ook van die verder weg staan, geven deze dag het mooie van de herfst.

Slingerend over de dijkwegen tussen de derde en vierde versnelling, de bocht uitkomen beetje gas erop en vrolijk doordraaien naar de volgende bocht, het is heerlijk genieten.

Door het dorpje Valkenoog richting Schagerbrug voor de koffiestop bij brasserie “de Keuken”.

Het is een beetje puzzelen maar de motoren krijgen allemaal een plekje in de buurt.

In de tuin van de brasserie wacht de ober al met koffie en natuurlijk appelgebak met slagroom.

Voor de dorpelingen was het wel een bekijks om zo’n grote groep motorrijders voorbij zien komen.

Het viel mij op dat er nog behoorlijk wat personen langs de route stonden te filmen of te fotograferen, zo ook hier in Schagerbrug.


Na de koffiestop was het verder met de route naar het noorden, maar voordat we als groep bij elkaar waren aangesloten moest er even gewacht worden.

Het verkeerslicht bij de oversteek van de N248, verdeelde de groep in drieën. Een stukje verderop kwam de groep bij elkaar om zo de Westfriesedijk op te draaien, waar het opnieuw een fijn stukje sturen is. Ook hier weer tussen de derde en vierde versnelling mooi bochtjes maken, en via de kriel richting het Amstelmeer. Het leuke van dit stukje is dat je niet echt het idee hebt dat je in het Noord-Hollandse aan het rijden bent.

Bij de sluis kijk je het Amstelmeer op en zie je de vlaggetjes van een oud Hollands zeiljacht voorbij komen.

                 

 

Langs de haven het dorpje in, en even rustig aan want aan de kant staat een jonge dame haar paard in bedwang te houden. Dan passeren we de N99 en draaien via een smal weggetje langs het uitzicht over de Waddenzee. De waterstand is laag maar het geeft een prachtig beeld van het uiterste noorden. Het is dat je het goed kan zien, maar je zal bijna geloven dat je de zeehondjes op het wad ziet liggen. Na rustig over het dijkje en van het uitzicht te hebben genoten, rijden we naar de Hoek waar een kleine fotostop wordt ingelast.

De motoren worden netjes langs de havenkade in positie gebracht waarna iedereen er vrolijk op los fotografeerde.

Na dit mooie moment rijden we verder naar Wognum, het uitzicht en de doorkijkjes zijn echt fantastisch, het geeft je echt een dagje uit gevoel, maar om nu te zeggen dat het mij een vakantie gevoel geeft gaat net even te ver.

Via de Wieringerrandweg rijden we langs het Robbenoordbos, waar ook hier de prachtige herfstkleuren de boventoon zijn. Even een stukje slingeren langs het Dijkgatsbos om via het Kreileroord langs het IJsselmeer richting Medemblik te toeren.

De lucht raakt met sluierbewolking, wat meer richting het wintergevoel gaat, ook door de ondergaande zon.

Want met het draaien van de route rijden we nu tegen de zon in, wat op sommige stukjes extra opletten is. Het laatste stukje naar Medemblik is even een technisch stukje, wel verhard met veel grind, dus braaf in het spoortje rijden.

Via Medemblik door naar Opperdoes en Twisk. Dit blijft altijd een mooi stukje dorps rijden, maar ook hier beperkt zicht door de inmiddels laag hangende zon. Een oudere vrouw staat voor haar deur op haar vingers te tellen hoeveel motoren er voorbij komen. Ja dan heb je aan twee handen niet genoeg.

Iedereen is er goed doorheen gekomen, en op naar Wognum voor het afscheidsbroodje BAL. In het restaurant was het nog even napraten en genieten van een fantastische dag.

Wat het voor de tourroutes betreft zeg ik; geniet van de winter en tot in Maart om het nieuwe seizoen te begroeten.

 

Groet, André


Middagrit 23 okt 2022

Even voor twaalf reed ik naar de McDonalds voor de middagrit van 23 oktober. Ik ging daar met gemengde gevoelens heen. Best zin in een leuke rit, maar ook met een gevoel van onvrede, want op het moment dat ik mijn navigatie op de motor aanzette had ik een egaal zwart scherm. De Garmin reageerde op geen enkele manier, terwijl ik hem nog geen uurtje tevoren aan de computer had hangen en hij toen keurig de route liet zien. Maar goed ook zonder navigatie zou je wel mee kunnen rijden dacht ik.

Aangezien het kort voor de starttijd was heb ik even vluchtig iedereen goeiemiddag gewuifd en snel even iemand gevraagd of ik achter hem aan mocht rijden en of hij mij een beetje in de gaten wilde houden zodra er een grote achterstand zou ontstaan. Dat was geen probleem. Voor veel meer uitleg was er geen tijd want iedereen startte de motoren. 

Buienradar beloofde redelijk weer met slechts een enkele druppel, maar je weet het nooit en het werd toch wel wat donker. Gelukkig werd het weer inderdaad na een paar druppels alleen maar mooier. Dus op richting Schardam en Middelie. Na Waterland aangetikt te hebben ging het langs de Purmerringvaart, om in het Wapen van Ilpendam aan de koffie te gaan.

Tijdens zo’n pauze hoor je nog wel eens iets over je mederijders, dan blijkt dat ze in het begin als motorrijder nog niet zulke kilometervreters waren als ze nu wel lijken, of dat ze een niet wilden rijden met regenweer (ik ben daar ook niet dol op). De conclusie van het gesprek was wel: hoe meer kilometers je maakt onder goede en slechte omstandigheden, hoe beter je het onder de knie krijgt. 

Na de koffie met een prima appelpunt, op pad voor het tweede stuk van de rit. Voorbij Purmerend langs het Noord Hollands kanaal en om West-Graftdijk heen via de kronkelende Oostdijk dijk naar Driehuizen en Stompetoren. Ik vind het steeds weer knap hoe de routeploeg, in een toch bekend gebied, elke keer weer een verrassende mooie route weet te vinden. 

Een aantal keren bleken de rijders achter mij uit het zicht. Daarom stonden we na een afslag te wachten, terwijl enkele meters achter ons een kudde koeien de weg overstak naar een ander weiland. Als we rijders achter ons missen, zou je bij de volgende afslag moeten wachten tot ze weer aanhaken. Zonder navigatie, want die deed de hele rit niets, was ik bang daardoor iedereen kwijt te raken, dus bij deze excuses aan degenen achter mij. In een door een aardig zonnetje beschenen West-Fries landschap reden we naar het eindpunt bij de IJsbaan.

Dank aan de uitzetters en toerleiders van deze schitterende route,

 

Luuk.

Impressie Intermot Keulen, 2022. 

Zo eindelijk is het weer zo ver dat er naar een motorbeurs gekoerst kan worden.

Met twee collega`s op naar Intermot 2022.

Deze motorbeurs wordt gehouden in Keulen, das best een stukje rijden, en met de motor is het wel in stijl, maar er is toch gekozen om met een auto te gaan.

Dit is weer een voordeel als je met de leaseauto van de zaak gaat, en voor de minder ervaren rijder toch iets comfortabeler.

Rond half zeven vertrokken met het doel om rond 10:00 uur in Keulen te staan.

Redelijk gelukt moet ik zeggen, en het bezoekers aantal neemt rond deze tijd aardig toe.

Voor de motorbeurs kan je je van te voren aanmelden via een app, waardoor er al gratis, Ja je leest het goed, gratis kaarten worden verstrekt. Even de code intoetsen en klaar, scheelt toch weer zo`n 22 euro. Via een de doorgang voor tickets konden we zo doorlopen de beurs op.

De eerste hal is hoofdzakelijk voor elektrisch aangedreven motoren, plus de stand van Kawasaki.

Echt heel veel nieuws was er niet te zien, wel heeft Kawasaki van deze gelegenheid gebruik gemaakt om hun nieuwe elektrisch model te tonen, de EV1 die gebaseerd is op een 300cc model frame.

Qua looks zit het er beter uit dan de bestaande modellen van onder andere Zero, maar dat blijft persoonlijk. De meeste modellen van Kawasaki hebben weinig motorische aanpassingen gekregen voor 2022, de grootste veranderingen zitten in kleur en accessoires.

 

De overige stands in deze hal hebben bijna allemaal Chinese merknamen, voor elektrische aangedreven motoren

Dat is voor ons nog wel even een dingetje zal ik maar zeggen, veel modellen zijn voor de korte afstand. 

Na wat informatie te hebben ingewonnen komen we uit op een gemiddelde verbruik van rond de 1,5 uur rijtijd bij een maximale snelheid van 80 km/uur waarna de machine weer aan de stekker moet worden gezet.

Voor het Europese gebruik is hier nog niet een grote markt te vinden, je moet dan bedenken dat deze machientjes alleen in de grote steden worden gebruikt, dan is het misschien wel handig.

Als je kijkt naar de Aziatische landen kan hier veel gebruik van worden gemaakt in de toekomst.

Je ziet ook veel elektrisch aangedreven scooters met het zelfde verbruik.

Achter in de hal kun je kennis maken met elektrisch aangedreven motoren.

Wat ik nog wel een leuk weetje vind is dat het merk Zündapp nieuw leven is ingeblazen, met de ZXA adventure 500 is er een nieuwe prototype op de markt, en als vanouds van 50 tot 250 cc modelellen.

Op naar de tweede hal, verrassend is dat er ook een redelijk aantal oude modellen te zien waren.

Voor vele de bekende Suzuki GT750, de eerste watergekoelde japanner die op de markt is gezet.

 Met het bekijken van een aantal andere oude modellen zijn we de 2e hal binnen gegaan en liepen hier rechtstreeks tegen de Horex aan.

Vanuit de fabriek een prachtig bewaard model uit de begin jaren van dit merk.

En bovenop de reclame unit stond het vernieuwde model met als uitgangspunt het oude model in een moderne uitvoering.

 

In hal twee is de stand van Suzuki, waar ook geen grote veranderingen zijn uitgestald, wel een aantal aanpassingen in de bestaande modellen. Dan toch maar even proef zitten en vergelijken.

 

Wat het ook altijd goed doet zijn de racemodellen van afgelopen jaar te tonen, van de coureurs Rins en Mir. Wel opvallend is het nieuwe S1000GT model, de motorfiets is niet heel groot in verhouding met een Hayabusa. De zit is redelijk recht en je hebt niet direct het gevoel dat je op je polsen steunt.

In vergelijking met bv de Kawasaki Z 1000SX, zijn er redelijk wat overeenkomsten.

Tegenover de Suzuki stand is Moto Guzzi stand gesitueerd.

Op de bestaande modellen van de V85TT de V7 en de V9 staan er aantal waar je ook hier even kan testen hoe deze aanvoelen, wat ik zelf jammer vind, is dat je niet op de V100 Mandello kan plaats nemen. Als ik naar dit model kijk is dit best een mooi vormgegeven aerodynamisch motor, waar tal van nieuwe oplossingen in het Guzzi segment te vinden zijn.Zoals je kan lezen zal deze machine compact en wendbaar zijn als een roadster maar alle eigenschappen van een toerfiets in zich hebben, volgens de bronnen zal deze machine vanaf November bij de dealer staan.

Leuk in deze hal zijn de vele zelfbouw modellen, met de meest vreemde uitvoeringen.

Als winnaar in deze categorie is een motor die ontworpen is met de rijder erop gesitueerd.

Als je naar de vormgeving kijkt zie je een skelet met de schedel tussen het stuur, de armen houden de vork vast, de tank is de romp en de bovenbenen lopen langs het zes cilinder motorblok.

Wat ik hier verder wel interessant aan vond is dat er uit het grote aanbod aan oudere motorfietsen een veel tal aan zelfbouw modellen te zien waren. Grappige modellen als de een opgesmukte Puch maxi met lange voor vork.

Ja onze oosterburen kunnen er wat van.

 

In hal twee zijn ook diverse kleding en accessoires merken uitgestald. Ook merken voor speciaal gereedschap en van alles op je motor er mooier uit te laten zien.

De stand van Givi met koffers en tassen maar ook schermen en andere attributen die je kunt gebruiken om het comfort van je motor te verbeteren. Tussen de stands door staat er een standje waar je van alles over met de motor op vakantie kan vinden.

Na een kleine versnapering op naar hal drie.

Eerst stond er een stand van het grote motormagazine Motorrad, met een aantal uitgestalde motoren die gebruikt zijn in een van de vele verhalen die in het magazine zijn gepubliceerd.

 

Tussen de hallen in heb je de gelegenheid om proef te rijden op onder andere Honda en Kawasaki.

Achter hal drie heb je nog wel een terrein waar stunt gereden wordt maar daar straks meer over.

 

Hal drie is de hal waar de meeste grote merken zijn uitgestald, alhoewel het qua aantal modellen wel aardig mee viel. Maar ook hier we wat vernieuwingen maar geen grote nieuwkomers.


Bij de binnenkomst van hal drie loop je direct tegen het logo van Triumph aan.


Een uitspringer is de geüpdatet 1200 rally pro, hier op een verhoging geplaatst.

En natuurlijk ook hier even proef zitten, de zit vind ik goed en de verhoudingen tussen de rijder en de motor voelen goed aan. Qua zithoogte was ik ook wel tevreden, het zal zo maar een merk kunnen zijn om over te stappen. Allen als je een topmodel wilt zal je hier ook aardig in de buidel moeten tasten om een nieuw exemplaar aan te schaffen.

Verassend vind ik ook het elektrische model welke op een verhoging staat uitgestald.

Deze motor heeft het uiterlijk gekregen van de huidige street triple. Maar dan zonder triple, dan maakt het wel een echte caféracer. Het maakt mij in ieder geval nieuwsgierig hoe dit zal rijden.

Niet dat ik wil overstappen naar elektrisch maar gewoon uit nieuwsgierigheid is het toch wel eens interessant om het verschil te proeven.

Vanaf de Triumph stand loop je de Honda stand op, waar ook hier een aantal fabrieksmachines uit de verschillende disciplines van de motorsporten staan uitgestald.

Altijd even leuk om te kijken hoe deze machines zijn gebruikt. Misschien ook wel leuk als je bij de Honda stand bent even te zitten op de CRF300 rally. Dit model is de motor waar Itchie Boots haar wereld reis op heeft voorgezet tussen Peru en Alaska. Vrij lichte machine en voor vergelijk is eigenlijk best raar, je zal dan net als zij haar keuze heeft gemaakt in dit segment moeten gaan rijden, anders heb je echt het gevoel dat je op een zeer lichte motorfiets aan het rijden bent.

Even het vergelijk met de huidige machine waar ik mee rijdt, gaat deze uit naar de nieuwe NT 1100.

In de zit hoogte is deze machine iets lager, de uitvoering is een DCT welke dan wat andere handels heeft en het schakelpookje mist.

Als ik dan zal willen test rijden, zal deze ook zeker op het lijstje staan. Jammer is het bagage volume welke de koffers hebben. Deze zijn vrij smal wat de inhoud niet ten goede komt, waar zij wel naar gekeken hebben is dat de koffers niet buiten de motor komen dus als het stuur ertussen door past kan de rest volgen.

De Honda Africa twin zijn er in diverse uitvoeringen te verkrijgen, als je naar de standaard prijs kijkt is het in overeenstemming wel redelijk te betalen, maar ga je voor het topmodel, dan komen hier de extra kosten op de eindrekening.

Als je echt van offroad rijden houdt, lijkt mij deze machine wel een goede kans hebber te zijn. Dit model heb je ook als DCT.

En dan toch nog even plaats nemen om een Honda Goldwing, Ja dit is best wel een fabriek waar je mee onderweg bent, en ik kan mij voorstellen dat als je er op gaat zitten, na een paar dagen ergens in het zuiden van Europa bij je bestemming aankomt, je vrolijk aan je vakantie gaat beginnen.

Wat mij tegen staat is toch de grootte van zo’n machine, ik heb het gevoel dat je erin zit, en bedenk mij als het regent er ook ruitenwissers voor het scherm bij geleverd moet worden. Hier is er geen mogelijkheid om er langs of overheen te kijken, en dan moet ik er niet aan denken dat je een mistbank in rijdt, maar dat terzijde.                                                                         

Achter in de hal staat een stand van een Duits raceteam, die hier toch een beetje promotie willen maken. Via de stallen voor navigatie en intercom modellen lopen we naar de BMW stand.

Waar je anders toch wel benaderd wordt bij een dealer kunnen we hier ook weer even grondig test zitten om de diverse modellen. Een van mijn collega’s rijd een GS dus toch even kijken waar zijn voorkeur naar nijgt.

En ja dan even de vergelijking met het kasteel van Honda naar de grootste BMW K1600GT.

De zit is beter dan op de Honda en sluit beter aan met het gevoel dat je nog enigszins een motor aan het besturen bent. Wat ik wel een nadeel vindt is dat je niet direct de weg voor je kan zien.

Ook hier zit je echt achter een dashboard, en misschien is dat wel omdat ik zelf ook maar een gemiddelde lengte heb, maar toch vind ik dit wel een iets beter kasteel dan de Honda.

Dan even op de R series gaan plaats nemen, de RS vond ik toch nog wat tegen vallen, nu ik zelf ben overgestapt van de sporttoer naar de adventure klasse.

Op de R1250RT voel ik mij meer op mijn plek, wel een grote toerbuffel, maar binnen de perken.

Hiermee lijkt het wel een mooi model om toerrijzen mee te rijden, echter voor woonwerk verkeer is deze machine even te groot. Toch lastig om met zo`n klein kasteeltje tussen de file door te pendelen.

De sportklasse van BMW ziet er wel goed uit, maar met het plaats nemen in het zadel, zijn er voor mij gevoel toch sportmodellen die hier beter in voldoen.

En dan de vergelijking met de S1000RX en de GS-en. De S1000RX zit goed en zal ik stiekem wel even aan de tand willen voelen, en de GS, ja ik vind dit toch wel een hele brede machine, en al helemaal als je hier ook offroad mee gaat rijden.Na nog even rond te snuffelen in de diverse kleding en helmen merken, nog even een kijkje bij KTM.

Hier staan niet veel modellen, wel de nieuwe adventure helemaal aangekleed.Ik moet zeggen dat alles goed op zijn plek zit, en in de eerste kennismaking voelt de motor niet zo groot als hij eruit ziet, zal ik misschien hier ook is mee gaan test rijden?

Ja je kunt hier hele boeken over vol schrijven, het is weer een hele mooie dag geweest, maar gezien de afstand is dit niet een beurs die ik jaarlijks zal blijven bezoeken.

Als je het verhaal hebt gelezen, mis je eigenlijk nog een grote Japanse dealer namelijk; Yamaha.

Ik weet niet waarom Yamaha hier niet is vertegenwoordigd, maar zal zo zijn eigen regel hebben.

Nog even bij de stuntshow gekeken, is wel leuk maar erg druk met overige bezoekers.

Inmiddels is het alweer over half vier geweest, de tijd vliegt als je het naar de zin hebt, dus tijd om naar huis te vertrekken.

Met een dinertje erbij waren we om 20:30 thuis.

Kijk vooruit en veel rijplezier.


André.

                 

Column: Herfst.

 

Zoals eigenlijk iedereen al weet, begint de metrologische herfst op 1 september, en met een geweldige mooie zomer gaat deze nog even vrolijk verder in deze metrologische herfst.

De temperaturen blijven vooral in de middag redelijk warm, maar je merkt in de ochtend wel dat het een frisse start krijgt.

De wind blijft ook nog even weg, wat dan wel kan lijden tot mistvorming.

Als ik dan ‘s morgens naar mijn werk rijdt, is het vooral een prachtig gezicht, via de polder rij ik over de dijken en zie je de witte deken over de velden heen liggen.

                 

 

Het mooie van in deze positie rijden is dat ik zelf wel goed zicht hou, en kom ik op de lagere route dan is er al voldoende verkeer om er een strook van beter zicht in te krijgen.

 

Wat dan wel jammer is, dat het maar voor een half uurtje is, hiermee heb ik direct het verlangen gecreëerd om er een mooie tourrit achter aan te rijden.

Qua kleding wil de zomeroutfit nog passen, in de ochtend even een truitje erbij aan en in de middag kunnen de ventilatie stroken nog open.

Ja bedenk ik dan, het is volgens de astrologische kalender nog gewoon zomer.

Ik bedenk mij dat het voor velen van ons een fantastische motorzomer is geweest.

Nog wat verder in september en de zomerhandschoenen kunnen in de ochtend al vervangen worden.

Ik zie op de temperatuurmeter dat deze al is gezakt naar 10 graden, maar nog niet het gevoel geeft of het al koud is. 

 

De boeren gaan beginnen met het oogsten van de kolen, waarmee de klei op de polderwegen zichtbaar wordt. Het is nog steeds droog weer en de klei wordt er alleen maar vaster door gereden.

Het wordt wel opletten in de bochten, op het klei blijft het lastig sturen, maar verder valt het nog goed te doen.

                  

En dan komt de astrologische herfst toch echt in zicht, in de ochtend komt het verlangen naar de binnen voering in mijn jas, en wordt de zomerbroek ingeruild voor de textielbroek, die later in de week ook wordt voorzien van de binnen voering.

Hiermee is de warme zomer voorbij, en kijk ik wel vooruit naar dit prachtige jaargetijde, want als het straks een mooie herfstdag is, is het een prachtig gezicht als je een toertochtje door het bos heen rijdt met al die gekleurde bomen.

Een nadeel van dit jaargetijde is de kans op regen, hiermee kunnen de vooral de polderwegen verraderlijk glad worden en is het oppassen in de bochten.

De klei op de wegen kunnen veranderen in een modderpoeltje, en zal de snelheid aangepast worden.

Mijn Kawasaki is voorzien van rij modi, hiermee heb je drie instellingen, sport road en rain.

In de regen modus heb je een vermogen van 30% minder dan bij road, waarmee je duidelijk voelbaar rustiger optrekt, hiermee wordt de kans op te veel vermogen om op je achterwiel te zetten kleiner, dus minder kans op glijden.

De regen is aan de ene kant welkom, water hebben we nu eenmaal nodig, maar toch hoop ik op nog een aantal weken  “nazomeren” voordat het motorseizoen ten einde is.

 

Kijk vooruit en veel rijplezier.

André.

                 

Motorweekend Herfst 2022 (23-26 september)

Er is mij gevraagd via, via (Dirk) van de voorzitter om een stukkie te schrijven over het Herfstweekend te Hoxel-Morbach.

          

Vrijdag 23 september 
Om 7:30 uur verzamelen bij de Mac in Hoorn. We zijn met een flinke groep 17 deelnemers, Dirk, Corina en Arnold volgen iets later. Vertrek om 7:45 uur. We rijden net voor de regen uit richting het zuiden over de snelweg. Al gauw begint het zonnetje te schijnen, al is het nog frisjes +/-10 gr. Het is druk op de weg. Bij Weert slaan we vrij plotseling af naar een restaurant. Een paar van ons missen de afslag en een van ons komt met het afslaan in de berm terecht en vervolgens tegen de vangrail. Diegene die er achter reden en het ongeval hebben zien gebeuren zijn zeer aangeslagen. De meesten van ons wisten nog van niets en stonden op het parallelweggetje te wachten op de rest van de groep. Een paar reden een stukje terug naar de afslag en inmiddels reden politie en ambulance met sirenes naar het ongeluk. Toen hoorden we pas dat Kors Paap op zijn Goldwing tegen de punt van de vangrail was geknald. De hulpverlening was snel ter plaatse en hij is per ambulance naar het ziekenhuis in Eindhoven gebracht. Hij was gelukkig aanspreekbaar, maar behoorlijk gewond. Altijd rot als zoiets gebeurd. We drinken koffie om even van de schrik te bekomen.

                 

We gaan met de groep verder en verlaten de snelweg in Limburg waar het mooie stuurwerk begint. Door België, de Eiffel (lunch. waar Dirk, Corina en Arnold bij ons voegen) richting de Moezel. Kees Leegwater kreeg ‘s middags nog een lekke band. Smurrie en inspuiten en proberen verder te rijden. Bij een fietsenwinkel de band op spanning brengen en weer verder. Toen veel omleidingen zodat na veel omrijden

we pas om 19:20 uur aan kwamen in hotel Gus te Hoxel-Morbach. We worden welkom geheten door de eigenaar en konden meteen aanschuiven voor het avondeten. We zijn allemaal gaar van de lange rit (+/-500 km) en laten het ons goed smaken! ‘s Avonds sterke verhalen onder het genot van de nodige biertjes/wijntjes.

 

Kors Paap heeft vanuit het ziekenhuis gebeld. Hij heeft 5 ribben, schouderblad en sleutelbeen gebroken en een hersenschudding. Naar omstandigheden gaat het redelijk met hem. Hopelijk hersteld hij voorspoedig.

Zaterdag 24 september 
Na een goed ontbijtje vertrekken we om 9:30 uur voor een route   door dit mooie stukje Duitsland. Het is best mooi weer, zonnetje maar wel koud in de ochtend. Mooie stuurwegen door bossen, landelijk gebied met veel dorpjes. Koffie stop in een mooie Konditorei met heerlijke taarten. Verder weer met pontjes over de Moezel en Rijn en weer mooie stuurwegen. Lunch aan de Moezel, altijd mooi gezicht die schepen die langs varen. Tijdens het laatste stukje van de route begon het een beetje te regenen. Nog een paar omleidingen die we konden negeren door stukje offroad te rijden. Om 17:30 uur terug in het hotel waar we ‘s avonds zelf ons vlees moesten garen boven de barbecue buiten. Weer mooi nazitten onder het genot van diverse drankjes.
Heel gezellig allemaal.(+/-290 km gereden vandaag)

Zondag 25 september 
Het regent! Het is donkergrijs en er valt behoorlijk wat nattigheid, dus lang ontbijten en afwachten of het nog droger wordt. Gertjan en Wim gaan vandaag naar huis en nemen afscheid van de groep. Ondanks de regen besluiten we toch even na 10:00 uur de route te rijden richting


Luxemburg. Regenpakken aan en met een rustig tempo de bochtjes nemen. Na een paar uur werd het wat droger. Eerst koffie met alweer lekkere taarten…. Een paar van de groep besluiten terug te rijden richting hotel en de rest gaat naar Luxemburg. Het werd droog en de zon breekt door en het wegdek ook droog, dus het gas kon er effe meer op. Mooie stuurwegen in Luxemburg! Door Vianden en verder naar Diekirch waar we wat gaan eten op een druk pleintje. Flamkuche, braadworst, patat en wafels. De route weer oppikken richting Echternach en Trier, waar het druk verkeer is met veel stoplichten. Het blijft de rest van de middag droog maar koud, +/- 10 gr. Zo’n 15 minuten voor het hotel weer omleidingen, dus weer een stuk omrijden. We arriveren daar om 17:45 uur. Het avondeten was prima, heerlijke lasagne met salade en toetje. En natuurlijk nog mooi nazitten. Vooral Arnold heeft weer veel mooie verhalen, het was weer gezellig. (+/- 290 km gereden)


                 

Maandag 26 september
Na het ontbijt en de groepsfoto vertrekken we om 9:00 uur uit Hoxel.

Het zonnetje schijnt en het is koud 7 gr.

De meeste van ons doen de regenpakken al aan want de weersberichten zijn ronduit slecht. Na 11:00 uur veel wind en af en toe regen.

We rijden ondanks het slechte weer de uitgezette route. Koffie drinken bij een tankstation want er zijn geen restaurants te vinden die open zijn. Verder weer over de slingerwegen en af en toe werd het wat droger. Lunch bij een Konditorei en even doorwarmen. We arriveren om 16:00 uur bij Venlo, dus nog een flink stuk voor de boeg. De groep splits zich in tweeën na een tankbeurt en we nemen afscheid van iedereen.

De ene groep gaat rechtstreeks over de snelweg en de andere gaat onderweg nog een hapje eten. Het weer werd er niet beter op, flinke stortbuien maken het er niet leuker op. Af en toe een stukje file waar we vrij vlot doorheen kwamen. Bij Amsterdam scheen de zon nog even, maar voordat we thuis waren nog een paar buien. Wij arriveren om 19:30 in Medemblik. Flink gesloopt na zo’n lange dag op de motor. Met dit weer is motorrijden helemaal niet zo erg leuk….. (520 km gereden)

Iedereen bedankt voor alle gezelligheid en speciaal bedankje voor de voorrijders en de organisatoren van dit herfstweekend. Ook effe speciaal bedankje voor Jan Ditz die nogal veel te regelen had na het ongeluk van Kors. En Kors een hopelijk snel herstel!



Groetjes Els Steeman en Frans Meester (dus niet Leegwater)

Toertocht met collega’s

Ja eigenlijk wel een raar begin van het verslag van de toertocht die ik gereden heb, maar laat ik van start gaan.

Op mijn werk heb ik een aantal collega’s die ook verslaafd zijn aan het motorrijden.

Een aantal die net als ik her-opstapper zijn maar ook die gewoon het hele jaar doorrijden.

Een hiervan is ook vervend liefhebber van offroad rijden.

Dus is de vraag gekomen om een tourrit te rijden. Een van de collega`s sprak al direct over een weekendje weg, maar laten we rustig beginnen om te zien of we het allemaal wel leuk vinden.

En ja zo stonden ze aan mijn bureau met de vraag, jij rijd toch bij een motorvereniging?

Dan kan jij een route in elkaar draaien voor een toertochtje. En zo geschiede. Eerst maar een appgroepje opgezet voor de collega`s die hier geïnteresseerd in zijn.

Uiteindelijk nog maar 6 personen overgebleven, maar mag de pret niet drukken.

Op mijn TT navigatie een route uitgezet, welke dan eerst vooraf gereden dient te worden.

Met een mooie zondag, temperatuurtje van 24 a 25 graden, samen met mijn broer de tocht gereden.

De eerste stop was koffie drinken bij hotel de wereld in Wageningen, hier is de capitulatie van de tweede wereldoorlog getekend, en dat is binnen in het hotel wel goed te zien.

Aan de ene kant wel een mooie rustplek, maar aan de andere kant is de datum voor de tourrit gepland op zaterdag 24 september niet zo handig.

Om midden in de stad Wageningen op een zaterdag als rust plaats te nemen, ben ik op zoek gegaan naar een andere plek om koffie te drinken.


Welke ook beter uitkwam, want er wordt geen appelgebak met slagroom geserveerd.

Verder klopte de route en geen wegomleidingen, wel een vertragingsverkeerslicht in het traject om het verkeer over de Veluwe route at te zwakken.

Hier was het even de file voorbij, ik had ik wel de hoop dat dit weg zal zijn als de tocht op 24 september wordt gereden.

   

De lunch hebben we gegeten in Garderen, ik heb hier al eens in een restaurant in de buurt gegeten maar wist niet precies waar dit lag, dus werd het even snack.

Daarna de route uitgereden en moe maar voldaan weer terug naar huis.

 

En ja 24 september is een datum die volledig in de herfst is. Vooraf werd door al de collega’s buienrader goed in de gaten gehouden, en in plaats dat het weer beter werd, werd er alsmaar slechter weer voorspeld.

De vraag kwam of we wel of niet gaan rijden, en met het antwoordt dat de meesten wel wat gewend zijn, gaan we gewoon rijden.

In de ochtend spullen gepakt en op naar IJsselstein om te verzamelen, vanuit verschillende richtingen heb ik zo ongeveer het middelpunt aangenomen.

Vanuit aan de ene kant Bergen op Zoom en aan de andere kant mijn positie Avenhorn, is het voor beide een uurtje rijden, de andere collega’s zitten binnen een kortere afstand.

Bij vertrek kijk ik naar buiten, en begin ik gewoon zonder regenkleding, voorspelling dat het van achter Utrecht gaat regenen.

Dus kan ik met een gerust hart naar IJsselstein, nou mooi niet bij Zaandam de parkeerplaats op en de regenjas erbij aan, en daar begon een dag met regen. Ja dit is echt zo’n typische herfstdag.

Aangekomen bij IJsselstein stonden al drie personen te wachten, in regenpak maar wel met de gedachten dat het zal zo wel zal stoppen met regenen.

Motor in de rain modus en we zien wel, was mijn antwoordt, half tien vertrek, en 1 voor half tien komt de laatste aan, eer dat we vertrokken waren, hadden we al een klein kwartiertje vertraging.

 

Door Nieuwegein naar de Lekdijk en deze volgen tot de pontoversteek naar Culemborg, hierna aan de andere kant verder volgen langs de Lekdijk.

Jammer maar het regent nog steeds, hiermee valt wel het mooie van dit stuk weg,, het zicht over de Lek en aan de andere kant de Utrechtse heuvelrug vallen weg en is het goed opletten in de bochten.

Er zijn stukken bij, waar het modderig is door aangereden klei en grond.

De kleur van de klei en grond is in dit gedeelte voornamelijk geel.

De eerste wegomleiding komt na driekwart van de route over de dijk, dus aanpassen, en dat maar uit het hoofd want Tomtom laat pas na kilometers zien dat er een omleiding is, niet echt handig en met de regen wordt het allen maar bemoeilijkt.

Maar niet getreurd de route weer opgezocht en verder vervolgt.

Voor de koffie stop naar restaurant Camperman, super de luxe, maar wel koffie met huisgemaakt appelgebak. Na een half uurtje opgedroogd te zijn, gereed gemaakt voor vertrek, nog wel even de Buienrader app gekeken, en er zullen stukjes tussen zitten die droog kunnen zijn.

Maar helaas in plaats van droger ging het nog harder regenen en wordt zelf aan de binnenkant van mijn handschoenen vochtig.

Even had ik het gevoel om het voor gezien te houden, het is alleen maar opletten tussen de druppels op mijn vizier en weinig meer genieten, maar toch.

Als de eerste herfst tourrit heeft het wel al zijn charmes die bij de herfst horen.

Na het passeren van de heide velden op de Veluwe rijden we terug het bos in, de weg naar Hoenderloo is gestremd, en ja opnieuw een D tour maken.

Via de andere kant naar Beekbergen, en voor dat je Beekbergen bereikt kan je ook afwijken naar Ugchelen.

Hiermee wel 5 kilometer route minder, maar voor de regen was het toch een beetje een zegen.

Dan zijn we iets eerder bij het lunchadres, echter lopen we wel een half uur achter op schema.

Het laatste stukje naar Uddelmeer het lunchadres was het eindelijk droog.

 

En ja dan even op foto voor het nageslacht.

                 

Tijdens de heerlijke lunch besproken hoe verder om de tocht uit te rijden.

Er is een tankstop voor Scherpenzeel gepland, en we kunnen zien hoe het weer zich houdt, dan beslissen we daar hoe verder.

Nu nadat we waren vertrokken begon het opnieuw te regenen, niet zo hard maar wordt wel lichtelijk vervelend.

De route door het stuk tussen de Veluwe en de Utrechtse heuvelrug geeft een mooi kijkje hoe de boerenbedrijven het doen. Langs leuke slingerweggetjes komen we bij de tankstop aan.

En het regent nog steeds, dan wordt de beslissing genomen om van hieruit te splitsen. Ik ga met drie collega’s nog een stukje door, niet tot IJsselstein maar we rijden tot aan Driebergen.

Het laatste stukje is langs Austerlitz, voor de meeste toerrijders wel een bekend stukje. En nog steeds regen, dan de snelweg op richting huis. Nog even een stop bij Breukelen als eind punt.

En ja wel hoor he t is droog, ik vooruit en zie dan het weer op klaart.

Met het laatste stukje naar huis eindelijk het lang verwachte prachtige weer, en West Friesland staat volop in de zon.

Het is een hele ervaring geweest maar toch hebben we van deze tourrit genoten.

De meeste hebben al laten weten om het in het voorjaar over te doen, en dan plannen we gewoon droog weer.

 

Groet André

                 

Geslaagde BBQ

Vrijdag 19 augustus konden we eindelijk weer onze jaarlijkse BBQ houden. Zo’n 50 personen hadden zich hiervoor opgegeven en genoten van deze gezellige avond. Het weer was schitterend. Niet te warm en zeker niet te koud. Net als de vorige edities werd alles aan tafel uitgeserveerd en kon men genieten van uitstekend vlees van slager Langedijk uit Hoorn, opgemaakte saladeschotels, stokbrood, diverse sauzen en gratis drank. Het was heel gezellig en het bleef ook heel gezellig. Iedereen kon elkaar weer eens goed spreken en de nieuwtjes uitwisselen. Kortom, het was weer een topavond ! Met dank aan de BBQ-meesters Jan & Jan, drank verzorgers Luuk, Gerard en André, salademaker Kees, vleesserveerders, Kees en Jacq. En Agnes voor het voorsnijdwerk. Zien we jou er ook, volgend jaar.

Column: Dagelijkse sleur.

 

Voor de meeste zit de vakantie periode er alweer op, welke dan betekend om de dagelijkse sleur weer op te pakken.

Voor een groot aantal leden hoeft de verplicht arbeid niet meer, en hebben zij ook tijd genoeg om van de dagelijkse sleur volop te genieten met een tourritje.

Andere zijn actief in vrijwilligers werk, en een volgende geniet dagelijks van zijn vrije tijd.

Maar gelukkig mag ik gewoon nog voldoende jaren aan het werk.

Ik heb geen auto van de zaak, en met de fiets is het net even te ver om dagelijks heen en weer te rijden. Het gaat bij mij over zo’n 50 kilometer enkele reis.

In mijn jongere jaren heb ik bijna 20 jaar, dagelijks met de motor naar mijn werk gereden, alleen niet als er sneeuw of ijzel lag. Maar ja dan door de omstandigheden is de motor een 10 tal jaren buiten beeld gebleven.


Daar ik twee jaar terug weer ben opgestapt is voor mij ook een leuke uitdaging om met de motor naar mijn werk te rijden.

Alleen is het nu toch wel anders, aangezien er twee auto’s voor de deur staan, pak je bij slechter weer toch gewoon even de auto.

Je kan het noemen wat je wilt, ik noem het gewoon luxe.

Wat ik wel heb bemerkt is dat als ik niet met de motor rijdt, het verlangen er wel is, en dan natuurlijk als ik wel met de motor ben ik er volop van geniet.

Het leuke van de dagelijkse trip is dat ik het via een aantal wegen kan berijden zonder er veel tijd aan verloren te hebben.


Als ik in de keuken sta geeft de route beschrijving aan dat het via de A7-A5 het snelste is, en als ik achter in de kamer sta geeft de route beschrijving aan dat het via de A9 het snelste is.

Ja en dan heb ik ook nog een uitval tussen deze wegen in, en zelfs met de pont hoef ik de snelweg niet eens op te gaan. Omleiding op de N243 laat een vertekend beeld zien. Dus keuze genoeg. Voor ik vertrek doe ik wel even een check om te kijken of er ergens geen grote opstoppingen zijn. Laten we eerlijk zijn als het door blijft rijden is toch beter dan tussen de file door te rijden. Via de A7-A5 rij ik eerst een stuk binnendoor, via de Beemsterpolder, tijdverlies is 1 minuut bij normale snelheid en scheelt 4 kilometer in afstand dan als je direct de snelweg opstuurt. Dan wel even de A7 op over de A8 Coentunnel door en via de A5 naar de tweede afslag. Van hieruit is het binnendoor via Spaarnwoude naar de Haarlemmerliede.

Met het stuk binnendoor kan ik mijn hoofd lekker leeg maken.                 

 

 Als ik via de andere kant rij over de A9 is het wel iets saaier maar toch, dan stuur je na Alkmaar eraf en dan heb je verschillende mogelijkheden om door de polder te rijden. Hier zitten wat strakke wegen tussen maar ook wat bochtige wegen, dan is het maar net hoe veel energie je erin wilt stoppen.

EN dan heb ik nog de variant om een groot gedeelte binnendoor te rijden.

Hier sla ik het pontje even over en stuur na de Wijkertunnel meteen af.

Boven aan rechts af en dan lekker binnendoor sturen naar Assendelft, hierna door richting Westzaan en via Krommenie richting de Schermerpolder. Na de oversteek de Oostdijk op en lekker sturend en slingerend over de dijk. Dan via Driehuis en Grootschermer naar Ursem om daarna de dijk naar huis te nemen.

 

Als ik via deze route rij ben ik de dagelijkse sleur sowieso kwijt, maar via de andere wegen heb ik dan iets later na zo’n 35 kilometer voordat de dagelijkse sleur is omgeslagen om hier elke keer opnieuw volop van te genieten

Als ik ‘s morgens op sta, ga ik al met veel plezier de dagelijkse sleur in, en dan in de middag naar huis is het toch bijna iedere keer dat de dagelijkse sleur als sneeuw voor de zon verdwijnt. Ja van de tourritten met de club kan ik genieten, maar ook van de dagelijkse sleur. Wat is het motorrijden toch een fantastische hobby.

Veel rijplezier en kijk vooruit.

 

André.


Column: Onderhoud.

 

Na een jaar met voor mij de nodige bijzonderheden heeft mijn motor de twaalf duizend kilometer op de teller bereikt. Dit betekend een onderhoud inplannen.

Met de nodige ervaring, en voor de meeste misschien iets dat zij met veel plezier zelf doen, is het voor mij nu even anders.

Dit heeft te maken met de garantie voorwaarden als je een motor nieuw hebt aangekocht, en de moderne motorfiets wordt uitgelezen met wat er op het scherm vermeldt wordt, zal worden uitgevoerd. Het is nu niet echt een rustige periode om je motor voor onderhoud in te plannen, daar de nodige bestuurders hun motor nog laten nakijken al voor zij met vakantie gaan.

Door toch nog tijdig een afspraak te hebben gemaakt zo`n kleine 1200 kilometer nog te gaan, kan ik binnen drie weken terecht. Nu heb ik zelf twee weken vrij, dus schikt het mij voor meerdere dagen in de eerste week.

Met het wegbrengen van de motor krijg ik direct de vraag om een nieuwe voorband te monteren.

Met 17” voorwiel en het redelijke gewicht van de machine, gebruikt je twee voorbanden op een achterband wordt uitgelegd.,

.

Nu heeft de achterband nog ruim 5 mm te gaan, en voor de overgebleven kilometers zal ik gaan merken hoe het slijtage beeld zich laat vormen.

Natuurlijk komt de vraag of ik tevreden ben met de Bridgestone banden die er vanaf fabriek onder zijn gezet, en met de ervaring die ik al heb, en ook onder deze machine, geef ik aan dat er geen verandering op hoeft te komen.

Dit neemt niet weg dat als je voor jouw machine een ander merk beter vindt dit te promoten.


Eigenlijk vind ik de vraag een beetje vreemd, als je van bandenmerk wilt veranderen moet je beide banden aanpassen naar het merk dat je wilt monteren.

De hoofdzaak voor deze is toch de stabiliteit van je motor, en zeker geheel niet onbelangrijk.

Een stabiele motor is wat je wilt hebben.

Het opvolgende nummertje van het type band is dan ook gemonteerd en bevalt weer goed.

Om hier uitstekend in te vullen zal je eigenlijk naar een testcentrum moeten gaan, waar dan verschillende bandenmerken onder de zelfde motor zijn gemonteerd, dan kan je precies dat beleven wat je van de banden overgebracht wilt hebben op de stuureigenschappen en stabiliteit van de motor.

Maar dit ter zijde.

Ja verder is er aan deze motor alleen de standaard items die worden uitgevoerd en met een paar uurtjes stond de motor alweer gereed voor gebruik.

Wel met de eerste honderd kilometer rustig aan te rijden om de productie laag van de band af te krijgen. Nu heb ik de middag-avond toertocht gereden na het inrijden, en moet zeggen dat de machine zich bijzonder makkelijk van de ene kant naar de andere laat leggen.

Over banden kan je ook tot in de verre toekomst blijven schrijven, nu voor het toergebruik heb ik wel eisen aan de band zitten waarvan de levensduur er ook een is voor, je wilt toch niet na iedere toertocht nieuwe banden laten monteren, wat je dan wel in de racerij terugziet.

Nu heb ik wel in het verleden gesleuteld maar voor deze machine zal het alleen voor het schoonmaken zijn.                               

 Dit neemt niet weg dat het geen onderhoud heet. Voor sommige een klusje dat ze snel doen, en voor andere is het onderhoud eigenlijk net zo leuk als het rijden.

Ik heb er wel een plezier in om dit te doen, het ziet er toch prachtig uit als je met een glimmende motor aan komt rijden. Wat ik nu wel meer heb is dat deze machine niet echt veel onderdelen heeft om te poetsen, het is echt een gebruiksmachine. Maar na een aantal weken toch weer even wassen en poetsen, muziekje en een bakkie koffie erbij, voel ik mij in mijn nopjes.

  

En dan staat de machine weer klaar voor de volgende rit of toertocht.

 

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André.

Verslag middag-/avondrit op zaterdag 23 juli.

 

Uiterlijk 12 uur zou van start worden gegaan vanaf het Shellstation A7 bij Wieringermeer. 
Vooraf opgeven was gewenst wordt ons steeds meegedeeld (na de coronatijd standaard geworden), maar als je dat doet wees gewaarschuwd: Jan Ditz kijkt niet op het laatste moment toch nog even naar de ingekomen aanmeldingen. Dat doet hij de dag ervoor om 12 uur zei hij. Wat dus inhield dat zijn lijstje met personen die hij had staan als opgegeven, en de personen die daadwerkelijk kwamen opdagen (en zich netjes hadden opgegeven!) niet helemaal overeenstemde. Maar we begrijpen dat Jan daar nog aan gaat werken (toch?). We gingen vlot van start met 12 motoren en 13 personen waaronder twee vrouwen(!) Maar vlak voor de Stevinsluizen aan de kant van Den Oever moesten we alweer stil houden want de brug was geopend en wij hebben daar 10 minuten eventjes gepauzeerd (in de schaduw weliswaar want het was mooi weer). Maar toen konden we doorstomen over de 30 kilometers Afsluitdijk, weliswaar met hier en daar wat langzamere snelheden in verband met de wegwerkzaamheden maar we kwamen toch vlot aan de andere kant bij de sluizen en jawel, daar was de brug dus ook geopend. Alleen hoefden we daar gelukkig niet zo lang te wachten voordat we weer konden doorrijden. We verlieten al rap de snelweg om onze rit door de polder over dijkjes en de landschapsweggetjes en kleine plaatsjes met onuitsprekelijke namen te vervolgen.

Onze eerste echte stop was in het plaatsje Blauwhuis waar bij het kleine restaurantje "De Freonskip" (what's in a name?) de appeltaart, oranjekoek, koffie en thee voor ons klaar stond. In verband met personeelsgebrek kon je niets anders bestellen maar dat was voor niemand een probleem. Wat fijn is aan de pauzes is dat je dan de tijd hebt om eens met andere clubleden te praten. En behalve enkele bekende personen zaten er voor mij ook weer wat nieuwe gezichten bij. Waaronder Harry en Marry, Tim en William (annex Wim). Na de stop vertrokken we vervolgens weer voor het tweede deel van onze rit, opnieuw weer langs veel mooie en soms kronkelige weggetjes wat lekker veel stuurwerk gaf natuurlijk.
Jan Ditz had bij de koffiestop al berekend dat als we zo voortvarend doorrijden, we te vroeg bij de dinerstop zouden arriveren, dus democratisch heeft de hele groep besloten dat we onderweg ook nog even zouden stoppen voor een ijsje.                   

 

Nou dat was dus gauw gedaan en we hebben daar ergens in Friesland heerlijk zitten smikkelen.

 

Toen op naar Paviljoen Driewegsluis, vlak bij de grens Friesland/Overijssel. Daar hebben we gedineerd. Met grote letters werden we verwelkomd dat je er ook mosselen kunt bestellen maar die bleken dus niet geleverd te zijn. Zeker te warm voor ze geweest. Maar voor de rest was het een prachtige plek en hebben we daar met mooi uitzicht heerlijk gegeten. En natuurlijk weer mooie (en sterke) verhalen van elkaar gehoord. Wel geef ik hierbij de waarschuwing dat je je niet als eenling van de groep moet verwijderen, want als je weg bent besluiten ze unaniem dat jij degene bent die dan het stukje moet schrijven over de gereden rit, waarvan akte.
 

Er stond bijna aan het einde van deze rit ook nog een tussenstop gepland bij Hotel Zürich aan het begin van de Afsluitdijk. Maar daar was iedereen het snel over eens, dat hoefde van niemand en we zouden gelijk doortuffen naar Noord-Holland. Het was na 19:00 uur en dan mag je 130km/u op de Afsluitdijk rijden, en dat deden ze dan ook. Even lekker uitwaaien dus. En op Noord-Hollandse bodem gekomen werd er op de parkeerplaats nabij Wieringermeer de laatste stop houden (21:10 uur). Moe en voldaan en met uitgesproken dank aan de uitzetters en de voor‑/achterrijders vertrok iedereen naar het eigen honk. 
De mederijders bedankt voor de fijne gezellige rit, dit is voor herhaling vatbaar!
 
Gelukkig kent onze club enthousiaste rittenmakers dus vergeet je niet op te geven bij het volgende evenement, want motorrijden is gezelliger met elkaar! 
En wil je eens wat stevigers, dan is er natuurlijk nog de herfstweekendrit naar Duitsland toe, waarover je meer kunt lezen in ons clubblad. Ik ben enkele weken geleden meegereden (voor het eerst met een meerdaagse rit) met de monsterrit en ik moet zeggen dat me dat best is bevallen.
 
Oh ja, er is ook nog een whatsapp-groep die buiten het officiële clubgebeuren valt, maar waarin een aantal clubleden zich aangemeld hebben om als het zo eens uitkomt wellicht met elkaar ritje zomaar tussendoor te doen. Voor die whatsapp-groep kan je je aanmelden bij Kees Bot, Michel Sijmonsbergen, of Renata Gravendijk en wie weet rijden we zo maar eens met een kleine

groep een ritje!
 

Met motorgroeten,
Kors Paap 

Verslag, Middag-/Avondrit Friesland, 23 juli.

 

Met de opkomst van 13 personen en 12 motoren is de middag-avond rit van start gegaan.

Eerst even bij kletsen op de verzamelplaats waar in het kort werd uitgelegd hoe de dag eruit zal gaan zien. Met het eerste grapje dat het eerste stuk drie gaat duren, gingen we vrolijk onderweg.

Relaxt reden we naar de afsluitdijk, daar kwam de eerste stop al in beeld, ja in de vakantietijd een toertocht rijden waarbij je te maken hebt met toch wel behoorlijk wat wateroversteken, kan het wel eens zo zijn dat je hier even voor moet wachten.

 

En dan maar even de schaduw opzoeken, waarbij Jan de opmerking gaf dat het nu net lijkt voor de andere bestuurders of we uit Brabant zijn komen aanrijden, dus al een heel eind op het zadel hebben gezeten.

Na een minuut of tien zijn de bootjes de brug gepasseerd, en met de opmerking dat de brug aan het einde van de afsluitdijk ook dicht zal staan was het even aansluiten in de file.

De bouwwerken zijn nog volop bezig dus op sommige stroken is het naar een rijbaan.

Het lekkere als je s `morgens richting Friesland rijdt is de zilte lucht, de zon die over het IJsselmeer je vrolijk toelacht en met een rustig briesje kabbelen de golfjes tegen de kant.

Op naar Friesland waar een mooie toertocht is uitgezet, met Jan voorop en Jan achterop.

Einde van de afsluitdijk kwam het voorspelde uit en daar stonden we weer te wachten voor de bootjes. Nu was het gelukkig minder lang, we stonden hier wel in de volle zon, en dan wordt het wel snel warmer in je motorpak.

De route Friesland in gaat van start richting Bolsward, met de eerste afslag van de afsluitdijk rijden we nog een stukje langs het langzamer rijdende verkeer op de snelweg.

Rechtsaf langs de IJsselmeerdijk, en dan met de eerste afslag de dorpjes door.

De Friese dorpjes hebben hier al de uitstraling of de tijd heeft stil gestaan. Met voor de meeste prachtig goed onderhouden huisjes slingerend door de eerste dorpjes.

Met mooie weggetjes die je door het landschap laat sturen rijden we naar de koffiestop.

In Blauwhuis stoppen we bij De Freonskip voor een bakje koffie met natuurlijk appelgebak en slagroom.

                 

 

Nu kan je denken dat freonskip iets met kip te maken zal hebben, maar ons de West-Friese weten dat het gewoon vriendschap betekend en dat vinden we vandaag weer terug tijdens de tourrit.

Opvallend was het hier wel dat iedere passerende motorrijder even goed van zich liet horen.

Hoezo luid is uit

 

Na genoten te hebben in het zonnetje en van de lekkernijen was het opstappen voor een mooi gedeelte door het prachtige landschap. Als je hier over de B wegen heen stuurt vergeet je even het alledaags, en waan ik mij genietend of je met vakantie bent.

Met prachtig weer zon en een temperatuur van 20 a 22 graden is het zo als het moet zijn.

Na pak weg een uurtje sturen en het mee valt hoeveel stops we hebben door het varend verkeer maken we een stop om te tanken.

Hierbij vullen Renate en ik de tank even vol, tegen toch wel een voordelige prijs. Bij het benzinestationnetje was het wel in eens erg druk, de grote benzineslurppers moesten ook even tanken.

Met goede moet en de aankondiging van een extra stop, reden we verder door opnieuw het prachtig landschap.

De route is goed uitgezet met veel bochtige wegen langs de Friese meren, met weinig overig verkeer maakt het geweldig. De motor laat zich makkelijk van de ene hoek in de andere sturen, gas erop licht remmen en de volgende bocht. Af en toe even snel opschakelen met de quickshifter, en zo maak ik van de vele opties die deze motor rijk is gebruik.

Via de navigatie krijg ik de spraakberichten welke kant we op rijden, hiermee bedenk mij, dat voor het grootste gedeelte de navigatie er zelfs moeite mee heeft om de Friese benamingen uit te spreken.

Deze benamingen vind je ook terug op de kaart als je leest hoe de meren heten.

Met af en toe het uitzicht over de meren rijden we ook langs vele kleine campinkjes, het is zo een gezellige bedoening in Friesland. In Terherne is de extra stop om ons te goed te doen aan een ijsje.

Bij cafetaria Smuldorado konden de motor en wij even genieten in de schaduw.

Voor de grote van dit dorpje zijn er wel veel eetgelegenheden gelegen aan de doorgaande weg.

Komt vooral door het varende toerisme welke dit gebied rijk is.

 

Met nog een uur te rijden voor het diner passerende wij de Friese veen gebieden, voor de oplettende motorrijders staat er aan de rechter kant van de weg een uitkijktoren.

Misschien wel een leuke hint voor als je de route op een zomaar een zondag na wilt rijden, dan stop ik meestal wel even bij dit soort bijzonderheden onderweg.

Aan het grensgebied van Friesland met Overijssel komen wij aan bij paviljoen driewegsluis voor het diner.

Rondom het paviljoen kan je buiten zitten en met het uitzicht op een haventje hebben we genoten van de verschillende gerechten die hier worden geserveerd.

Er is nog een mooie foto van Kors gemaakt, die volgens het zeggen van, in de koppeling geproduceerd gaat worden.

Met een uurtje verder en de nodige verhalen wordt koers gezet naar Lemmer, om hier bij het goedkoopste brandstofstation je tank te vullen.

 

Tijdens deze stop de vraag voor de volgende stop, rijden we naar Zurich, of langs Zurich naar het eindpunt aan de andere kant van het IJsselmeer. Hier werd door iedereen mee ingestemd, en is het laatste stuk van de toertocht ingezet.

Voor het laatste stuk ben ik achter de voorrijder gekropen en na een aantal bochten kwam het glooiende stukje in beeld. Dit geeft opnieuw de boost dat het een geweldig gebied is om je motor de sporen te geven. Er zijn voor meerdere malen momenten geweest dat ik dacht hier had ik een foto van willen nemen. Dan had je de tocht nog beter kunnen beleven. Na het insturen van de weg naar het IJsselmeer zie ik de zon over het water schijnen met in het midden de voorrijder, voor iedere fotogeniek de momentum om de foto te schieten. De route volgt voor de terugweg een groot gedeelte langs het IJsselmeer met af en toe door de dorpjes iets verder dan het IJsselmeer gelegen.

Met veel bochten tussen de landerijen en natuurgebieden door

Zo rijden we aan op Makkum. Hier komt een oude Opel uit de jaren 50 voor ons rijden, niet snel maar zag er wel optimaal uit, en met het opdraaien van opnieuw langs het IJsselmeer bleef de auto even netjes wachten zodat we er snel voorbij konden. Met de laatste bochten reden we langs Zurich de snelweg op. Ditmaal wel met de versmallingen maar zonder geopende bruggen stonden we rond de klok van negen uur bij het eindpunt. Het was een mooie toertocht waarmee iedereen volop heeft genoten.

 

Tot de volgende toertocht.

André.

Verslag Supertoer 2022 naar Kobern-Gondorf aan de Moezel.



Deelgenomen door Jacq Baas, Mart Jonges, Peggy van Katwijk, Kors Paap, Michel Sijmonsbergen, Dirk en Corina Sluis en Kees Vriend.

 

Hoewel we met een kleine groep waren (8 personen) werd er in 3 groepen gereden.

Dan blijkt dat iedere groep, met dezelfde route, weer een ander deel van het land heeft gezien.

Op zich wel leuk dan heb je weer gesprekstof nietwaar?

Ik had me zelf niet gerealiseerd dat ik daar in 2016 ook met de club was geweest, want bij het oprijden van het parkeerterrein dacht ik: “verhip, dit ken ik”.

Dan komt er gelijk een anekdote over Bram naar boven.

Even uitleggen, Bram en zijn vrouw stonden met hun camper op dat parkeerterrein.

De motor op de trailer achter de camper.

Maar wat doe je als de toilet cassette vol is, dus Bram sluipt het hotel binnen en leegt de cassette in de wc.

Dat dit niet onopgemerkt bleef spreekt voor zich en hebben we er nog smakelijk om gelachen.

Vrijdagmorgen op tijd iedereen gereed voor een tocht van zo’n 280 km door, zoals ik het maar noem, het Rijnlandse land.

Misschien niet voor iedereen ,maar voor mij was het eerst weer even wennen .

Er zaten zo nu en dan best pittige haarspeldbochten in de route en zo ging het bergje op bergje af.

Boven op de plateaus genoten we van de prachtige vergezichten zo ook het uitzicht op de Loreley. 

Kees en Peggy kozen hun eigen weg. Kees moest noodgedwongen op zoek naar ander schoeisel, bij aankomst bleek dat zijn zolen van zijn klompen compleet vergaan waren.

Na alle bouwmarkten en aanverwante winkels, in de wijde omgeving, te hebben afgestruind hadden ze evengoed nog heel wat kilometers afgelegd, maar geen nieuwe klompen.

Duitsland is nu eenmaal geen klompenland.

Nadat we ons hadden opgefrist konden we aanschuiven voor een eenvoudig maar smakelijk diner.

Zoals gewoonlijk gaan we dan na het eten even de benen strekken en wat blijkt, er is dat weekend een wijnfeest in de het dorp.

Nu wil het geval dat we in ons gezelschap een aantal geheelonthouders hebben en als je dan een rondje appelsap bestelt krijg je van de ober toch wat ongelovige blikken.

                 

Onder het genot van een aardig stukje muziek wilden we het niet te laat maken want we moesten de volgende dag weer fris en fruitig aan de start staan.

De zaterdag stond een iets kortere route door het Moezel landschap op het programma.

Ook hier weer prachtige stuur weggetjes, waarbij de zijkanten van de banden goed gebruikt werden, en op z’n tijd stoppen voor een natje en een droogje of om wat foto’s te maken .

De zaterdag werd traditioneel afgesloten met een goed verzorgde bbq.

Daarna toch weer even de benen strekken en je raadt het al dat ging weer richting het wijnfeest.

Wat ons opviel was dat er op dat plein nagenoeg geen rotzooi lag, bij ons zou er dan een berg plastic afval liggen.

Daar gebruik je je eigen glas of nog beter je koopt de wijn per fles en drinkt die zonder glas leeg, zo te zien werd daar niet iedereen de volgende dag fris en fruitig wakker!!!.

En zo was de slotdag al weer aangebroken, Kees en Peggy gingen op zich zelf want Kees wilde op tijd thuis zijn om niets van de Formule 1 te missen.

                 

 

Ook dit was een mooie rit die door de Eiffel voerde, een stukje België en het Zuid-Limburgse heuvel landschap.

In België hebben nog een stop gemaakt bij de Amerikaanse militaire begraafplaats Henri-Chapelle.

De aanblik van deze begraafplaats maakte op een ieder van ons best wel indruk, zeker ook gezien de huidige situatie in de wereld.

Wij hebben het weekend afgesloten in restaurant De Lucht.

Men vond het een goed idee om in het vervolg de supertoer zo te plannen dat er ook een wijnfeest is!!!

Rest mij om allen te bedanken dat we een heel gezellige supertoer hebben beleefd en je leert elkaar op deze manier, in een andere omgeving, ook beter kennen.

In het bijzonder een woord van dank aan onze voorrijder Michel en Jan Honing voor het samenstellen van de routes.

 

Mart Jonges

Column: 50 Jaar MCWF.

 

Hoe ga je een uiting geven aan een 
50 jarig bestaan als je zelf iets langer dan een jaar lid bent.

Met de deelname aan verschillende toerritten, en de clubavonden krijg je al het een en ander aan informatie hoe de vereniging in elkaar steekt. Wie de vrijwilligers zijn in de verschillende functies die daarbij bekleed worden en hoe de verhoudingen onderling zijn.

Een vereniging die het toer element hoog in het vaandel heeft staan.

Maar met voor mij ook een terugblik op je eigen kijk op onze hobby het motorrijden.

Voor mij, en ik denk een groot aantal gelijkgestelde, was het 50 jaar geleden voor sommige langer dan, alleen het kijken naar. Als kind zijnde had ik wel die gedachten dat ik later motor zal gaan rijden.                 

Het leuke hierin is dat er altijd generatie kloofjes tussen zitten, en een ieder zijn eigen jubileumrit zal rijden als de tijd daar is. Maar nu even voor de vereniging.

Voor de jubileumrit was ik wel nieuwsgierig hoe rijk de opkomst zal worden, met het aantal gereden toertochten en clubavonden heb ik al wel een groep leren kennen die veelvuldig meerijden en op de clubavonden aanwezig zijn.

De opkomst was boven mijn verwachting, en wat ik hier al snel in terug zag was de hereniging van de clubleden welke ten goede kwam aan de gesprekken over het verleden.


Voor de jubileumrit was ik wel nieuwsgierig hoe rijk de opkomst zal worden, met het aantal gereden toertochten en clubavonden heb ik al wel een groep leren kennen die veelvuldig meerijden en op de clubavonden aanwezig zijn.

De opkomst was boven mijn verwachting, en wat ik hier al snel in terug zag was de hereniging van de clubleden welke ten goede kwam aan de gesprekken over het verleden.

Voor sommige een vrolijk terugzien en vragen over hoe het persoonlijk en met de familie gaat, voor andere al direct het gesprek van weet je nog wat we toen gedaan hebben.

                 

Een aantal personen waren voor mij een eerste kennismaking, terwijl deze in het verleden al de nodige kilometers met de club hebben afgelegd.

De koffie met gebak, en de toespraak van de voorzitter was de opening voor een fantastische dag, de 50 jarige jubileumrit met een receptie in de avond, en het leuke aardigheidje wat natuurlijk altijd goed van pas kan komen.

Voor vertrek even de tijd nemen voor de nodige foto`s en een rondje onder de drone, ik ben benieuwt hoe deze video geworden is.

Als ik vooraf naar de route kijk, heb ik ergens een klein vermoeden dat de uithoeken en de lussen die erin zitten het voor een ieder een klein thuiswedstrijdje is. De dorpjes die we passeren zijn uiteenlopend, het stukje langs het markermeer waar dan wel gereden mag worden in het weekend. Aan de andere kant Medemblik, waar de rustpauze werd genomen met een kleine versnapering, en natuurlijk de West-Friese zeedijk die de route compleet maakt.

Zo weer op de terugweg naar het clubhuis, waar de waardering voor een mooie jubileumrit werd uitgesproken. Hier sluit ik mij dan ook bij aan, prachtig mooi weer, zonnig maar niet te warm met een goede sfeer onder de rijd(st)ers.

Dan even snel langs huis voor een opfrisbeurtje en een klein hapje, waarna de receptie zal beginnen.

Vooraf aan een van de leden gevraagd waar de zaal ongeveer ligt, en met een kleine uitleg snel gevonden.




                 

Het aantal mensen was al bijna voltallig, een enkeling kwam nog iets later.

Om de receptie te starten gaf Kees nog een kleine toespraak, waarna onder het genot van drankjes en hapjes het verleden naar boven kwam.

In een hoek waren een aantal fotoalbums neergelegd waar je een blik in kon werpen.

Hetgeen mij direct opviel is een foto waar Kees Vriend met zijn geliefde Moto Guzzi California op staat en in dezelfde kleur zetting als die hij vandaag de dag rijdt.

Maar ook de motoren waar toen de tijd op werd gereden, en het doel van CliniClowns waarvoor de club de meerdaagse toertochten reed.

Leuke gesprekken over het verleden met een aantal clubleden.

Met de clubavond kwamen ook nog een aantal oud leden langs om over die tijd te praten dat zij ook voor de club reden, en weer gaan rijden.

Kan je als afsluiting altijd op naar het dubbele wensen, maar doe ik het liever iets gepaster, en wens ik een ieder voor zo lang als je met veel plezier in het zadel kan blijven zitten, vele mooie tourritten gewenst.

 

Veel rijplezier en kijk vooruit.

Groet André.


Impressie van het Voorjaarsweekend.

 

Op 6, 7 en 8 mei stond het jaarlijkse voorjaarsweekend op de agenda. De tourcommissie had deze keer een schitterende locatie gevonden in Limburg, Schin op Geul dat ons thuisbasis moest worden.
We beschikten over prima kamers en elke ochtend om 8:00 uur stond er een uitgebreide ontbijt keurig voor ons klaar, ‘s avonds om 19:00 uur konden we dan uit een beperkte, maar prima menukaart een 3 gangen diner kiezen.

Ik ben reeds een aantal jaren lid van MCWF maar heb in al die jaren slechts enkele ritten per jaar meegereden, laat staan dat ik een heel weekend ben mee geweest.

Ik raakte tijdens de tweede paasdagrit leuk in gesprek met Michel die mij enthousiast maakte om mee te gaan met het voorjaarsweekend. (Dankjewel Michel!)
Ik meldde mij dus zoals afgesproken rond 8:00 uur bij de Mc Donalds alwaar nog 19 andere leden zich verzamelden en om iets over acht vertrokken 17 motoren richting zuiden.
Het kwik kwam die ochtend niet boven de 8 graden, het was mistig en dus ook ietwat vochtig. De koffiestop iets voor Den Bosch op de A2 kwam voor mij dan ook meer dan welkom, ff doorwarmen en daarna via de slingerwegen naar onze bestemming.

We arriveerden rond 17:00 uur, altijd weer heerlijk om dan even te douchen en vóór het eten op een terrasje te genieten van een biertje.

 

Zaterdag stonden 2 verschillende ritten op het programma, een korte en een lange, van de lange rit, (ca. 265km), waar ik voor gekozen had, kan ik niets anders zeggen dat de toercommissie werkelijk topwerk heeft geleverd, mooie rit met goede pauzeplaatsen en vooral heel veel respect en dank voor de voorrijder(s) en Jacques die de kudde altijd keurig bij elkaar wist te houden.

We hebben helaas, in tegenstelling tot de leden die kozen voor de korte rit, al met al wel pittig wat regen gehad zelfs met wat onweer maar dat mocht de pret niet drukken, na een paar minuten zijn de fietsen toch smerig en de regenkleding nat dus maar vrolijk weer verder.

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Zondag rond 9:30 uur, werd met gemengde gevoelens (ik heb altijd moeite met afscheid nemen) de terugreis ingezet. Eerst nog even met z’n allen voor het hotel op de foto en rijden maar!

 

Ook nu weer een erg mooie rit gereden via slingerwegen langs ons mooie landschap en ook weer met voldoende en mooie stopplaatsen.

Gert Jan trakteerden ons nog op een ijsje en wie lust dat nu niet?

Bij de BP op de A7 hebben we 18:00 uur afscheid van elkaar genomen.

Het was mijn eerste weekend met de club waarbij 20 leden aanwezig waren. Een aantal had ik wel eens tijdens een dag rit gezien en oppervlakkig gesproken tijdens de koffie of lunchpauze, maar meer ook niet.

Ik heb tijdens het voorjaarsweekend niet iedereen intensief gesproken maar wel een grote groep beter leren kennen. Wat een leuke, gezellige mensen allemaal. Ik heb met pijn in mijn hart van iedereen afscheid genomen en heb een onvergetelijk weekend gehad, dat echt naar meer smaakt!

Ik wil iedereen bedanken voor hun aanwezigheid en gezelligheid en in het bijzonder de voorrijders, de achtervanger en iedereen die een rol heeft gehad in het organiseren van het voorjaarsweekend en natuurlijk Michel voor het delen van de kamer. Super!!!!

 

Serge 

Column: Alleen Motorrijden?

 

Na een goede start van de middagritten, heb ik er zin in om met een dagrit te starten.

Het bevalt weer als vanouds zo op de motor, en na de revalidatieperiode bestempel ik mijzelf wel dat ik alles weer aan kan. Mijn gedachten zijn dan ook bij de langere ritten en een goed vooruitzicht voor het voorjaarsweekend. Dan is het ook alleen maar motorrijden, wat is het een fantastische hobby.

Zo start ook de dagrit naar Friesland, temperatuur is nog wat een de magere kant maar daar kan je je op kleden, het weer is verder zonnig met af en toe wat wind. Ik ga dan met een goed gevoel aan de rit beginnen maar na een paar uur beginnen de eerste tekenen te verschijnen, als ik teveel heb gedaan dit ga merken, dus zal er meer aan de conditie gewerkt moeten worden. Dit kan natuurlijk ook door meer ritten te rijden. Maar als ik even vooruit kijk dan schieten de eerste dagritten er bij in. Er staan dubbele afspraken in de agenda en zal ik mij ook voor de thuisbasis moeten verantwoorden. Ja het zij zo.

Maar niet getreurd denk ik bij mijzelf, als het niet in de groep kan, dan kan ik de ritten ook alleen rijden.

En na een bericht geeft mijn broer aan dat hij een andere motor heeft gekocht, en wel zin heeft in een toertje, nou dat komt dan goed uit, maak ik toch de verwachte kilometers.

Een extra rit op Koningsdag gepland, leuk rondje Zuid-Holland Utrecht, en dat kan dan over de Lekdijk, het is immers woensdag.

Weer was ook hier redelijk, droog en een klein zonnetje maar nog wel rond de tien graden.

Het grootste probleem op Koningsdag is dat er bijna geen restaurants open waren, maar toch nog wat gevonden.

Na de ritten ben ik wel een beetje huiverig voor het voorjaarsweekend, heb ik het alleen niet zo goed ingeschat, of ben ik alleen veel te voorbarig geweest in mijn kunnen.

De uren die ik op de motor maak zijn altijd wel met veel plezier, ook het woonwerk verkeer.

Nu kan ik er alleen maar achter komen om het te ervaren hoe het weekend gaat worden.

Een klein beetje heb ik wel een schuld gevoel, alleen weet ik niet hoe ik hier een invulling aan kan geven.

Een weekend voor de rit ga ik alleen een toertje rijden, maar dan wel met twee doelen: eerste doel is met volle bepakking een rit maken en voelen hoe de motor zich houd, en tweede is een willekeurig rit gepland en kijken hoe de navigatie hierop werkt.

Nu allebei de doelen zijn geslaagd, en dat geeft me een goed gevoel om aan het weekend te beginnen. De donderdag vooraf nog een snipperdag genomen zodat de voorbereidingen rustig kunnen verlopen, motor onderhouden, ketting gesmeerd, koffers gepakt, en alles gereed gezet zodat er 's morgens rustig vertrokken kan worden.   

Vol goede moed op pad, alleen zijn de weersverwachtingen van alle markten thuis, in de ochtend mistig zo rond de tien graden, en op het einde van de dag zonnig met een temperatuur van boven de twintig graden. Ja wat moet je dan aantrekken, laagjes is het nieuwe kleding advies zodat je altijd van een laagje kan ontdoen.

Over de snelweg naar Hedel, vanwaar een prachtige route langs de maas volgt, het weer is opgeklaard en het is volop genieten, bij Gennep in de buurt van de lunch genoten waarna de route richting Limburg zich voorzet, nog even een stop in Duitsland om de brandstof weer op pijl te zetten, en met de groep in Schin op Geul aan te komen. Een prachtige heenrit, waarbij ik het voor mij wel moet bekennen dat het goed ging, laatste stukje iets zwaarder. Het is eenvoudig hotel met een kamer die heeft voor wat er benodigd is, goed eten en drinken.

De volgende vraag is, ga ik mee op de lange rit of de korte rit, ik heb voor de korte rit gekozen daar ik wel met mijn verleden in nog opbouwende fase zit, en dan de terugrit te zwaar zal zijn.

Met zijn vijven hebben we de korte rit gereden, helaas hebben door verschillende navigatie systemen, een stuk dubbel gereden, maar dit heeft verder geen plezier ontnomen, op 35 km na toch de rit zo goed als uit gereden. Ik heb er wel van genoten, de route ging langs de kleinere weggetjes welke je rijervaring uit het verleden weer een boost heeft gekregen.

Het is hier prachtig rijden. Weer zonnig met in de middag meer bewolking. Rond half vijf terug in het hotel, even opfrissen en dus tijd voor een drankje. Nadat de groep uit Duitsland terug was zijn de verhalen uitgewisseld.

De laatste dag de terugrit, tot nu toe heb ik alleen maar plezier aan het weekend beleeft dus volle bak aan de rit begonnen.

Ook nu weer een prachtige route, maar tussen de koffie stop en de lunch pauze begint de druk toe te nemen, en maak ik het besluit om na de lunch uit de rit te stappen, en helaas alleen terug te rijden.

Dit is ook alleen Motorrijden waar ik toch nog plezier aan kan beleven, al zijn het alleen maar snelweg kilometers.

Zoals ik had aangegeven met twee kleine onderbrekingen, goed thuis aangekomen.

Nu heb ik voor mijzelf alleen de vraag van hoe verder voordat ik op mijn oude kunnen terug ben.

Gewoon af en toe alleen motorrijden van de ritten die ik nog niet gereden heb, en verder aansluiten en blijven rijden zover als het gaat, dan zal het over een tijdje vanzelf weer als vanouds gaan.

 

 Kijk vooruit en veel rijplezier. André 

Friesland-rit 10-04-2022

We werden gewekt door een hevige regenbui en dan denk je al gauw: wat wordt het vandaag?

Op de radar gekeken en dat viel alles mee.

Samen met Kees Leegwater naar de start alwaar we exact om 9 min over 9 vertrokken. 

Op de Afsluitdijk al kijkend naar de vorderingen v.d. werkzaamheden, een indrukwekkend gezicht die enorme bergen grond en zand en niet te vergeten de basalt blokken. In Friesland aangekomen begon een perfect uitgezette toertocht .Vanaf huis was het fris maar dat ging de goede kant op.

Na ruim 100 km, het was inmiddels half 12, in de “ De Oude Schouw” waar we goed werden ontvangen smaakten de koffie met een grote punt appeltaart als vanouds. De route werd er niet minder mooi op. Het was prachtig om er te zijn. Er liepen zelfs koppels koeien van p.m. 150 stuks. Een keer was de weg kletsnat, doordat er een bui pas was geweest, maar we hadden de hele dag geen drup regen gehad. Na bijna weer 100 km. de lunch in Echten, ”De Fuke” was het goed vertoeven. Nu waren wij verzadigd maar de motoren hadden ook trek. En onze perfecte foutloze voorrijder zag een pomp waar de benzine maar € 2,- kostte. Maar dan begint het. Corina wilde perse helpen en eiste dat zij de slang zou vasthouden, maar er werd verteld dat als zij hem vast zou houden er niks in de tank kwam. En een ieder snapte het. Weer de rit opgepakt, langs perfecte weggetjes te kronkelen, naar het noorden richting afsluitdijk. Toen nog even benen strekken en op naar het laatste punt. Een goede keuze is het geweest dat deze rit een week is verzet. En dan met zo’n goed eind.

Dank aan de voorbereiders van deze perfecte toer.

Jan Kramer

Column: Communicatiesysteem.

 

Bij het kopen van mijn nieuwe helm, zie de column Pro league van Februari, heb ik aangegeven om het communicatiesysteem apart te nemen.

Nu rij ik een aantal weken met de nieuwe helm, en ben begonnen met het ontdekken van deze nieuwe toepassing.

De speakers en de microfoon zijn al ingebouwd en voor het communicatiesysteem kan je een standaard versie van Sena aankopen of de advance versie.

Ik heb voor de advance versie gekozen, daar ik ook woon-werk verkeer met de motor rijdt, lijkt het mij wel eens interessant om uit te proberen hoe het is met een achtergrond muziekje erbij.

De unit die je in de helm steekt heeft de afkorting SC1 A voor de advance versie , en de SC1S voor de standaard versie. Bij de standaard versie is het niet mogelijk om er direct radio mee te luisteren.

Het verschil tussen deze twee is dan ook beperkt, bij de advance versie zit er een radio bij ingebouwd zonder contact te leggen met je smartphone, en gaat de accu langer mee.

Nu bedenk ik mij eerst wat er allemaal mogelijk is aan nieuwe systemen waarmee je de motor kan koppelen. Even los; communiceren zijn alle mogelijkheden waarmee twee apparaten met elkaar gegevens kunnen uitwisselen. Nu met de aankoop van de Kawasaki Versus zit er een mogelijk op om de app te downloaden en je met de smartphone met de computer van de motor kunt communiceren.

Uitproberen en wat is het grote voordeel wat je eraan kunt hebben.

Dit valt op zich wel mee, de dag status van de motor zoals afstand verbruik maar ook onderhoudsinterval, zolang het geactiveerd is kan de motor de standplaats aangeven.

Hier heb ik even gebruik van gemaakt, maar zal mij er nog verder in moeten verdiepen.

Wel vindt ik het nuttig om uit te vinden of deze systemen interactie met elkaar hebben of dat er een tussen zit waar je dan geen gebruik van kan maken.

Even terug naar het communicatie systeem van de helm. Om met de mogelijkheden die dit systeem heeft contact te leggen maak je gebruik van bluetooth, hiermee kan je je smartphone koppelen, je navigatiesysteem en andere communicatiesystemen, zodat je onderweg met elkaar kunt praten.

Nu is dit door verschillende leveranciers op de markt gebracht, en kan ieder zijn eigen keus hierin maken als je een communicatiesysteem wilt aanschaffen.

Om het communicatiesysteem voor de Schuberthelm te activeren stop je de unit aan de ene zijde en de accu aan de andere zijde in de openingen van de helm.

Op de unit zit een aansluiting voor de laadkabel en twee knopjes + en -.

Als de accu onder het niveau komt van 25% krijg je dit te horen en gaat er en rood ledje branden, zodat je op tijd de accu aan het laadstroom kunt leggen.

Bij het opladen van de accu brand het LED lampje ook rood, totdat de accu geheel is opgeladen dan gaat de LED blauw branden.

Bij het activeren van het systeem zonder je smartphone gekoppeld te hebben kan je radio luisteren.

Ik kan een aantal commerciëlen stations ontvangen maar is niet heel standvastig, dit heeft te maken dat je een DAB verbinding hebt, en bij zoeken naar oplossingen wordt er aangegeven om een betere plaatst voor de ontvanger te zoeken, volgens mij wisselt deze alleen maar, goed voor de toekomst.

Bij het activeren van het systeem zonder je smartphone gekoppeld te hebben kan je radio luisteren.

Ik kan een aantal commerciëlen stations ontvangen maar is niet heel standvastig, dit heeft te maken dat je een DAB verbinding hebt, en bij zoeken naar oplossingen wordt er aangegeven om een betere plaatst voor de ontvanger te zoeken, volgens mij wisselt deze alleen maar, goed voor de toekomst.

Daarna heb ik mijn smartphone gekoppeld, en heb ik mijn vrouw gebeld. Goed duidelijk ontvangst.

Muziek op gezet die op mijn smartphone staat via Spoitfy, en daarna verbonden met een radio station. Ik moet bekennen dat dit allemaal vlekkeloos werkt.

Hierna heb ik het navigatiesysteem gekoppeld, voor de navigatie maak ik gebruik van een Tomtom 550 rider, en ook hier goed contact.

                                                           


Met het doornemen van de gebruiksaanwijzing lees ik dat je een systeem tegelijk kan koppelen, met het koppelen van het navigatie systeem op de eerste twee ritten heeft dan ook goed zijn werk gedaan. Wat ik wel minder prettig ervaar is dat als de routeomschrijving afwijkt je het te horen krijgt dat je moet omkeren totdat je het volgende punt bent gepasseerd, zit er daarna opnieuw een afwijking in de route dan begint dit opnieuw.

Met de terugrit van de Friesland toerrit kreeg ik, nadat ik de telefoon opnieuw had geactiveerd, navigatie en de muziek van mijn smartphone door. Komt er een aanwijzing van de navigatie dan stopt de muziek, en na enig moment begint het weer te spelen.

Wat ik er wel raar aan vindt is dat de ene keer een paar seconde tussen zit en de andere keer minuten.

Nu ben ik net begonnen met het uitvinden welke mogelijkheden je met deze nieuwe aanpassing allemaal kunt doen. Daar moet je

 

wel een de tijd voor nemen heb ik al ontdekt, zodat je het systeem kunt bedienen als omschreven in de manuel.

Schrijf ik eerst dat Spotify vlekkeloos werkt, de eerste issues heb ik ook al ervaren, als ik Spotify opstart zonder verbinding te hebben dan blijft het systeem zoeken, heb je even muziek dan valt het weg, even de + aanraken dan heb je opnieuw muziek. Ik dacht gaan we thuis meteen uitzoeken. Nou mooi niet als ik alles uitgeschakeld heb blijft Spotify vrolijk op mijn smartphone doorspelen zonder dat je demogelijkheid hebt dat je systeem kan uitschakelen. Zo zie je maar weer iets om uit te vinden hoe het wel goed kan werken.

 

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André

 

Eerste rit van het seizoen, zondag 6 mrt 2022.

 

Toen de mail met de route binnen kwam dacht ik: Ha, we mogen weer, maar dat viel even tegen, de Garmin wilde duidelijk nog niet meewerken. Op onverklaarbare wijze waren alle routes van de vorige seizoenen verdwenen. We hebben een paar weken geleden spontaan wel weer een nieuwe versie van Windows gekregen. Uiteindelijk geprobeerd Garmin expres opnieuw te downloaden. En daar was gelukkig veel weer terug. Daarna kon ik gaan proberen de route te laden en dat lukte nu zonder problemen.

Zondag 6 maart stonden er zo’n dertig rijders in een schitterend zonnetje bij de McDonalds gereed voor vertrek. Goed weer, alleen de stevige koude wind was enigszins spelbreker. Dus konden we op weg. De tourleider voorop en dertig motoren in een rij daarachter dat is best een indrukwekkende groep. De route leidde via Benningbroek en Sijbekarspel richting Middenmeer. In Sijbekarspel op de kruising van de dokter de Vriesstraat en de Nieuweweg wachtte Kees Vriend ons op om, na wat vertraging door startproblemen, bij ons aan te haken. Van hier ging het verder richting Den Oever. Voor mij was het bijzonder hoe we daar langs de zeewering reden en op een bepaald moment door de sluisdeuren Den Oever binnengingen.

Na deze plaats verder, langs de molen in Hippolytushoef, richting het Amstelmeer, over smalle weggetjes met hoge begroeiing erlangs, waardoor de kruisingen en wegen van rechts niet opvielen. Dat was voor degene die voor mij reed niet gemakkelijk, want diverse auto’s schoten van uit het niets zo de kruising op. Dit leverde een aantal stevige rembewegingen op.

Na de weg langs het Amstelmeer ging het richting ’t Anker in Kolhorn. Daar zaten we gezellig, de appeltaart smaakte uitstekend                   

 

en mijn koffie een half uur later ook. Maar ondanks een leuke omzet van dertig motorrijders deed men erg lastig over het afrekenen. Ik denk dat ze daar toch eens iets op moeten bedenken en dus niet het probleem bij de klant leggen. Misschien moeten we dit adres, zolang ze dit niet opgelost hebben, maar even mijden.

Het tweede deel van de route, ging best over bekend terrein, maar wanneer je van een andere richting komt dan je gewend bent, ziet het landschap er toch weer verrassend anders uit. De tocht ging richting Nieuwe Niedorp en Oude Niedorp. West-Friesland in de zon liet zich deze middag op zijn mooist zien. Traditioneel gezien, wisten we waar en hoe de rit ging eindigen. 

Waar? Bij Stam in Wognum. En hoe? Gewoon met z’n allen aan de snert met roggebrood en spek. Ook deze afsluiting van de rit was weer bijzonder gezellig. Twee leden waren al afgehaakt, eentje voor de eerste koffiestop en de tweede in Wognum, die moest nog klussen, ze weten niet wat ze gemist hebben.

Bij het vertrek vanuit Wognum heb ik nog even staan praten met een kandidaat gemeente politica. Ze gaf eigenlijk alle antwoorden waarop ik hoopte, dat maakt de keuze bij de verkiezingen voor de gemeenteraad een stuk gemakkelijker. Alleen verliep het gesprek wat moeizaam, omdat ze haar oordoppen nog in had, maar ook dat is voor een politicus niet vreemd (want die zijn wel vaker selectief doof).

Al met al was het een mooie tocht, met dank aan Jan en Jan van de toercommissie.

 

Groet, Luuk


Column: De Start.


Eindelijk na een lange periode van niet te kunnen rijden, is de tijd aangekomen om de eerste rit te maken.     

Eerst de druppellader uitschakelen de vloeistofniveaus controleren, en de banden op spanning zetten.                 

Dan even de motor van de standaard halen en met de motor heen en weer lopen.

Het voelt als vanouds en de adrenaline begint te stijgen, wat mij een tikje nerveus maakt, gezonde spanning denk ik dan maar.

De motor buiten neergezet, contact aan, de startknop bedient en de motor slaat direct aan, de motor draait verhoogt toeren en na een korte tijd begint de motor rustiger te draaien.

Inmiddels heb ik mij verder omgekleed en zet de nieuwe helm op.

Zonder nog even gebruik te maken van het nieuwe communicatie systeem zodat ik nog even geen navigatie, radio of andere toepassingen kan horen.

Het weer is na de laatste stormen eindelijk gezakt naar windkracht 4 en de zon schijnt zo nu en dan.

Omdat het erop zit en ik het op de vorige motor ook gebruikt heb zet ik de handvat verwarming op standje 1, het geeft me een wat rustiger gevoel als mijn handen warm zijn.

De buitentemperatuur is 10 a 11 graden, en het wegdek is droog.

Ik neem plaats op het zadel en rijd rustig de straat uit, even remmen en even sturen, en het gevoel krijgen dat ik meer dan een half jaar gemist heb.

Als ik het dorp uit rij, neem ik direct het besluit om een mooie dijkroute te rijden.

Het is een thuiswedstrijd dus weet ik hoe de motor zich gedraagt op deze wegen.

Na een kilometer of 4 rechte wegen te hebben afgelegd, een paar remproeven te hebben gedaan, met opgevolgd abrupt optrekken, krijg ik het oude gevoel een beetje terug.

Dan stuur ik de eerste dijk weg op, in de derde versnelling neem ik een flauwe bocht, met het uitkomen gas erop, doorkijkende na de volgende bocht, die zich even makkelijk laat nemen, uitkomend door schakelen met de quickshiffter naar 4, dan door naar 5 en rijdt je no time boven de toegestane snelheid.

Even aan de remhendel en terug naar drie de volgende bocht in, de wind wordt iets sterker en komt schuin van voren.

Het is weer terug het gevoel van fantastisch, ieder zijn eigen machine en zonder onderscheidt te maken welk merk of type machine je rijdt, wat vind ik dit toch een fantastisch machine, en wat is het heerlijk om motor te rijden

Ik draai een provinciale weg op en met de quickshiffter schakel ik snel door naar de 5e versnelling, om dan met de hendel naar de 6e versnelling door te schakelen. Als je onder de 4000 toeren gebruik maakt van de quickshiffter schakelt het niet zo soepel, en volgens het instructieboekje wordt het ook zo omschreven. Na een paar kilometer sla ik af naar het volgende dijkweggetje, en opnieuw laat ik mij verleiden om in verhoogde snelheid de motor door de bochten te sturen. Ondanks dat het rustig is kom je natuurlijk een paar rijders tegen die een stuk langzamer rijden, even links af om een vrije weg te creëren en dan weer gas erop, nu heb ik de wind in de rug en kijk op de teller voor wat ik heb afgelegd, de tijd staat al over vieren en de bewolking neemt toe. Het zou in de namiddag kunnen gaan regenen en de wind zal ook weer oplopen naar kracht 6, dus neem ik het besluit dat het voor de start van het motorseizoen genoeg geweest is.

Op weg naar huis realiseer ik mij dat er wel een fotootje gemaakt had kunnen worden, helaas even erbij ingeschoten.

De provinciale weg op, naar huis, leuk aan deze weg is dat er een aantal rotondes in liggen, welke mij dan opnieuw verleiden om de bocht uit gas erop doorschakelen met de quickshiffter verhoogd in toeren en de volgende rotonden nemen, opnieuw fantastisch.

Thuis aangekomen voel ik mij een stuk vrijer en blijer wat is het motorrijden toch genieten.

Ik kijk uit naar 6 maart, de eerste rit met de vereniging:   de start van het nieuwe motorseizoen.

De helm gaat af en de motor wordt in de garage geparkeerd, het zal tegen half vijf zijn als ik de woonkamer instap.

Ik kijk op de klok en tot mijn verbazing is het pas half vier, O ja de zomertijd staat nog in gesteld en voordat ik mij bedenk dat ik nog een uurtje langer had kunnen rijden slaat de wind de regen tegen de ramen. Of het zo had moeten zijn.

Voor iedereen een fantastisch motorseizoen toegewenst, en

Veel rijplezier en kijk vooruit.



André van de Water.

Column: Pro League.

 

Het is best een rare tekst als ik naar het begin kijk, maar aan de andere kant komt het wel overeen naar waar ik op zoek ben geweest.

Zoals ik in de vorige column heb aan gegeven, is de maand Februari voor mij de maand om naar dat te zoeken wat ik, of wil hebben omdat het vernieuwd moet worden, of het is gewoon een hebbedingetje.

Wedstrijd? Nou dat gevoel krijg je wel als je naar de hoeveelheid aangeboden helmen gaat kijken dan is er een enorm aanbod.

Voor mijn gevoel ben ik eerst naar mijn verleden gaan kijken in vergelijking met welke in nu draag.

Mijn huidige helm is een HJC C90, een middenklasse systeemhelm.

Deze helm heb ik aangekocht dat ik als her-opstapper het gehele motorpak plus laarzen en handschoenen erbij nam.

Voor de prijs is het achteraf niet zo goedkoop als dat er wordt voorgehouden. Nu heb ik al snel een tweetal mankementen aan het binnenwerk gehad, die wel onder garantie netjes zijn afgehandeld.

Maar toch, het geluid wat wordt doorgelaten is best hoog (opgelost met oordoppen), en het comfort is daarin niet erg hoog.

Met een kleding medewerkster van een motorzaak in gesprek geraakt, en zij heeft aangegeven dat ik wel een stap terug heb gedaan met de vorige helm. Mijn laatst gedragen helm was een Schubert C2.

 

Daarvoor de eerste Schubert systeemhelm, die had volgens mij nog geen nummering.

Maar goed met het verleden kan ik een groot deel van het aangeboden helmen filteren.

De aan te kopen helm wordt een systeemhelm, dan vallen er al heel veel helmen af.

En met deze info ben ik op zoek gegaan naar wat er het beste uitkomt, natuurlijk ook met het nieuwste wat op de markt wordt aangeboden.

Met lichte nieuwsgierigheid ben ik bij verschillende motorzaken en motorkledingzaken langs geweest om een de nieuwe Schubert C5 te bekijken.

De nieuwe C5 heb ik naast de Shoei Neotec II en de Nolan N100-5 gehouden, en nog de oudere

C4 Pro. De prijs heb ik niet als eerste beoordeeld, wel heb ik een aantal reviews gelezen, en de mogelijkheid om een communicatie systeem erbij aan te kopen.

Van een collega heb ik ook het advies tot mij genomen, om ook via de digitale weg op zoek te gaan.

Tussen al het nieuws heb ik een aantal helmen gepast om te voelen welke nu comfortabel zit en het beste past. Natuurlijk in de aangegeven helmen zoals hierboven zijn genoemd.

Hier kwam voor mij de C4 Pro het beste uit de bus, deze helm sloot geheel om mijn hoofd, eigenlijk nog beter dan de C5, die trouwens maar in twee buitenschaalmaten te verkrijgen is, ten aanzien van de C4 Pro en de Shoei Neotec II met drie buitenmaten.

De Shoei Neotec II kwam ook goed uit de bus en de verkoopster was er op beoogt dat deze helm het beste is, als hij niet comfortabel genoeg is passen we gewoon het binnen werk aan was haar advies.

Nu heeft mijn verleden een stukje in de Schubert stal opgebouwd dus heb ik toch een kleine verwijzing naar de ervaring met dit merk

Ik heb de Nolan ook gepast, daar mijn eerste motorhelm een Nolan is geweest, maar deze zat of iets te ruim of iets te krap.

Met een pak informatie en prijzen ben ik huiswaarts gekeerd om het is goed te gaan overdenken en heb mijn besluit genomen dat het de Schubert C4 Pro gaat worden.

Nu valt dit type helm sterk in de uitverkoop met de komst van de nieuwe C5, dus ben ik op internet gaan zoeken waar nog een helm maat te vinden valt.

Nu ben ik geen voorstander van om zaken die je zeker moet passen voordat je het aankoopt via Internet te bestellen, maar zoals ik al heb aangegeven via de ervaring van een collega ben ik het toch gaan proberen.

Nu ben ik de C4 Pro in de uitvoering Merak tegengekomen bij een aanbieder waar ik al kleinere bestellingen bij heb geplaatst die je niet hoeft te passen voor de aankoop, en hier goede service van heb gekregen.

Tevens zit er op de Schubert C4 pro de aansluiting voor een communicatiesysteem, en heb deze erbij besteld. Voor het gebruik van de het communicatiesysteem later meer.

De levering is netjes bezorgt op het aangegeven tijdstip, en de helm past perfect, zoals al eerder gepast te hebben.

Laat het motorseizoen maar van start gaan, ik heb er super veel zin.

 

Veel rijplezier en kijk vooruit.

Andre van de Water.

De afsluiting van de Zuiderdijk, aan de noordwestkant van het IJsselmeer, houdt ons al heel lang bezig. Van reeksen telefoontjes tot onaangekondigde bezoeken, van mails tot waterbedacties, flyercampagnes en bezwaarschriftlawines: niets was ons te gek. Er blijft nog één stap over. Die gaan we nu zetten. Tekst: Vera de Bruijn


Zoals bekend werd het grootste deel van de op ons initiatief ingediende bezwaarschriften tegen de afsluiting van de Zuiderdijk ongegrond verklaard. Heel simpel: een kwestie van niet in de buurt wonen, sprak men (…). Daarna kwam de hoorzitting met de onafhankelijke adviescommissie van de wegbeheerder, het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK). Met het door die commissie uitgebrachte advies waren we verre van blij. We voelen ons nog steeds niet gehoord, en dat lijkt men maar niet te willen horen. Herroep de afsluiting. In een laatste zet om een gang naar de bestuursrechter te voorkomen, gingen we op bezoek bij de genoemde wegbeheerder, HHNK. We spraken met Rob Veenman, algemeen bestuurslid van dit waterschap. Ons uitgangspunt: de gemeente Drechterland, initiatiefnemer van de afsluiting, heeft bij het onderzoek naar de afsluiting verzuimd ons te horen. Bovendien is het onderzoek niet volgens de algemene beginselen van behoorlijk bestuur uitgevoerd. Onze suggestie: herroep de afsluiting en laat het onderzoek nogmaals uitvoeren, nu wél volgens de regels en in onze aanwezigheid. Naar de rechter Samengevat komt de positie van het waterschap op het volgende neer: Drechterland is verantwoordelijk voor het onderzoek. Het waterschap stelt dat het uitgevoerde onderzoek voldoende aannemelijk gemaakt heeft dat er sprake is van overlast. Dus volgt er actie, en wel in de vorm van een afsluiting. Het bezwaar dat de MAG en anderen daartegen aangetekend hebben, is beoordeeld door een onafhankelijke adviescommissie. Als de commissie volgens de toetsing van het waterschap geen fouten gemaakt heeft, wordt het advies overgenomen. Is een partij het daar niet mee eens? Dan is een gang naar de rechter de enige stap. Aan de slag De MAG zit tussen twee partijen in. HHNK hoefde het onderzoek van Drechterland niet te toetsen, en Drechterland houdt zich vast aan het besluit dat HHNK op basis van dat onderzoek genomen heeft. Die rechter gaat er dus komen. In ons voordeel pleit onder meer dat het waterschap ervan is uitgegaan dat er geen waterbedeffect zou optreden. Veenman: “Gebeurt dat wel, dan moeten we ons besluit herzien.” Aan de slag!

 

Wegbeheer waterschappen Rob Veenman liet ons aan het begin van ons gesprek weten dat wegen eigenlijk niet (meer) onder waterschappen zouden moeten vallen. De naam zegt het al. In 1993 is besloten dat er maar drie wegbeheerders dienen te zijn: rijk, provincies en gemeenten. De realiteit loopt hier nog op achter. Op dit moment beheert nog een kwart van de waterschappen wegen. Bij HHNK is men inmiddels van 1.400 naar 500 kilometer gegaan. Per januari 2023 wordt ook de Zuiderdijk een gemeentelijke weg.

Column: Februari


Voor ons motorrijders is de winter een tijd dat er minder gereden wordt, of bij andere de motor in de winterstalling staat. Dit maakt de wintermaanden voor een motorrijder een negatiever indruk dan de andere maanden van het jaar.

Sommige mensen hebben hier veel last van andere een stuk minder.

Voor mij is de maand Februari toch een positieve maand. Buiten dat er nu minder kou sneeuw en ijs is dan vroeger, is het nog wel vroeg donker en laat licht. De kans op mist is vrij groot, en met een flinke Februari storm wordt je ook niet vrolijk van om doorheen te rijden.

Maar het meest positieve is dat er in Februari de beurzen worden gehouden. Dit is de start van een nieuw motorseizoen waarin al het nieuws wordt getoond. In mijn jongere jaren gingen we steevast naar de tweewieler Rai. Dit vond ik altijd een geweldig evenement. 

Alles op het gebied van tweewielers en natuurlijk de hallen waar de nieuwste motoren werden getoond. Op de een of andere manier kwam het voor mij altijd op een doordeweekse middag goed uit, ik had dan geen les. Dus kon je naar de Rai, met het leuke dat je ook nog eens overal fatsoenlijk bij kon. In mijn herinnering was de voor toen nieuwe Suzuki Katana, de motor waar je in zat in plaats van erop. Honda kwam in die tijd met het VF systeem, voor Kawasaki het GPZ imperium en BMW met de K serie op de markt. In de eerste jaren ging mijn interesse uit naar de nieuwste brommers, wel had ik de interesse hoe de techniek van motoren in elkaar stak. Als tiener was ik vrij slank, en als je op een zware motor ging zitten leken ze nog groter.


In 1983 was de laatste tweewieler rai waar de motorfiets nog getoond werden.

Maar echter niet getreurd, de Motorbeurs in Utrecht werd georganiseerd, de beurs met een nieuwe inhoud, die werd georganiseerd door de motorzaken, en is inmiddels uitgegroeid tot alles wat met motorrijden te maken heeft.

 

In het begin( en eigenlijk nu nog) voelde het als een echt fenomeen, buiten de gestalde motorfietsen kon je je uitleven naar het zoeken van aangeboden kleding helmen laarzen jassen broeken handschoenen en nog veel meer. Als je een extra paar nodig had even zoeken en voor weinig ging je blij een nieuw seizoen tegemoet. Inmiddels is het nog steeds de beurs voor het start van het seizoen.

Nu nog meer uitgebreider, ook de merken staan er met al het nieuws, de branche voor motorrijzen, maar ook voor verzekeringen. Ook voor de jeugd is er een baantje om even proef te rijden, en kan je vandaag de dag ook test rijden, dus echt een dagje om naar uit te kijken.


Nu geeft dit voor mij wel een boost, zodat het direct een leuke maand maakt.

Voor de laatste twee jaar is het wel pech hebben met het Covid regelement, dan kan je zeggen dat de maanden ten tijden van een pandemie toch niet zo’n positieve maand zijn. Ja dat kan, maar de merken staan ook niet stil en hebben een nieuwe strategie ontworpen, en dat is/zijn de promodagen, waar je voor een uur de nieuwste modellen kan rijden.

Inmiddels zijn er buiten de motorzaken ook veel motorkledingzaken bij gekomen, waar je dan ook even lekker kan snuffelen tussen al het nieuws of overjarige modellen. 

Er bestaan ook hele grote motorzaken waar van alles te vinden is. Dus nu de winkels weer open kunnen is een dagje naar een grote motorzaak ook een leuk uitje.

Het is dan wel niet echt de beurs maar toch kan het mij voldoende positieve lading geven om de maand Februari positief te ervaren. 
Uitkijkend naar de nieuwe start van het motorseizoen,

Veel rijplezier en kijk voorruit

 

André van de Water.

Column: Nostalgie 1.

 

Leuk van nu is om tijdens de winterdagen

een column te schrijven denkende aan hoe

het begonnen is. Een ander item wat mij om 
dit te schrijven ook aanspreekt, is dat tijdens de koffiestops het vaak over het verleden van de clubleden gaat, en hoe zij met het motorvirus in aanraking zijn gekomen.

Met het hoofdstuk Nostalgie kunnen er boeken van vol worden geschreven, en zal het hoofdstuk Nostalgie in een andere column

kunnen terugkomen. Dit even terzijde.  

Kijk pap zo`n motor ga ik later ook kopen.

Dit waren mijn woorden kijkend naar een BMW R100RS, die tijdens een vakantie in een etalage in Duitsland stond. Ik was naar schatting 6 a 7 jaar oud en verzot op alles wat met motorfietsen te maken had. Op deze leeftijd wist ik dat BMW nieuwe modellen had uitgebracht, fabriek af met een kuip. Wat ik ook interessant vond was het BMW boxermotor principe, welke toch anders was dan waarmee andere motorfabrikanten hun motoren waren uitgerust.

Er stonden twee BMW motoren in de kleine etalage, de R100RT en de R100RS.

De RT was groen van kleur en de RS blauw, beide motoren waren met zijkoffers uitgerust, en zal ongetwijfeld de extra accessoires erop en eraan hebben gezeten die voor die tijd beschikbaar waren.

De RS was direct in mijn gedachten gegrift, en pa zei rustig: dat is goed jongen BMW bouwt goede motoren. Kijk naar de huidige boxermotoren die nog steeds gebruikt maar ook verbeterd worden.

Zelf heeft hij scooter gereden, een Heinkel tourist, als klein ventje mocht ik als we binnen het dorp naar familie reden voorop staan. Ik stond achter het scherm en werd vastgehouden tussen de benen van vader. Dus is het motor virus al met de paplepel erin gegoten.

Met spijt heeft hij zijn scooter verkocht, hij heeft het er nog over als we over motoren aan het praten zijn.

                 

Kort na de vakantie kwam een oom thuis met een Honda CB750 K1,
ik kon er uren naar kijken, en wilde er alles van weten. Standaard werden deze motoren als naked bike geleverd, je kon er toen wel bijvoorbeeld een losse Vetter Windjammer kuip op kopen. Ik weet bijna zeker dat er clubleden zijn die op een Honda CB 750 hebben gereden, als net zo goed de al eerder besproken BMW serie en tal van anderen,

zoals de Suzuki GT 750 welke de eerste Japanse motorfiets was met waterkoeling. Wat ik wel vreemd vond was dat de motor met driecilinders was uitgevoerd. Kawasaki kwam uit met de Z series, waarvan ik de Z650 het meest uitspringende model vond.

Bij Bakker motoren kon je en kan je misschien nog wel een frame laten bouwen. Zo rond de jaren 80 was er een buurjongen die een wegracer met een Bakkerframe uit een Kawasaki Z1000 met groen witte kuipdelen had gebouwd, of er een nieuwe wereld voor mij open ging. 

Hier heb ik het principe van een tweetakt geleerd, met de inlaat en uitlaat poorten. Na het blok te hebben gereinigd werd de carburateur uit elkaar gehaald. Deze werd ook gereinigd en er werd gelijk een nieuwe vlotternaald in gezet. Daarna aantrappen en lopen als een zonnetje, achter in het dorp was een crossweilandje waar we met de brommer reden. Nou dat was wel wat, ik was niet heel groot en moest leren omgaan met het schakelpookje. Met de eerste keer opschakelen voelde je meteen of je een heuse coureur was. 

Een half jaar later had hij een Kreidler cross-brommer gekocht. Dat was echt je van het zoals wij dat noemde. Hier zat meer vermogen in en werd daarnaast ook nog opgevoerd.

Er kwam ook een tweede Kreidler die voor de verkoop bedoeld was. Deze had een defecte versnellingsbak, nu gelijk een leuke uitdaging om dit principe te leren. Oorzaak van de defecte versnellingsbak was een gebroken schakelvork.

Voor wie Amsterdam van toen een beetje kent, was er een filiaal van, van Veen Kreidler op de stadhouders kade. Hier konden we ook onderdelen bestellen of afhalen. ï»¿

Naderhand heeft hij een Kawasaki KX250 gekregen, dat was natuurlijk de crosser om mee te rijden. Een keer gasgeven en daar lig je dan in het zand, ik was te klein en woog te licht om deze machine, ja zo noemde wij ze al, te bedwingen. Dan maar terug op de Kreidler.                  

 

Zijn vader nam ons wel eens mee naar MCA waar de Nederlandse crosskampioenschappen werden gereden met natuurlijk de grote namen voor die tijd, Gerrit Wolsink, Gerard Rond en Kees van der Ven. Ik heb zelf is een keer over de baan gereden, dit was toch wel anders dan de terreinen waar wij voor de fun reden. 

Voor deze column sluit ik het af en ongetwijfeld komt er een vervolg, anders is het geen column meer, voor iedereen een mooie wintertijd toegewenst en laat je eens gaan naar je verleden wat het om motorfietsen betreft.       

Veel rijplezier en kijk vooruit.

Andre van de Water.

RABO ClubSupport 2021

Op 8 november jl zijn wij, Luuk en ondergetekende geweest op de
RABO ClubSupport avond bij Van de Valk te Hoorn.
Toen wij binnenkwamen konden wij eerst de gouden envelop met als inhoud een cheques in ontvangst nemen met als mededeling dat de gouden envelop nog niet geopend mocht worden. Daarna werden we verwelkomt door het piratenkoor "de Landlubbers".                                                                Bij opening van de avond hield de directeur van de Coöperatie RABO bank het openingswoord. Daarna kwam er een interview met Geert Schipper welke heeft meegedaan aan de Paralympische zomerspelen 2021 in Tokyo. Geert deed mee voor het onderdeel triatlon en heeft helaas een 4
e plek behaald. Hij had voor deze avond zijn speciale fietsen op maat meegenomen en we kregen uitleg over deze fietsen. Uiteraard vertelde hij ook uitgebreid over de zomerspelen van Tokyo. Geert zoekt voor beoefening van zijn sport nog sponsors! Na dit interview kon iedereen de gouden envelop open maken. Voor onze vereniging zat er een cheque in van € 180,00. Wat inhoudt dat er 22 stemmen zijn uitgebracht op onze vereniging. Na afloop konden wij nog genieten van een drankje en een borrelhapje. Om half elf gingen we naar huiswaarts.

 

Gerard

Valse start

Hemelvaartsdag 2020, een BMW F800 st uit proberen die in de showroom staat. Voor vrijdag een testrit gepland, na 12 jaar opnieuw op de motor. Als ik aan kom staat de motor al klaar en met wat kleine uitleg loopt de motor warm. In eerste instantie wel een licht tikje nerveus, hoe zal het zijn. Rustig de gashendel open draaien, een keer remmen en sturen, zigzaggen, opschakelen, waar zijn die twaalf jaren gebleven, kortom fantastisch!. Het is een goede machine om her op te stappen. En dit nadat mijn vrouw de vraag had gesteld hoe ik het zal vinden om opnieuw motor te gaan rijden. Mijn reactie daarop: kijk je wel uit wat je zegt, dit was mijn grootste hobby en na het volledig te hebben weggestopt is het geëxplodeerd, het is en blijft geweldig.

 

Met woon-werk en toertochtjes gemaakt te hebben, ben ik op het idee gekomen om mij bij een motor vereniging aan te melden en zo met gelijk gedienden toertochten te rijden. Lang leve internet dat je al kan voorproeven hoe de verschillende motorverenigingen eruit zien. Aangemeld bij Kees, en hop naar de eerste toertocht. Helaas kwam er een familie overlijden tussendoor, waarmee ik mijn eerste tocht af moest zeggen.

Maar dit zijn de dingen in het leven. Het zal toch niet op een valse start uitlopen.. wel op een later tijdsstip de tocht alsnog gereden en ja van de Veluwerit heb ik genoten. De volgende tochten ging het zoals het moet zijn, ik heb wel gemerkt dat op langere tochten het sportieve tour segment niet meer zo comfortabel zit als in mijn jongere dagen.

Uitkijkend naar wat er komen gaat is het besluit genomen om naar een tourmotor te kijken. Langs de BMW dealer geweest en langs de Kawasaki dealer want de Versys 1000 vond ik ook een kanshebber. Bij NIWA stond een Grand Tour in de showroom dus na de testrit verkocht. Hiermee kwam wel een tourrit te vervallen, maar ach. In mijn vakantie even de eerste 1000km op de teller gezet, zodat ik de motor vol kon gebruiken voor de monsterrit, kortweg opnieuw fantastisch.

Even voor de rit heb ik voor controle op mijn ademhaling een fietstest gedaan en gelijk een ontbijt pillen mee gekregen wat iets aan oncomfortabel gevoel mee gaf tijdens de rit, maar gelukkig zakte het na tijdje. Ik kreeg ook gelijk een datum voor de katheterisatie mee. Uitkomst: U heeft gewoon pech u bent genetisch aangelegd en hierdoor zal er een bypass operatie ondergaan moeten worden, dit is dan even geen motor meer rijden. BALEN met in het vooruitzicht het motorweekend naar Duitsland, en hier heb ik juist de nieuwe machine voor aangeschaft. 

Inmiddels al wel naar de 4000 + km gereden met woon-werk verkeer en natuurlijk een aantal tour tochten. Gaat het juist de goede kant op nu dit weer, het voelt opnieuw als een valse start, maar niet getreurd een voordeel heb ik volgens de cardioloog, als je jong bent en een goede conditie hebt zit je straks weer te genieten op de fiets en je motor.

 

Na drie keer een vernauwingsaanval gehad te hebben ben ik op de spoedlijst geplaatst, geopereerd en inmiddels in de revalidatie. En wat heb ik een zin dat het voorjaar gaat worden, zodat ik weer kan gaan genieten en op de Versys mee te gaan met de tour tochten! Blijft voor mij de vraag over is het een valse start of is het gewoon omdat het zo moet zijn. Gelukkig geen uitval tijdens het motorrijden gehad. Positief naar de toekomst kijkend, met inmiddels voldoende lucht, denk ik dat het zo had moeten zijn zodat er voor de komende jaren met veel plezier kan deel nemen aan de toertochten en weekenden.

 

Veel rijplezier en kijk vooruit.

 

Groet, André van de Water


Een dag op pad met de motorclub. 

Voor het eerst sinds de Coronapandemie weer met de motorclub een dagje op pad. Dat kon ik niet laten lopen. Dus aangemeld bij de toercommissie. De banden op spanning gebracht, want het was alweer meer dan een maand geleden dat ik op de motor weg was geweest. Verder niets voorbereid, er is toch een voorrijder, dus ook geen route gedownload. Het wordt dus een verrassingstochtje. Geen idee waar we naar toe gaan.

Verzamelen om 09.00 uur bij de Esso pomp in Enkhuizen, nou daar kun je vast wel tanken. Er werd mist voorspelt, dus op tijd vertrokken naar Enkhuizen. Mijn motor rijdt het prettigst op de Esso supreme, dus dat maar getankt. Van de prijs werd ik niet blij, € 2,129 per liter. Begin september nog met mijn zwager in Italië gereden, daar koste dezelfde benzine € 1,30 per liter. Dat scheelt een aardige slok op een borrel. Ik krijg spontaan heimwee naar Italië….

Een paar leden kregen te horen dat zij eigenlijk illegaal meereden, die hadden zich niet aangemeld. Daarover ontstond wat discussie, want ja als er op zaterdag na 12.00 uur niet meer in de mail gekeken wordt of er nog aanmeldingen zijn en je op zaterdagavond besluit toch mee te rijden en een mail stuurt hoe illegaal ben je dan?

Verder maakt dat ook niet uit, dus vertrokken we met 12 mensen over de dijk richting Lelystad. Mooi weer, lekker zonnetje er bij dat beloofd wel wat te worden.



In Flevoland is het wat mistiger en kun je nog even geen zon zien. Dan begint het op herfst te lijken, maar goed dat ik mijn thermokleding aan heb gedaan. Na 1,5 uur rijden is er een koffiestop in de snackbar in Vierhouten. De motoren bij de buren geparkeerd, want daar is ruimte, dus hartelijk dank restaurant De Vossenberg voor de gastvrijheid. En zo zitten we dan op de Veluwe. Er wordt gecheckt welke watjes de handvatverwarming aan hebben. Dat zijn er toch wel heel wat. Zelf heb ik die luxe niet, ik moet het maar doen met mijn windkapjes aan het stuur en mijn zomerhandschoenen. Toch maar eens kijken voor winterhandschoenen, dat is voor deze tijd vast wel wat comfortabeler.

                   
 Voordat ik aan de koffie kan beginnen wordt door de voorzitter gevraagd of ik een stukje over deze dag wil schrijven; als ik dat van te voren geweten had….. Maar ja, je wil Kees toch te vriend houden, dus heb ik dat maar toegezegd. En na de koffie, en voor sommigen ook nog een stuk appeltaart (vaak met slagroom), weer opgestapt voor het vervolg van de route. Veel kleine weggetjes, mooie huisjes, overstekende kerkgangers en ja hoor de zon is ook alweer! Genieten is wel het woord dat hierbij hoort.

En zo rijden we, soms als groep, naar de lunchpauze bij pannenkoekenhuis Hoenderloo. Vanwege het mooie weer een paar tafels aan elkaar geschoven op het terras en wat eten en drinken besteld. Dat vraagt om een sfeer foto.

 

Als je dit ziet geloof je toch niet dat het al 10 oktober is. Heel veel keuze als het om pannenkoeken gaat. Met fricandeau, satésaus en kroepoek heb ik nog nooit gehad, dus dat wordt hem! Erg lekker!

Het afrekenen is wat lastiger. Wij worden als 1 tafel gezien en mogen dan ook alles in één keer betalen. Gelukkig offert Jan zich op en betaald hij voor iedereen. Nu kom ik er achter dat het niet handig is om geen contant geld bij je te hebben. Jan heeft geen pinapparaat bij zich, dus spreek ik af dat ik hem op de ledenvergadering het geld voor de lunch geef. En Jan is goed van vertrouwen en vind dat ook goed. Maandag gelijk maar even geld uit de automaat gehaald, je kan het maar hebben.

Voor de zekerheid ook getankt aan de overkant, want we zijn nog niet thuis. Fijn dat de benzine hier goedkoper is dan in Enkhuizen.

En zo gaan we weer verder. Door de bossen, dorpjes maar wel steeds met mooi weer, daar houden wij van.

En voordat je het weet is er alweer een koffiestop. Nu zijn we in Kootwijk. En omdat het nog steeds mooi weer is besluiten we om buiten op het terras te gaan zitten. Maar voordat we plaats kunnen nemen moet er toch echt, en voor het eerst vandaag, een QR code gescand worden. Dan vraag je je toch af waarom we dat bij de andere locaties niet is gebeurd. Voorlopig zijn we nog niet van corona af, dus toch wel fijn dat er even gecheckt wordt of je gevaccineerd bent of negatief bent getest op corona.

Hoewel we nog niet zo lang geleden hebben geluncht toch maar een saucijzenbroodje bestelt. Onze voorzitter had, zoals je op de foto hebt gezien, bij de lunch genoeg gegeten, dus vroeg hij om een (gratis) pepermuntje bij de koffie. Wij in West Friesland zijn, net als de Zeeuwen, niet gierig maar wel zuinig. Je ziet dat hij er erg blij mee is. Vooral omdat hij er 3 kreeg in plaats het ene pepermuntje waar hij om gevraagd heeft. Mijn koffiekoekje heb ik dan ook aan Kees gedoneerd. Je wil toch niet dat hij halverwege de dijk Lelystad-Enkhuizen van de motor valt omdat hij onvoldoende heeft gegeten?

Hoewel wij het er over eens waren dat Jan het meeste geld heeft, veel clubleden hebben hem de lunch al wel betaald, mochten we hier toch apart afrekenen. Gelukkig beperkt dat mijn schuld aan Jan.

Dirk, onze voorrijder van de dag, heeft ons wel naar de koffiestop gebracht maar heeft geen koffie gedronken. Hij is snel naar huis gegaan. Ik begreep dat dit iets met koeien en melken te maken heeft. De melkrobot heeft bij Dirk dus nog geen intrede gedaan? Daar moet ik nog maar eens met hem over hebben. Kan ik gelijk vragen of hij al een Agridek-systeem heeft.

Er was nog een clublid die een groot deel van de koffiestop heeft gemist, hij ging op zoek naar een benzinepomp. Misschien toch even op de andere clubleden letten als die gaan tanken en daar gewoon aan mee doen….?

Na de koffiestop was Jan (nee niet degene die de lunch betaald heeft) onze voorrijder. Hij heeft ons netjes bij de open brug bij Lelystad afgeleverd. Dat was het eindpunt van onze route. Vanaf hier mocht iedereen in eigen tempo naar huis.

Dus op de dijk naar Enkhuizen iets harder gereden dan op het bord stond aangegeven. Of zoals ik in dat soort gevallen tegen mijn vrouw Annemarie zeg, ik rij OOK 100! Nu hoor ik je denken, wat zat jij nou te zeuren over hoge benzineprijzen? Mijn enige reactie kan dan zijn, “soms ben ik ook gewoon een mens”……

Kortom, ik heb een fantastische dag gehad. Leuke route, gezellige clubleden, mooi weer.

 

Fijn zo’n dag met de motorclub!                     

Tjitze van Rijssel.

Herfstweekend 2021.
 

Na een paar keer uitgesteld, was het eindelijk zover dat we met een mooi groepje naar Duitsland konden vertrekken.
Vrijdag ochtend om 7:00 uur verzamelen in Enkhuizen! Jeetje wat vroeg om op de brommert te stappen. Het weer werkte mee, in de ochtend nog wat frisjes, in de middag lekker temperatuurtje. Kortom prima motor weer.


De 1e koffie stop vlak over de grens van Duitsland. Daar waren ze meteen pünktlich wat mondkapjes betreft. De koffie smaakte goed en het was gezellig om met iedereen effe bij te praten. De route ging langs de grote industriële gebouwen en vele dorpen met veel stoplichten. Het was druk op de weg en het laatste stukje naar het hotel begon de omgeving mooier te worden. Bosrijk en veel bochten, dat begint erop te lijken!                 

 

Om +/- 17:00 arriveren we bij Motorranch “Westerwald” in het plaatsje Kroppach. De motoren konden binnen in een schuur gestald worden. En buiten was er ook genoeg parkeergelegenheid. De uitbaters van het hotel zijn Nederlanders. Aardig stel, waarbij je je meteen thuis voelt. De kamers zijn eenvoudig met kleine badkamer of douche op de gang, goede bedden en schoon. Om 19:00 eten wat de kok bereid heeft. Schnitzels, frietjes, groenten en een toetje. Eenvoudig maar wel lekker.
‘S avonds mooi aanzitten met de groep onder het genot van een drankje en sterke verhalen vertellen.


Zaterdag na het ontbijt gaan groepjes op pad om in de mooie omgeving rond te toeren. Routes voor elk wat wils, korte, lange of er net tussen in.
Het is goed weer om te rijden, zonnig en vooral ‘s middags warm. De route die wij gereden hebben was mooi afwisselend, bossen, dorpjes en veel bochten. Langs de Rijn koffie met gebak en een uitzicht op de rivier. Het was een mooi stuurdagje. ‘S avonds barbecue met zijn allen, goed voor elkaar allemaal. Gezellig nazitten met al weer sterke verhalen.

Zondag alweer naar huis. Op de motoren die buiten stonden lagen allemaal handdoekjes om het zadel/scherm droog te maken. Wat een goede service! Alweer mooi weer vandaag, we hadden het niet beter kunnen treffen. De terugroute was véél mooier dan de heenreis. Héél veel bochten door een mooie bosrijke omgeving. Nog even goedkope benzine scoren (we blijven Nederlanders). Bij Winterswijk over de grens en nog een uitsmijter scoren in de Achterhoek. Op de dijk bij checkpoint Charlie afscheid nemen van iedereen. Het was een topweekend! Iedereen bedankt voor de gezelligheid en tot de volgende keer.
 
Groetjes Els en Frans

Clubavond 15 september.     

 

15 september was onze eerste reguliere clubavond. In verband met de corona regels was er gevraagd tevoren op te geven wie er aanwezig zouden zijn. Dertien leden hadden dat gedaan, hiervan waren er twaalf op de avond aanwezig. Gerard, Agnes en Luuk hebben geprobeerd de inwendige mens te verzorgen. Voor de gezelligheid moesten de aanwezige leden zelf zorgen. Deze avond zouden we voor het eerst afrekenen-met-pin uitproberen. Doordat de codes met de webmaster en de voorzitter op vakantie waren, ging dit helaas de mist in en moest het toch weer op de oude manier. Dat gaan we de volgende clubavond/ALV dus opnieuw proberen. Neem dan dus ook voor de zekerheid toch aub contant geld mee. De drie kantine medewerkers waren erg tevreden over het verloop van de avond en hopen zo nog menige clubavond te draaien.

Dagtoer 5 september 2021

 

Zondag vroeg uit de veren, want uiterlijk om 08.30 moest ik op motor zitten wilde ik op tijd zijn op de afgesproken plek: het Shell station bij Wieringermeer op de A7.

Nadat iedereen er was gingen we via de afsluitdijk naar Friesland. Jan Ditz reed voor. Van te voren had ik Jan gevraagd of hij zich wat aan de snelheid wilde houden want ik had recentelijk 3 bekeuringen gehad. 3 x voor slechts 5 km te hard rijden. Daar zakt je broek toch wel enigszins vanaf. 5 km ...waar hebben we het over??? Maar goed, ze staan in hun recht, dus heb ik braaf betaald. Maar iedere keer een kleine bekeuring maakt 1 grote. Motorrijden is een hobby en moet wel betaalbaar blijven. Vandaar mijn verzoek.

Ik moet eerlijk zeggen dat Jan echt zijn best deed zich eraan te houden. Maar toen de dag vorderde kon hij begrijpelijk zich niet echt meer inhouden en VVRROEMMM daar ging hij. Ach ja, “barst” dacht ik en dus VVRRROEMMM ik erachter aan. Overigens denk nou niet meteen aan de TT van Assen! We reden gewoon lekker en dan met pit, maar ook verantwoord.                 

 

Maar goed ik zal het hier niet alleen over mijn bekeuringen hebben. Ik ga verder met een vraagstuk:

Tijdens deze tour, presteerden wij het maar liefst 8 bruggen tegen te hebben. Nu is de vraag:

1.   is dan de brug open voor ons of...

2.   is de brug dan dicht?

Open: is de brug dan open gehesen,                                                      of is hij open zodat wij er overheen                                              kunnen rijden? Wie weet het antwoord?
Weet je het antwoord, stuur dan een mailtje naar het bestuur. Daar zullen ze vast blij van worden denk ik en wie weet maken ze er een prijsvraag van :
😊

Het weer was die dag perfect: volop zon en een heerlijke temperatuur van rond de 22 graden. Beter kon je je echt niet wensen. Dat gecombineerd met een prachtige tocht met een leuk en gezellig gezelschap...tja wat wil je nog meer? Ik zou het niet weten!

Vraag me overigens niet waar ik geweest ben. We hebben een rondje Friesland gedaan. Onderweg zie ik wel waar ik ben op mijn TomTom, maar plaatsnamen onthouden...dat is wel een dingetje bij mij. Daarom zie afbeelding om jullie een indruk te geven hoe de route verliep:

We zijn door prachtige dorpen en

landschappen gereden. Wat is Friesland toch mooi!

Wat mij opviel was, dat de openbare gebieden zo netjes waren: het gras was netjes gemaaid en nergens zag je afval.

's morgens ergens heerlijk een bakkie koffie gedronken met uiteraard een gebakje erbij en tussen de middag ook weer ergens gestopt om te lunchen. Beide stekkies lagen pal aan het water en bij de tweede stop werden we verrast door een Saxofoon speler die heerlijk speelde op het ritme van een goede beat. Nogmaals vraag me niet waar die stops waren....dat dingetje..... 

 

Op de terugweg nog een tankstop gemaakt. Dat was wel even spannend want 1 van de motorrijders reed bijna op gas. Hij had nog maar enkele kilometers over in zijn tank. Maar het is gelukt! En dan ben ik zo blij op met mijn Strommetje!  (koosnaampje voor mijn Suzuki Vstrom 650dl). Die dag hebben we bijna 400 km gereden en niet 1 x hoeven te tanken. Ik had zelfs nog 5 liter over. Heerlijk zuinig is die motor van mij.

Het was een prachtige dag, heerlijk motor gereden met wel wat bijwerkingen dat wel: jullie welbekende zadelpijn en een dag later spierpijn. Maar ach voor zo’n mooie tocht, dan heb je dat er graag voor over.

Iedereen bedank voor deze heerlijke dag! Jan jij natuurlijk bedankt voor het voorrijden. Ik doe het je niet na.

 

Groetjes Renata Gravendijk

Dijkklagers doorslaggevend

Vera de Bruijn en Hugo Pinsterboer van de Motorrijdersactiegroep (MAG) vlak voor de hoorzitting over de afsluiting voor motoren op de Zuiderdijk.


VERKEERSBESLUIT Motorverbod Zuiderdijk in weekenden gebaseerd op onbekend aantal klachten

Hoeveel klagers en klachten er de afgelopen jaren zijn geweest over motoren op de Zuiderdijk van Venhuizen tot Hoorn is niet geregistreerd. Ook zijn geen geluidsmetingen van motoren gehouden. Dit werd woensdagmiddag pijnlijk duidelijk tijdens de hoorzitting bij het hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier in Heerhugowaard waar tegenstanders van het motorenverbod op de Zuiderdijk hun bezwaren hiertegen kwamen toelichten. Het schap heeft totaal 519 bezwaren gekregen tegen het besluit om de Zuiderdijk in de weekenden van 1 april tot en met 31 oktober tot verboden gebied voor motoren te verklaren.

Slechts twaalf van deze bezwaren zijn in behandeling genomen. Dit zijn die van de motorenclubs West-Friesland en Route 506, de landelijk opererende Motorrijdersactiegroep (MAG) en negen dijkbewoners. De resterende 507 bezwaren zijn volgens het schap geen belanghebbenden, vooral omdat zij niet in de buurt van de dijk wonen. De bezwaarmakers die wel in de omliggende dorpen wonen, onderscheiden zich niet van andere weggebruikers. Het schap verwacht niet dat de motoren nu door deze dorpen gaan rijden als alternatieve route.

De motorclubs zeggen compleet genegeerd te zijn door de gemeente en het schap bij de totstandkoming van het verbod. Zij voelen zich slachtoffer omdat een paar rotte appels onder de motorrijders het voor de rest verpesten. Pas na de evaluatie van de proefafsluiting vorig jaar kregen zij volgens de MAG te horen wat het verkeersbesluit ging worden. Invloed daarop had de MAG volgens voorzitter Vera de Bruijn toen al niet meer. Sterker nog; volgens haar wijst alles er op dat de gemeente Drechterland en het schap van meet af aan aanstuurden op het motorenverbod.

De Bruijn citeerde tijdens de hoorzitting publiekelijk uit vertrouwelijke correspondentie tussen de gemeente en het schap die zij dankzij een WOB-verzoek op tafel heeft gekregen. Uit een brief van het schap van 15 maart 2016 blijkt dat men ’definitief’ had besloten de dijk niet af te sluiten voor motoren. Juridisch zou dit niet kunnen, maar ook zou dit ertoe leiden dat de toerende motorrijders door de dorpen hierlangs zouden gaan rijden.

Uit een mail van wethouder Jeroen Broeders aan het schap van 29 september 2019 blijkt dat toen al - dus zelfs nog voor de proefafsluiting - werd aangestuurd op de weekendafsluiting in de zomermaanden voor motoren op de dijk.

’Welwillend oor’

’Indien ik een verzoek indien bij jullie om samen te kijken naar mogelijkheden om de toegang tot de dijk in het weekend in ieder geval in de zomermaanden te verbieden voor motorrijders, zou dat dan op een welwillend oor kunnen reken?’, vraagt Broeders in deze mail. Hij meldt hierin bovendien dat de klagers gelijk hebben: ’Ook ik woon bijna aan die dijk, en de overlast is in het weekend groot’.

Volgens het schap klagen omwonenden al sinds het voorjaar van 2014 over het geluid en de snelheid van motoren op de dijk. ,,Is er onderzoek gedaan naar de mensen die klagen?’’, vroeg Joris Breedijk van motorclub Route 506 zich af. ,,Het lijkt er op dat je je zin krijgt als je hard brult.’’ Dijkbewoner Joke Hoeve spreekt zelfs van ’pure willekeur’ om de motoren aan te pakken. ,,Wij zijn bang dat straks ook de auto’s geweerd worden.’’

De adviescommissie bezwaren wilde van gemeentelijk verkeersmedewerker Jan van Schijndel wel eens weten hoeveel klachten er eigenlijk zijn ingediend. ,,In aantallen kan ik ze niet duiden’’, verklaarde hij. Wel zei hij dat naast geluid en snelheid is geklaagd over ’een subjectief gevoel van onveiligheid’. Juriste J. Olthof van het schap vertelde dat er geen geluidsmetingen van de motoren zijn gedaan, maar dat het verbod juridisch kan na een eerdere gerechtelijke uitspraak over een motorenverbod op de Lekdijk in Lopik. Ze verklaarde bovendien dat de belangen van de motorrijders in deze kwestie voor het schap minder groot zijn dan de belangen van de bewoners en andere verkeersdeelnemers.

Het lijkt er op dat je je zin krijgt als je hard brult

Rechtszaak dreigt

Het bestuur van het hoogheemraadschap krijgt over circa een week een advies van de bezwarencommissie over de ingediende bezwaren tegen het motorenverbod in de weekeinden zomers op de Zuiderdijk. Verwacht wordt dat het bestuur na de zomer een besluit neemt over het motorenverbod. Als het besluit in stand blijft stapt de MAG naar de rechter, zo kondigde Vera de Bruijn woensdag aan.

Cees Beemster NHD Editie West-Friesland van 15-07-2021


Waarom we ‘Te luid Geluid Is Uit’ bloedserieus moeten nemen

Niet alleen in Nederland moeten we ons zorgen maken over effect dat te luide motorfietsen heeft op het welzijn van ‘langswoners’ van onze geliefde wegen. Corona heeft ons geen goed gedaan. Terwijl ‘Nederland’ al dan niet vrijwillig in een soort van coronaslaap geraakte, waarin het Blijf Vooral Thuis een opvallende overheidsmaatregel was, gingen motorrijders de stille wegen op. Daardoor ‘reden’ we onszelf vol in de kijker. Omdat het doorgaans aanwezige andere geluid op die wegen ontbrak, viel plotseling op dat sommige motorfietsen wel heel veel herrie maakten. En dat er wel heel veel motorrijders over dat ene populaire weggetje reden.                                                           

NEFOM

Dat was het moment waarop we hoorden van de NEFOM (Nederlandse Federatie Omgevingslawaai Motorvoertuigen). De verzamelclub van activistische antilawaaiburgers pikt het niet langer. Ze zijn de mening toegedaan dat het niet zo kan zijn dat de hobby van enkelen het welzijn van velen verstoord. Daar kun je van alles tegenin brengen, maar inmiddels zijn we het stadium gepasseerd dat we verbaal gaan uitknokken of de NEFOM wel of geen gelijk heeft. De club bestaat, vertegenwoordigt inmiddels 80 burgerinitiatieven en verdwijnt niet vanzelf. Kortom, we hebben er mee te dealen.


Tirol

Dit als lange inleiding tot wat er in Tirol gaande is. Daar is een klacht van ene Georg Sedlmayr door de administratieve rechtbank als ongegrond afgewezen. De man had om een klacht in te kunnen dienen tegen het Tiroler rijverbod expres het maximum toegestane aantal dB’s overtreden..

 

               

Sedlmayr reed op 13 juni 2020 met zijn motorfiets, waarvan het geluidsniveau bij stilstand 100 dB bedraagt, op een van de routes in Tirol die enkel mogen worden gebruikt door motorfietsen met een geluidsniveau bij stilstand van maximaal 95 dB. Hij werd gecontroleerd en kreeg een boete van 220 euro. Daar ging hij tegen in beroep bij de regionale administratieve rechtbank. Wat hij daarmee wilde bereiken, was dat de wegafsluiting zelf wordt gecontroleerd.

De klacht is afgewezen. De regionale administratieve rechtbank achtte de afsluiting van de route niet in strijd met de wet. Het rijverbod dient om de bevolking te beschermen tegen geluidsoverlast en dit weegt zwaarder dan het belang van motorrijders om ongehinderd van de trajecten gebruik te maken.


Initiatief Motor Aktie Groep

We weten niet of in Nederland jurisdictie ook naar het oordeel van ‘Tirol’ neigt. Als dat niet zo is, zal de NEFOM niet aarzelen een proces uit te lokken. Stel dat de Nederlandse wet de Tiroolse volgt; dan zijn de rapen gaar. Dan laten antilawaaiclubs zoals die in Deventer nog meer van zich horen en blijft het niet bij banners langs de weg. Dan worden acties als het filmen van groepen motorrijders schering en inslag. Vervolgens worden ze achter elkaar gemonteerd waardoor het probleem groter lijkt dan het in werkelijkheid is. Dan lijkt het of het alle dagen bonje is op de dijk, in het dorp en op het zandpad. En als ze met dergelijke acties de publieke opinie op hun hand krijgen – wat goed mogelijk is, want iedereen wil ‘stilte’ – hebben wij het pleit verloren. Dan staan we met 1-0 achter. Daarom is het initiatief van de Motor Aktie Groep (MAG) zo belangrijk.

De MAG heeft op teluidgeluidisuit.nl een convenant staan waaraan ook Motor.NL zich heeft verbonden. De tekst zal mogelijk door sommigen als truttig en belerend worden ervaren, maar wat er staat snijdt hout. Als we ons houden aan een aantal spelregels kunnen we misschien tot in eeuwigheid blijven genieten van al die mooie wegen.

Dan wordt de mooiste dijkweg van Nederland, Hoorn – Venhuizen, niet gesloten voor motorrijders. Om maar een voorbeeld te noemen. Daarom houden wij onze uitlaat in toom. Jij ook?


Rondje Noord-Nederland.

 

Op het moment dat de mail, met de route voor 5 juni, binnenkwam, de bijlage in Basecamp gezet. Kon je de route bekijken, om te zien of er, voor mij bekende stukken in zaten, want een deel van mijn jeugd lag in de Kop van Overijssel. Ergens heb ik opgevangen dat de voorzitter van de toercommissie er heel gelukkig van wordt, als één van de deelnemers aan een rit zich spontaan aanbiedt, om een verslagje te schrijven voor het clubblad. Dus, laat ik me maar nuttig maken.

                 

Tien man en één vrouw vertrokkenen vanuit Wieringerwerf, reden de afsluitdijk over en doken bij de eerste gelegenheid het Friese landschap in. We reden over goede, uit vorige Friesland-routes redelijk bekende binnenwegen. Het mooie Friese landschap is weids, leeg, vlak, groen en winderig, met zwartbonte koeien in de wei en hier en daar schapen.

In Bantega, nog net in Friesland, was de eerste pauze op het terras van ’t Sluisje. Even de benen strekken en op iets anders zitten dan je motorzadel. Natuurlijk was er ook koffie met gebak. Zo’n gemeenschappelijk moment hadden de deelnemers toch wel gemist de afgelopen maanden. Ook de juffrouw van de koffie leek blij ons te zien, zo werd het al snel gezellig. Dat het al een oud café was merkte je binnen, als je de trap (bijna een ladder) op moest naar het toilet. Bij het vertrek bleek dat Harry Morsink de kosten van iedereen al voor zijn rekening had genomen, wat door ons natuurlijk zeer gewaardeerd werd.


Kort na het vertrek hier, verlieten we Friesland en reden de kop van Overijssel in. Bij Baarlo de Kuinderdijk af, dan door de Weerribben en langs “Nederland”, een rustplaats van een picknick rit in een vorig seizoen. Via Nijeveense Bovenboer en Kolderveen pakten we een klein stukje Drenthe mee. Terug in Overijssel, langs het Meppelerdiep naar Zwartsluis, waar net als in mijn jonge jaren, de binnenvaartschepen op de werf lagen voor reparatie of onderhoud. Alleen zijn de afmetingen van die schepen tegenwoordig behoorlijk groter dan toen.

Verder ging het richting Kampen, daar staken we de IJssel over en reden we een tijdje langs de rivier met zicht op de uiterwaarden. Op het moment dat de bordjes van de veerpont in Olst-Wijhe in zicht kwam, was de diner-stop niet ver meer.

 

Bij “Eet Tapperij Bijsterbosch” in Welsum, op een leuk terras, in verschillende niveaus, konden we de inwendige
mens versterken.

Na de maaltijd gingen we weer op weg over de Zalkdijk langs de IJssel richting Zalk, om dan af te buigen richting Epe en Elburg. Zo deden we ook nog een klein stukje Gelderland. Bij het Drontermeer staken we over naar het nieuwe land. Dwars door Flevoland terug naar de dijk bij Lelystad. 

 

Op de parkeerplaats na de eerste brug, kwam de rit tot een eind. Na het ophalen van nog wat motorherinneringen aan clubleden uit het verleden, ging ieder richting Enkhuizen en West-Friesland.

Het was een aangename dag geweest, zelfs het weer had meegewerkt, wel fris en grijs, maar bijna de hele dag droog.

 

Een van de deelnemers, Luuk.

Naschrift redactie: Kijk eens op onze website bij de rubriek: Foto’s.

Daar staat een leuk filmpje van deze rit die Harry Morsink heeft gemaakt. 

Kilometertellerstand registreren per 1 juli verplicht

Vanaf 1 juli 2021 moeten erkende garagebedrijven de kilometerstand van motorfietsen registreren. Met de verplichte registratie krijgt de koper betrouwbare informatie over tellerstanden van motoren en wordt fraude met tellerstanden teruggedrongen. Dit meldt RAI Vereniging.
 
Erkende garagebedrijven moeten de tellerstanden van alle voertuigen die als motorfiets geregistreerd zijn en die met een motorrijbewijs gereden mogen worden bij de RDW registreren. Dat geldt ook voor driewielers, zoals trikes.

Fraude voorkomen

De registratie moet economische fraude tegengaan en de verkeersveiligheid verbeteren. Een motor met een teruggedraaide kilometerteller is duurder in aanschaf en in onderhoud. Dat komt omdat de motor dan meer kilometers heeft gereden dan de kilometerstand aangeeft en noodzakelijk onderhoud is veelal gekoppeld aan die kilometerstand.


Inzicht in tellerstanden

De informatie over tellerstanden van motorfietsen is vanaf 1 juli 2021 beschikbaar. Zo kunnen eigenaren bij verkoop van hun motor de potentiële kopers een overzicht van geregistreerde tellerstanden (bijvoorbeeld met het RDW-Voertuigrapport) bieden.

Van personenauto’s en bedrijfswagens worden de tellerstanden al langer geregistreerd. Vanaf 1 juli 2021 wordt dit nog vaker gedaan omdat bedrijven bij elk(e) reparatie, onderhoud of bandenwissel de tellerstand moet registeren. Nu is dat pas verplicht bij een bedrag vanaf 150 euro. Hierdoor worden er voor deze voertuigen nog meer tellerstanden geregistreerd. Zo ontstaat een completer overzicht van de tellerstanden op verschillende momenten.

Gezamenlijke wens

                 

 

Teller registratie van motorfietsen is een wens van de motorbranche, de Vereniging Aanpak Teller fraude en de overheid. De RDW beheert het register met tellerstanden en geeft op basis van die informatie een overzicht daarvan in het RDW-Voertuigrapport.

Eerste dagrit (16-05) van 2021 !


De uitgezette rit ging naar het rivierengebied en was ± 350 km lang. Nou was de weersverwachting voor 16 mei best spannend. Wat doe je dan als toercommissie; doorgaan of niet ? 
Na toch besloten hebbende dat we gingen starten, toch even op de buienradar gekeken en dat viel wel mee. Dus keurig om negen uur is de eerste groep van 6 met 1 bijrijder gestart en de tweede groep startte keurig op tijd. Totaal 13 motorrijders en 1 duo passagier.

Heel fijn om Harry Morsink weer te verwelkomen met zijn nieuwe bike een Triumph Tiger 800.

Ik reed mee in groep twee en het was bij de start wel dusdanig weer, dat we allemaal de regenkleding hebben aangetrokken. Maar wij, “de bikkels van West-Friesland” gingen toch maar even van start. Het viel op zich best mee tot we Utrecht voorbij waren. 
In de verte zag je hem al hangen een buitje 😊. Het leek wel een waterval waar we inreden. Man man, wat een water !
Maar gelukkig erg kort.

De eerste koffie stop was op de parkeerplaats van een fort. Daar waren we dus niet welkom want het was nog geen 12 uur. Jammer, maar weer verder. Toen zagen we groep 1 die net klaar was met de koffie en dus maar aangesloten op deze plek. Groep 1 ging meteen weer verder. En wij onder het genot van een zonnetje even aan de koffie. 

Weer op weg en dat ging prima. Zon en regen wisselde elkaar af maar geen stortbuien meer. Ineens zien we groep 1 voor ons uit rijden dus de lunchstop gehouden op de trottoirs in een van de dorpjes.                

 

Mooie wegen en dijkjes gezien deze dag en relatief weinig verkeer op de weg. Opvallend hoeveel wandelaars er toch op uit zijn getrokken deze dag. Goed, wij weer verder en toch ook op zoek naar een leuk terras, want die zijn na 12 uur weer open. Uiteindelijk in Groot Ammers neergestreken bij eetcafé het Posthuijs. Hier hebben we ouderwets gezellig op het terras gezeten. Lekker gegeten en een beetje slap lullen. Wat een heerlijke dag toch. En daarna op naar huis. 


Want ook aan deze fijne rit kwam weer een einde.
Met dank aan de uitzetters en de voorrijders die dit weer mogelijk hebben gemaakt


Jan Ditz


GUZZI RIT 9 MEI 2021.


In “De Koppeling” van mei stond een uitnodiging van Jack Verhulst en Kees Vriend om deel te nemen aan een rit van de Moto-Guzzi club. Daar kwam nog een appje achteraan van Kees Bot, of er naast hem nog meerdere MCWF-leden waren die daar ook aan wilden deelnemen. Mij leek het wel wat en Albert, Renata, en Henk kennelijk ook, zo ontstond er een groepje van vijf rijders.

De afspraak was om 10.30u te vertrekken van café De Post in Midwoud. Een stevige regenbui leverde wat vertraging op, maar na korte tijd knapte het weer op en konden we, met Henk als kopman en mijn persoon als staartrijder, vertrekken. Via de Broerdijk ging het langs Abbekerk, richting De Weere langs het busstation. Over dat kronkelweggetje werd ik, in mijn lesperiode, door mijn instructeur geregeld een aantal keren heen en weer gejaagd, om de bochtentechniek te oefenen, wat je onderweg zoal niet te binnen schiet.

We reden onder een lucht die er gevaarlijk dreigend uitzag, maar door een landschap dat steeds mooier werd. Bloeiende tulpenvelden in velerlei kleuren, afgewisseld door velden met een dieprode of juist fel gele kleur.

Naast de weg in de slootkant vloog een vogel op van zijn nest. Of hij de weg over wilde wegvliegen en steeds door een volgende voorbij rijdende motor teruggedreven werd, of dat hij alleen zijn nest wilde verdedigen, werd niet duidelijk, maar ik zag hem wel vijf cirkeltjes boven zijn nest vliegen.

Kees wees ons nog op een roofvogel die boven het weiland naar een prooi aan het speuren was. Deze vergezichten, kleurige tulpenvelden met weilanden vol koeien en schapen maakt dat je alleen maar bewondering kan hebben voor ons West-Friese landschap.

In dit alles stond de molen in Groenveld precies op zijn plaats.

Richting Eenigenburg leek het, of we recht op een inktzwarte onweerswolk afreden, die verwelkomde ons, met een felle, recht naar de aarde schietende bliksemflits. Maar gelukkig bogen we op tijd af en leidde de route ons keurig om de bui heen. Van hier ging het via Burgervlotbrug richting de kust.

In Petten leek er wel aanvankelijk wel een mogelijkheid voor een koffiebreak, maar bij nader inzicht waren alle geschikte plekjes


bezet door concurrerende motorrijders, verderop zou zich best nog wel een mogelijkheid voordoen dachten we…

Langzaam weer weg van de kust via Sint Maartenvlotbrug, Sint Maartensbrug en dan linksaf langs de Groote Sloot met een bijzondere voetgangers brug.

Bij een surfcentrum aan het water was een parkeerplaats, het was wel geen terras, maar geschikt voor een korte pauze. Weer op weg ging het een klein stukje langs de Waddenzee, maar dat hadden meer mensen bedacht, andere Guzzi rijders, fietsers en wandelaars, dus voorzichtig aan.

Om toch nog een poging te doen een echt terras te vinden, weken we even van de route af door Hippolytushoef. Want daar zou toch wel wat zijn, niet dus… alles gesloten.

Uiteindelijk werd, terwijl we de route weer oppakten, de moeite beloond. Henk zag in het voorbijrijden een bord “restaurant 800 mtr”. Ja hoor, daar vonden we “De Zingende Wielen” een chauffeurs restaurant met een terras en nog open ook. Wel werden we begeleid door een vieze donkere wolk. Koffie met wat erbij of een broodje bal mochten alleen op het terras worden genuttigd, dus in geval van regen was het binnen helaas gesloten. Gelukkig hield een grote parasol ons droog.

Dit was meteen het eind van het mooie weer. Terug richting Wieringerwerf ging het langzamerhand steeds steviger door regenen. Nog even een moment afgewacht onder het viaduct onder de A7. Ach… nee, zo hard zal het niet gaan, dus toch maar doorrijden. Toen werden ze boven echt boos op ons.

Er werd met bakken water gesmeten en meteen ook maar wat bliksem en lawaai erbij. Voor de anderen kan ik niet spreken, maar zelf kwam ik er best goed vanaf, alle water bleef netjes aan de buitenkant.

Via Opperdoes en Oostwoud kwamen we weer bij café De Post, de parkeerplaats stond al weer vol met mooie Guzzi’s. Kees B, Albert en Henk gingen snel door naar huis i.v.m. de GP van Max. Ik heb daar nog wat nagepraat met Renata en de eigenaar van een mooie Honda en toen toch ook voorzichtig naar huis. Daar zag ik nog net, hoe Max ingehaald werd door Lewis Hammelton.

Het was een schitterende rit, dank hiervoor aan Kees V en Jack. We reden met een gezellige groep, dank hiervoor aan Kees B, Albert, Henk en Renata. Een van de volgende dagen zullen er een hoop mensen flink aan hun motor gepoetst hebben, want die waren behoorlijk smerig geworden.

 

De schrijver van dit verslag, Luuk.


Veluwerit 18 april.


Eindelijk prachtig weer en volgens de inschrijvingen een goede opkomst. Twee ploegjes samengesteld, kon net dacht ik. Maar als je ging tellen werd het toch wat veel omdat er ook duo’s meereden en die had ik voor het gemak als 1 geteld. 

Dus bij de start bij het tankstation in Lelystad toch maar besloten om er drie groepjes van te maken. Mede omdat er nog een extra duo was en motorrijder die mij wel heeft terug gemaild maar die mail is nog onderweg . Dus toen kijken wie er is en toen miste ik er nog drie. Dan denk je nog; “het zal toch niet dat ze bij het tankstation Enkhuizen    staan ?“ Ik had het toch heel duidelijk in de mail gezet. Dus Jacq ff bellen en ja hoor daar stonden ze dan. Besloten dat Jacq op ze zou wachten en zij werden dus groep drie. Fijn om te zien dat we twee vrouwelijke rijders mee hadden en ja heren het was ook fijn dat jullie er waren. Zoals gezegd de eerste groep ging mooi op tijd van start en zo ook groep twee.

En rijden over de Veluwe met dit weer is geen straf. Het was weer ouderwets. Toch twee stops ingebouwd. De eerste was in een bosrijke omgeving voor de dames wel zo makkelijk. En bij de tweede was groep één net aan het vertrekken zodat wij ook een ijsje konden scoren. Opvallend dat het wel heel druk was bij de ijstentjes langs de wegen in de bossen en de heide. Er was op deze route ook genoeg open om koffie-to-go te doen maar, dat was best wel druk. Zeker met dit mooie weer

Al met al een geslaagde dag die laat zien dat je ook in deze moeilijke tijden kunt genieten. En als het weer het toelaat is het ook mogelijk om met kleine groepjes wat verder weg te gaan en dan je eigen koffie en broodjes meeneemt.

Met dank aan onze voorrijders

Alex de Vries, Dirk Sluis en Jacq Baas


Uw verslaggever Jan.

Uitgestelde 2e Paasdagrit door Friesland.

Door een matige opkomst konden we worden opgesplitst in slechts twee groepen en verschenen we op het verzamelpunt bij het Shell station langs de A7.   Het was een frisse en winderige dag maar stipt op tijd reden we met een kort tijdsverschil per groep richting afsluitdijk om het mooie Friesland in te rijden. Op en na de afsluitdijk zijn er nog serieuze werkzaamheden gaande aan sluizen en wegen. Zullen wij nog een keer meemaken dat we er onbelemmerd overheen kunnen rijden? Aan het eind van de afsluitdijk reden we gelijk van de snelweg af. De route voerde langs af en toe zeer kleine dorpjes met slechts een school, meerdere kerken, begraafplaats en een paar bewoners. 

De namen van deze dorpjes zijn af en toe niet te lezen en/of uit te spreken en dat had niets met onze snelheid te maken. De route was zeer afwisselend door het boerenlandschap met smalle wegen, stukje provinciaal en door vele dorpen. Opvallend was dat de weggetjes die we hebben bereden van zeer goede kwaliteit waren, nagenoeg geen gaten en/of scheuren in de weg. Friesland doet er zeker wat aan om het zijn bezoekers naar het zin te maken. Jammer dat er geen zonnetje was, alleen een sterke wind en twee maal een korte hagelbui die gelukkig geen naam mocht hebben, althans we hebben er geen last van gehad. Een route van ca. 3 uur zonder tussenstop is best een lange zit en lang genoeg. Daar we rijden in kleine groepen zou het toch wel fijn zijn om ook bij deze kortere ritten ergens onderweg een plekje te vinden bij een pompstation om even een “coffee to go” te pakken en even de benen te kunnen strekken. Waarschijnlijk waren er door het weer weinig mooi weer rijders en fietsers op onze route dus deze hebben ons tijdens de rit niet gestoord.   Dank aan de voorrijder en diegenen die deze route hebben uitgezet welke de moeite waard was om te bewaren en nogmaals op eigen gelegenheid te rijden maar dan met een zonnetje hoog aan de hemel. De volgende route voert ons over de Veluwe en ik kijk er naar uit, hopelijk mooi voorjaarsweer.


Groet, Albert Dekker 

Openingsrit, 7 maart 2021


Het was een beetje fris, zo’n 5 graden boven nul maar daar kan je je op kleden en het was achteraf best te doen. Droog weer en een beetje bewolkt. In totaal hadden zich een 14-tal motorrijders aangemeld bij toercommissie@mcwest-friesland.nl en die werden verdeeld in 3 startgroepjes. Deze groepjes hadden allemaal een voorrijder en starten met een tussenpauze van een kwartier na elkaar. Mijn groepje met voorrijder Jan D. startte om 12.15 uur. Het was – zoals uitvoerig gemeld aan iedereen – de bedoeling dat we de rit in één keer zouden rijden en gezien de lengte van de tocht van 116 km kon dat prima.  

Het was een mooie rit, waarvan de aanvang liep door de dorpen Wijdenes en Venhuizen. We wilden niet de kat op het spek binden door gelijk over de Zuiderdijk te gaan, dus vandaar. In Bovenkarspel richting Enkhuizen en daar de West-Friese dijk opgepikt en tot in Onderdijk gereden. Daarna nog vele mooie stuurweggetjes gehad door ons wonderschone West-Friesland. Zo rond half drie waren wij terug van de rit en namen we afscheid op de parkeerplaats van IJsbaan de West-Fries. Het blijde gevoel overheerste; we hadden in deze “stomme” tijd weer gezamenlijk gereden. Weliswaar in kleinere groepjes, maar het begin was er. En de geluiden gehoord hebbende, smaakte het naar meer. Op naar wat meer van deze ritten en als de restricties eraf zijn, dat kunnen we ook weer gaan denken aan de wat grotere ritten met tussenstops. Voor nu, experiment geslaagd.


Met vriendelijke motorgroet,

Kees Bot. 

De eerste rit via de MCWF-Whatsapp in 2021



Tot en met 15 februari was mijn Honda noodgedwongen in rust, ten eerste vanwege de verzekering en ten tweede vanwege te gladde of te zoute wegen. Zodra het echter 16 februari was, begon het te kriebelen, maar de eerste dagen van de week was het nog te koud.

De tweede helft van de week liet het weer wel een ritje toe, wel koud maar genoeglijk. Hierdoor ontstond zelfs een visioen van een mooi nieuw seizoen. Wat echter weer snel de bodem in gestampt werd door de pessimistische verwachtingen van onze regeringsleiders. 

Maar toch… lenteachtige voorspellingen voor het weekeinde en een berichtje van Kors en Renata, of er mensen waren die zin hadden in een ritje, daar ging de zon pas echt van schijnen. 

Kors had een route samengesteld, dus even klooien met de nieuwe computer om de route in de Garmin te krijgen. Dat is elk nieuw seizoen hetzelfde, hoe moest het ook al weer…  

Zondag om 13.00u zouden wij verzamelen bij McDonalds voor een ritje richting de kust. Ik was ruim op tijd, maar duidelijk niet alleen. Er waren ook een aantal snelle jongens met auto’s, die probeerden 100km per uur te halen in 100 mtr op de parkeerplaats… 

Zodra mijn metgezellen arriveerden werd het gezellig, even herinneringen ophalen aan een enkele rit van vorig seizoen en dan op weg…  Een rustig tempo en een zonnetje aan de hemel, onder deze omstandigheden is het bijzonder prettig rijden door het West-Friese landschap. Het viel me op dat de weilanden nog leeg waren, alle melkdames stonden nog op stal. In één weiland zag ik wel bewegingloze hopen wol liggen, waarschijnlijk herkauwende schapen, maar ze waren in ieder geval niet zichtbaar actief. Over de Grote Zomerdijk ging het binnendoor richting de Middenweg in Heerhugowaard en via Broek op Langedijk verder naar Koedijk.  Daar langs de Kanaaldijk minderde Kors zijn snelheid en wees hij op een picknick bankje langs het water. Lekker in de zon, een prima plek voor een pauze, we werden ook meteen door hem op chocolademelk getrakteerd. Wanneer je gezellig zo, wel op 1,5 mtr afstand, met elkaar zit, merk je pas wat we het vorig seizoen gemist hebben.

Voor we weer vertrokken was er nog even overleg. We zouden het stuk via Bergen en Egmond afsnijden, omdat we vermoeden dat het daar wel erg druk kon zijn.


Het was wel te merken dat de automobilisten nog niet echt verdacht waren op motoren. Bij een wegversmalling ontstond een duidelijk communicatie misverstand. De autobestuurder leek ons eerst vrije doorgang te verlenen, maar vond bij nader inzien toch dat hij eerst mocht, of mogelijk had hij zich verkeken op de breedte van de grote Honda. Gelukkig liep het goed af.

Om weer op onze route te komen moesten we een stukje over de rondweg om Alkmaar, dat ging prima tot de rotonde bij het AFAS stadion. Door een misverstand raakte ik de anderen kwijt. Ik had echter gezien dat de route richting de Noordervaart en Zuidschermer zou gaan, dus reed ik in die richting. Ter hoogte van de McDonalds voor de brug heb ik nog even staan wachten, maar mijn mederijders waren nergens te bekennen.

Tot het verkeerslicht waar we richting de Noordervaart moesten afslaan, daar waren we ineens weer compleet. Verder door Zuidschermer, naar Driehuizen. Hier zijn we met de club of kleinere gezelschappen toch geregeld geweest, maar de manier waarop we deze keer door het dorpje reden gaf toch weer een heel andere indruk. Via Grootschermer, Schermerhorn, de Mijzenpolder en Avenhorn, ging de rit de dijk op naar Oudendijk. Op dat moment voelde je goed dat het al wat later op de middag werd, want de temperatuur ging ineens merkbaar onderuit.

Bij de rotonde naar Scharwoude kwamen we aan het eind van ons rondje en werd er afscheid genomen.

Voor mij was het bijzondere aan deze route, dat we in bekend gebied waren, maar steeds van een zodanige richting kwamen dat het je toch het idee gaf in een nieuwe omgeving te rijden.

Dank aan mijn mederijders, Kors en Renata voor een gezellige middag

 

Luuk.

Mijn indrukken van het herfstweekend van 18 t/m 20 september 2020

Gaat het herfstweekend nu wel door of niet, dat was lang de vraag, want alle andere verenigingsactiviteiten lagen stil. Uiteindelijk is er toch besloten het weekend wel door te laten gaan. Alex en Jacq hadden een hotel geregeld in Houthem dichtbij Valkenburg dat er geen problemen mee had een groep motorliefhebbers uit het noorden onder te brengen. En in de buurt was ook een restaurant gevonden dat ons te eten wilde geven.


Op het laatste moment leek het er toch nog op, dat corona roet in het eten zou gaan gooien. Woensdagavond werden wij, Noord- en Zuid-Holland, rood verklaard door Duitsland en België en daar zouden we nou juist op zaterdag gaan rijden. Maar geen nood, Jacq maakte op het laatste moment, voor de zaterdag, nog een nieuwe route. Deze liep door het Limburgse landschap, maar dan wel binnen de Nederlandse grenzen. Op deze manier kon alles toch risicovrij doorgaan.

Daarom verzamelden er vrijdag rond 8.15 uur 13 man en één vrouw bij de Macdonalds om op weg te gaan. Het was nog een tikkeltje fris, maar het beloofde mooie dagen te worden. Even elleboogje tikken, dan opstappen, het weekend kon beginnen…  

Eerst een flink stuk snelweg, niet zo interessant, maar zo ben je wel snel een eind op weg. 

Na 137 km in Heusden aan de Brabantse kant van de Waal was de eerste stop bij “Bakkertje Deeg”, koffie met een Bossche bol of iets anders als je daar zin in had. Natuurlijk werd alles op gepaste afstand genuttigd. Daarna konden we verzadigd weer op pad. 

Onderweg was het genieten van het landschap en van de boerderijen, die er hier echt anders uitzien dan de stolpen in Noord-Holland. Dat we door Brabant reden was af en toe ook te merken aan de duidelijk aanwezige varkensgeur. Het bruine landschap en het stof liet duidelijk zien dat het in dit deel van het land behoorlijk droog was. Wanneer je een beetje om je heen kijkt zie je echt van alles, zo kwamen we een paar kilometer voor Oirschot, langs een weiland vol Trabantjes. waarschijnlijk van een bedrijf dat met deze autootjes een soort rally’s organiseert.



Nadat we weer zo’n 70 kilometers achter ons hadden gelaten en het bosachtige Baarschot bijna uit reden, draaide de voorrijder, voor mij onverwacht, zijn motor de berm in bij een soort picknick plek. Even pauze om de broodjes te eten die we voor nood hadden meegenomen. Maar gewoon even de benen strekken is af en toe ook heel lekker, want na een paar uurtjes op de motor krijg je toch wel een planken kont. 

In het volgende traject raakten we bij Eersel, door onduidelijke wegafsluitingen en omleidingen, verdeeld in twee groepen.

Na wat pogingen elkaar weer terug te vinden, wat niet lukte, kreeg het deel van de groep waar ik in zat toch wel wat trek. Ervan uitgaande dat de rest, ons of de route, wel weer zou vinden, zijn we aan de markt in Valkenswaard bij “Jo d’n Urste” even wat gaan eten. Hier hadden we er zo’n 265 km op zitten.


Na zo’n drie kwartier stapten we weer op. Na korte tijd reden we bij Weert de provincie Limburg in, voorbij Thorn richting Maasbracht verschenen de grote koeltorens van de Claus centrale aan de horizon. Voor mij is het dan duidelijk dat we Valkenburg beginnen te naderen(wij hebben daar familie wonen). Nog zo’n 40 km tot ons doel. Langs de Maas zakten we steeds verder af naar het zuiden langs Roosteren, Urmond, Stein en Elsloo.  

Aangezien het een beetje laat werd, besloten we de kortste weg te nemen, dat wil zeggen, een stukje A2. Helaas bleek dat achteraf niet zo’n goed idee te zijn. 

Om onduidelijke “Garmin” reden verlieten we de snelweg een afslag te vroeg. De voorste rijders konden ongehinderd linksaf slaan bij de drukke voorrangskruising na de afrit, bij Kees B. ging het mis. Een auto voor hem, leek op te trekken, maar stopte toch plotseling. Hij kon niet meer op tijd remmen, met een behoorlijke schade aan zijn motor en de auto tot gevolg. 


De voorste rijders merkten daar pas wat van toen ze omgekeerd waren en terug kwamen bij het incident. Daar moesten natuurlijk formulieren worden ingevuld en gegevens worden uitgewisseld. Door zoiets is iedereen is natuurlijk toch even van de rel. Dan is het goed even rust te nemen, maar toch moesten we weer door, want we werden in het hotel verwacht. Gelukkig was er alleen plastic- en blikschade, maar functioneerde de motor nog wel, dus na dit onplezierige oponthoud reden we rechtstreeks en zonder verdere incidenten naar het hotel La Haye in Houthem.

Helaas was de groep, die wij voor Valkenswaard waren kwijt geraakt, de rit ook niet schadevrij doorgekomen. Els was met haar motor omgevallen en had daarbij haar enkel behoorlijk gekneusd, zij zou de volgende dag dus achterop meemaken.

Het gevolg van deze voorvallen was, dat we pas laat aan de maaltijd konden. Waardoor je op een gegeven moment op de tast je frietjes op je bord moest zien te vinden, omdat het zo donker was geworden. (We zaten in de buitenlucht.) Het werd er echter niet minder gezellig door.

Na nog wat drankjes in ons hotel, was het tijd de eigen kamer op te zoeken, weer energie opdoen voor de nieuwe dag.

De zaterdag begon met een eenvoudig maar goed ontbijt. Eén groep wilde de oorspronkelijke route door België en Duitsland rijden. Anderen wilden het risico op een boete van 500 tot enkele duizenden euro’s niet lopen. Dit gezien de ervaring van de vrijdag, hoe snel je narigheid kunt oplopen. Mocht daar politie bij te pas komen dan was er een probleem. Deze groep hebben we aan het eind van de dag weer teruggezien.

Kort na het vertrek van de eerste groep, zijn ook wij op pad gegaan. Genietend van het Limburgse landschap, dat echt anders is dan het landschap in ons deel van Nederland. 

Misschien kwam het door het gebruik van de mergelstenen voor de oudere gebouwen en het heuvelachtige landschap met de wat rommelige dorpjes, dat ik een beetje een Belgisch gevoel kreeg. Het was jammer, dat je heel erg alert moest zijn op wandelaars en vooral racefietsers, zodat er eigenlijk te weinig tijd was om de omgeving echt goed in je te kunnen opnemen. Misschien hadden we af en toe gewoon op een mooi punt moeten gaan staan kijken.


Het eerste koffie adres, waar je ruim kon parkeren, was nog dicht dus dat werd niets. Door Maastricht rijdend zag onze voorrijder een leuke tent. Naar mijn idee precies op het meest krappe en drukke deel van de stad, maar uiteindelijk raakten we de motoren toch kwijt. De gezellige bediening en de supervlaai bij de koffie was al het parkeer gepruts achteraf dubbel en dwars waard. 



Weer op weg, over de smalle kronkelige weggetjes met hoge begroeiing langs de kant, dus zeer onoverzichtelijk. Was de begroeiing even wat minder en je reed op een soort “bergrug” dan werden we getrakteerd op mooie vergezichten.

De temperatuur werd steeds beter=heter en gekleed op Hollandse temperaturen, vroeg dit na een tijdje natuurlijk wel weer om een terrasje. 

Hier hadden we een prachtig zicht op een bocht in de weg met allerlei mooie antieke en open auto’s en trekkers die voorbij kwamen. Ook konden we genieten van vele typen motoren, met ook heel verschillende niveaus aan decibels. Eentje probeerde zelfs met zijn voetsteun een scheur in het asfalt te trekken. 

Onder andere op dit soort momenten werd het wat beter voorstelbaar wat de dijkbewoners ervaren. De gesprekken moesten geregeld door het uitlaat lawaai even worden onderbroken.


Na de lunch-stop zouden twee van de groep de kortste weg naar het hotel nemen, de anderen zouden de route afmaken. Ik stond nog wat te rommelen, want mijn voorwiel zat in een kuil. Ik zag de helft naar links vertrekken en de andere helft naar rechts. Ik besloot mee naar rechts te gaan, want eigenlijk had ik het wel een beetje gehad met de drukte door wandelaars en racefietsers. Dat ging aanvankelijk goed tot ik na een paar kilometer mijn twee metgezellen kwijt raakte. Toen vond ik het mooi geweest en besloot ik via de “Garmin” rechtstreeks naar het hotel te rijden. Nog even stapvoets door het drukke Valkenburg en dan naar Houthem. Aangezien het niet druk was in het hotel, was dat een mooie gelegenheid even van de douche gebruik te maken. Daarna opgefrist zakte het pilsje er weer lekker in.



De groep buitenlandrijders verscheen ook weer tegen etenstijd dus toen we compleet waren konden we richting dorpshuis “De Holle Eik” voor de maaltijd. Omdat het niet zo laat was als gisteren, konden we nu wel zien wat we aten. Kees B. was in slaap gevallen op zijn bed en werd gemist bij de maaltijd. Na gebeld te zijn kwam hij toch, maar de maaltijd liet hij aan zich voorbij gaan. Dat zag er niet goed uit voor de terugrit de volgende dag.

Terug in ons hotel werd het gezellig aan de bar en zagen we nog net hoe Roglic in de tijdrit de “Tour de France” verloor aan Pogacar. Ikzelf ging op tijd naar boven om mijn spullen in te pakken voor de terugreis.


De zondagmorgen begon met, koffers op de motor bevestigen, goed ontbijten afrekenen en verzamelen voor vertrek. Vier mensen zouden rechtstreeks via de snelweg naar huis rijden, Els hoefde dan niet zo vaak te schakelen met haar gekneusde enkel, voor Kees B. was het de kortste weg naar rust. Frans en Albert zouden ze begeleiden, de rest reed de uitgezette route. 

Het eerste stuk ging, afgezien van wat wegopbrekingen en omleidingen, vlot en met mooie uitzichten over het Limburgse landschap en de Maas. Bij café Boesjer in Kessel werd even rust genomen met natuurlijk koffie en vlaai. Helaas kon deze vlaai niet tippen aan die in Maastricht.

We zaten heerlijk in het zonnetje, maar moesten toch weer verder, door de Brabantse bossen en weilanden, richting het noorden. Bij Den Bosch namen we afscheid van Wim, hij reed terug richting Limburg om daar nog wat dagen door te brengen met zijn vrouw die daar ergens met de camper stond.

Wij draaiden hier de snelweg op, zo ging het in gestrekte draf richting West-Friesland. Nog even een korte stop bij “De Lucht”, daarna door tot het BP station Middelsloot aan de A7 tussen Purmerend en Hoorn. Hier hebben we de mooie dagen afgerond, elkaar goedendag gewenst en vandaar ging iedereen zijn eigen weg verder naar huis.


Aan het eind van mijn verslag wil ik Jacq en Alex bedanken voor de moeite die zij erin gestoken hebben om dit weekend voor ons mogelijk te maken. Ik bedank ook mijn mede reizigers voor de gezellige sfeer tijdens deze dagen.

Luuk Weehuizen. 


Opnames NH-Nieuws over proef-afsluiting Zuiderdijk voor motoren in de weekenden van de maanden augustus en september 2020. 


Donderdag 30 juli heeft NH-Nieuws opnames gemaakt over de dreigende afsluiting van de Zuiderdijk te Venhuizen. Aanwezig was Vera de Bruin van de M.A.G.. Zij heeft voor de camera het standpunt van de M.A.G. uiteengezet en daarna was het de beurt van uw voorzitter. Na mijn uiteenzetting en aangedragen oplossing (harde handhaving!) zijn er nog een aantal filmbeelden geschoten van een aantal leden van onze club.       


Naast ondergetekende waren ook aanwezig ter support; Jan Honing, Jacq Baas, Albert Dekker en Kees Vriend. Vera de Bruin (MAG) sloot zich spontaan aan in de staart van groep. Zij ging na afloop van de opnames nog even langs bij de verantwoordelijke wethouder, om over deze kwestie nog even stevig van gedachten te wisselen. 

Item wat zaterdagavond 1 augustus te zien was op NH-Nieuws

Wordt vervolgt

Voorzitter, Kees


Dit gaat Vijfheerenlanden doen om overlast van motorrijders op de dijken tegen te gaan.


Foto ter illustratie. © Van Assendelft/Jeroen Appels

Vijfheerenlanden onderneemt actie om de overlast van motorrijders op de dijken terug te dringen. Omwonenden van onder meer de Lekdijk klagen al jaren over scheurende “coureurs” die voor lawaai en onveilige situaties zorgen. 

Chantal Blommers 15-07-2020

Op de Lekdijk in Lopik, aan de andere kant van de rivier, zijn motorrijders al niet meer welkom in het weekend. Het gemeentebestuur daar was de overlast zo zat, dat de kronkelige dijk voor motoren “op slot” is gegaan. Vijfheerenlanden wil zo ver niet gaan, maar gaat wel actie ondernemen tegen de overlastgevers.

Lopik weert motorrijders, maar op ‘onze’ Lekdijk zijn ze nog wel welkom: “Anders gaan ze de polder in.”

“Samen met Waterschap Rivierenland en de politie willen we in september een proef opzetten om met borden recreanten op de dijk, vooral motorrijders, te attenderen op de overlast die zij kunnen veroorzaken’’, laat het college van burgemeester en wethouders weten aan de gemeenteraad. 

Corona

Voor bewoners wordt het dus nog een zomer “doorbijten”. Met de proef wordt in september begonnen, omdat de verwachting is dat de coronamaatregelen dan verder worden versoepeld, laat B&W weten. Met die versoepeling neemt waarschijnlijk ook het aantal motorrijders toe. Op dit moment wordt nog gekeken naar hoe de proef er het beste uit kan komen te zien.


 Foto ter illustratie: motorrijders op de Lekdijk tussen Kinderdijk en Nieuw-Lekkerland. © Jeffrey Groeneweg/Qphoto

De borden komen in eerste instantie op het stuk van de dijk tussen Ameide en Everdingen. Behalve het plaatsen van borden, gaat de politie in het gebied metingen verrichten. Er wordt gekeken naar snelheid en geluid van de motoren. Over een 

poosje worden die metingen dan herhaald, om te zien of de borden effect hebben gehad. Als de borden blijken te werken, worden ze ook elders geplaatst. Werkt de aanpak niet, dan wordt gekeken wat er verder gedaan kan worden om de overlast te verminderen.

Pleziertje

De politieke partij VHL Lokaal had het gemeentebestuur gevraagd om actie te ondernemen. ,,Wij gunnen motorrijders hun pleziertje, maar dit mag niet tot overlast van omwonenden leiden’’, zegt gemeenteraadslid John van der Velden. “Regelmatig wordt er door inwoners aandacht gevraagd voor dit probleem.” 

Volgens hem is de aanpak in Lopik een succes. 

Maar motorrijders helemaal weren, zoals in die buurgemeente gebeurt, dat wil de gemeente niet. Eerder zei een gemeentewoordvoerder dat in Vijfheerenlanden niet snel de drastische beslissing zal worden genomen om de dijk af te sluiten. “Dat is ook juridisch gezien lastig, want auto’s en motoren hebben dezelfde rechten. En bewoners die aan de dijk wonen, wil je nog steeds toelaten. Dit maakt handhaving van zo’n verbod ingewikkeld.’’

Breder

De klachten van omwonenden van de Lekdijk zijn wel bekend bij de gemeente. “Onze dijken zijn breder dan die in Lopik waardoor verkeersdeelnemers meer ruimte hebben. Dat scheelt overlast. Toch herkennen wij zeker de klachten over lawaai en het harde rijden.’’ Ook in de aangrenzende gemeente Molenlanden zijn klachten over hardrijders, maar ook daar zijn afsluitingen niet aan de orde.



Van de Toercommissie, 07-06-2020 

Beste leden ,

Wij, van de toercommissie, hopen dat u allen en uw naasten gezond door deze crisis komen.

Zoals we allen inmiddels wel weten, heeft het corona virus verstrekkende gevolgen voor onze samenleving. Scholen, restaurants, bioscopen, alles dicht. Kortom Nederland op slot. Iedereen thuis werken, behalve de vitale beroepen. 

Natuurlijk heeft dit ook consequenties voor onze motorclub. Wij hebben het voorjaarsweekend en ook de supertoer al afgezegd en rijden in clubverband is er ook even niet bij. 

Vanuit mijn werk situatie kan ik jullie vertellen dat 1½ meter bijzonder lastig te handhaven is. Ook is het verbazingwekkend dat sommige mensen denken onkwetsbaar te zijn. Grote groepen wielrijders en motorrijders zijn mij afgelopen weekend dan ook weer opgevallen. 

Sommigen van ons zullen best wel in kleine groepjes rondrijden ,maar dat zijn toch een soort picknickritjes geworden. 


Hoe nu verder.

Nu lijkt het er op dat de regels wat minder streng aan het worden zijn. Hoe verstandig is het om de teugels weer los te laten en te doen alsof er niets aan de hand is? 

De restaurants zullen beperkt opengaan en er zal gereserveerd moeten worden. Grote groepen zullen nog steeds niet worden toegestaan. Hoe verstandig is het om als de motorclubs, die toch al de nodige aandacht hebben, om weer met grote groepen te gaan rijden. 


Hoe verstandig is het om met een club waar de gemiddelde leeftijd toch wat hoger is met zijn allen langs de weg te gaan picknicken. Als voorzitter van de toercommissie vind ik het niet verstandig om met grote groepen te gaan rondrijden. Dit geeft ook een negatief signaal af aan de gemeenschap. We staan er al niet zo goed op. 

Wij zullen de richtlijnen van het RIVM goed volgen en zullen geen ritten plannen tot 1 september. Ik hoor iedereen al denken: "dat was dan het seizoen. 

Wat kunnen we wel doen. Men kan in kleine groepjes rijden. Hoe klein? Ik zou zelf met niet meer dan 4 motoren de weg op gaan. Zijn er dan routes ? Over de afgelopen jaren hebben wijn veel routes gemaakt die men kan rijden.                                                                                                             

Daarnaast zal ik enkele routes van dit jaar en vorige jaren rond mailen zodat jullie, als jullie dat willen, toch kunnen rijden. 

Het herfst weekend is nog ver weg. Wij hebben besloten om de inschrijving gewoon door te laten gaan in de hoop dat het weekend door kan gaan

Als er ontwikkelingen zijn zullen wij u op de hoogte brengen.

Met vriendelijke groet, 
Jan Ditz, Voorzitter Toercommissie.


In de file voor Corona coöperatiecheque
Begin april stelde Rabobank West-Friesland een coöperatief fonds voor verenigingen en stichtingen en maatschappelijke initiatieven beschikbaar om de gevolgen van het coronavirus te verzachten. Sinds het openstellen van dit speciale fonds heeft de bank veel aanvragen ontvangen. Woensdag 27 mei j.l. konden de bestuurders van de clubs met hun auto via een drive-thru (geheel corona proof ) hun cheque ophalen. De Rabobank en haar ledenraad zijn blij om 63 verenigingen een steuntje in de rug te kunnen geven.
Het aantal aanvragen en het beschikbare budget per lokale bank van € 50.000,- daagde de beoordelingscommissie uit tot een zorgvuldig oordeel en een eerlijke weging van ieder verzoek. Directievoorzitter Ronald Bleeker: “Wij zijn blij dat clubs zich bij ons hebben gemeld voor steun en dat wij, samen met onze ledenraad, de verenigingen die het echt nodig hebben kunnen helpen.
 
Overleven. 
De aanvragen waren divers. Er zijn musea die opbrengsten missen doordat de deuren in maart als gevolg van het coronavirus moesten sluiten. Ook geplande activiteiten, denk aan de viering van 75 jaar bevrijding, donateursconcerten, toernooien en activiteiten ( zoals onze 15 Dorpentocht, die toch altijd een substantiële bijdrage levert aan ons budget ) konden niet doorgaan. Veel verenigingen en stichtingen zijn financieel hard geraakt door de gevolgen van het coronavirus en kunnen de begroting voor dit jaar niet rond krijgen. Voor sommigen betekent dit zelfs continuïteitsproblemen. Ronald Bleeker: “We hopen dat alle West-Friese clubs deze coronaperiode overleven en de draad snel weer kunnen oppakken.

Wij als motorclub.
Wij als Motorclub West-Friesland hebben ook een verzoek bij dit coöperatieve fonds van de Rabobank ingediend en hebben op 27 mei een cheque mogen ontvangen van € 300,-- voor het gemis van inkomsten door het wegvallen van de 15-Dorpentocht. 

September.
Jullie merken het, bankieren bij de Rabobank heeft zo zijn voordelen. In september a.s. start de Rabobank weer met de jaarlijkse campagne Rabo ClubSupport. Hierin kunnen leden van de Rabobank hun stem uitbrengen op hun favoriete club. Het aantal uitgebrachte stemmen op de club bepaald dan de hoogte van de geldelijke uitkering. Bankiert u toevallig bij de Rabobank, maar bent u nog geen lid van de Rabobank, meldt u dan aan als lid (het kost u niks) want dan kunt u straks uw stem op MC West-Friesland uitbrengen.   

Duitsland gaat herriemotoren verbieden          
Door: Jan Kruithof Motornieuws 18/05/2020 
De akoestische camera is iets wat sommige EU-landen al geruime tijd proberen te implementeren. Maar de tweede maatregel die Duitsland van de grond probeert te krijgen, is veel restrictiever van aard.
Met de nieuwe regels, waarover deze maand is gestemd, worden standaardmotoren op zon- en feestdagen uit bepaalde gebieden geweerd.
Alleen motoren met alternatieve aandrijfsystemen (elektrische motoren) zouden nog wel in deze gebieden mogen rijden.
Naast de nieuwe regels willen de deelstaten politieagenten het recht geven om voertuigen in beslag te nemen in geval van ernstige geluidsoverlast. Ook kan de politie, als de voorstellen in het parlement worden aangenomen, boetes uitdelen aan motoren en auto’s die te veel lawaai produceren.
Naast de nieuwe regels op de weg zal er ook een verandering komen die gevolgen heeft voor alle nieuwe motoren die in Duitsland worden verkocht. Duitsland wil het geluid van nieuwe motoren beperken tot 80dB.
Hoewel de nieuwe regels geen directe invloed hebben op niet-Duitse motorrijders, kan het wel invloed hebben op nieuwe motoren die ongewijzigd voor Duitsland en de rest van de EU gehomologeerd worden. De kans dat een motorfabrikant als BMW de ene motor voor de thuismarkt en de andere voor de rest van Europa zou bouwen, lijkt klein. Dus kan 80 dB de norm worden voor heel Europa.


Herinnering: “flitswaarschuwers” nu echt verboden in Duitsland
Motor.nl
Nu Europa langzaam weer ‘open’ gaat, plaatsen wij hierbij een herinnering die je wellicht veel geld kan besparen. Duitsland heeft per 27 april namelijk een verbod ingevoerd op alle apps, Foto: ANP
navigatiesystem en soortgelijken die waarschuwen voor flitsers. Het gebruik hiervan kan daardoor dus worden bestraft met een boete.
Het gaat hierbij om een verbod op zowel speciale flits-apps en -apparatuur als bijvoorbeeld navigatiesystemen die waarschuwen voor flitsers. 
Je navigatiesysteem mag je natuurlijk nog wel gewoon gebruiken, maar dan moet je wel je flitswaarschuwingen uitzetten. Vaak handmatig!

TomTom meldt in reactie hierop flitswaarschuwingen standaard uit te schakelen voor Duitsland op haar systemen. Je kan deze wel zelf weer aanzetten als je buiten Duitsland bent. Nakijken of flitswaarschuwingen standaard uitstaan op jouw TomTom (of hoe dit in te stellen) kan hier per systeem.

Flits-apps
Populaire apps die waarschuwen voor flitsers zoals Waze en Flitsmeister mogen conform de Duitse verkeerswet evenmin worden gebruikt. Je hoeft deze niet van je telefoon te verwijderen, maar word je betrapt op het gebruik ervan, dan volgt een boete.

Motorrijden in een groep,
(ná de Corona tijd). 
Samen motorrijden is natuurlijk leuk, maar nog leuker - en zeker ook veiliger - als men zich aan en paar (bijna standaard-)regels houdt. Beeld: Getty Images
                                                        
Vanaf twee motorfietsen rij je al in groep en kan je beter onderling wat afspraken maken. Zeker bij een grotere groep is het belangrijk dat iedereen weet welke de regels zijn. Anders vertrekt iedereen zomaar als hij zin heeft, houdt niemand zijn plaats, verloopt het kruisen van straten ongeordend en breng je elkaar in gevaar. 
Waar gaat het om? 
Rijden in groepsverband is een totaal andere bezigheid dan individueel rijden. In groepsverband rijden is aan de ene kant spectaculair en een fantastisch gezicht, maar aan de andere kant is dat het ook bepaalde vaardigheden en een grote mate van discipline vraagt. Maar het belangrijkste is dat de veiligheid van de groep niet in gevaar komt. Om die veiligheid zo groot mogelijk te maken gelden er regels voor het in groepsverband rijden. Die regels gelden altijd en die regels gelden ook voor iedereen. We stellen dat met nadruk, omdat personen die veel meerijden, de regels regelmatig in de praktijk brengen. Komt er dan iemand in de groep met zijn "eigen" regels, dan is de kans op gevaarlijke situaties levensgroot aanwezig. 

De regels hebben niet alleen betrekking op de eigen groep, maar houden ook rekening met andere weggebruikers. Een groep motorrijders moet geen dreiging uitstralen, maar een fraai geordend gezicht. Links en rechts inhalen van automobilisten kan tot paniekreactie en woede leiden. Een automobilist die geen ruimte krijgt om ook een ander in te halen kan in woede ontsteken en zijn of haar wagen er "tussen drukken". De regels die besproken worden hebben betrekking op dit soort situaties. 


Snelheid 
De snelheid wordt aangegeven door de "voorste rijder". Deze bepaalt (uiteraard na overleg) tijdens het rijden meestal ook de route, want er moeten vaak snel beslissingen genomen worden. Dat gebeurt o.a. bij wegomleidingen, ongelukken e.d. Op dat moment is er geen tijd om te overleggen. Dat hij/zij zich wel eens zal vergissen spreekt voor zich. Maak daar geen probleem van. Dat neemt trouwens niet weg dat je zelf verantwoordelijk blijft voor je eigen route en rijstijl. Het is absoluut verstandig om van tevoren af te spreken hoe hard (of hoe zacht) gereden zal gaan worden en hoe te handelen bij het elkaar kwijtraken. 

Gemiddeld zal een voorrijder de maximumsnelheid op de openbare weg als adviessnelheid aanhouden. Hoewel er soms voorrijders zijn die die maximumsnelheid met ongeveer 5-10% vermeerderen, zodat ze nooit door auto's achterop gereden zullen worden. Dat is bij velen al een onderdeel van de rij-opleiding geweest. Als je denkt dat dat te hard gaat, meld dat dan! 

Vertrek altijd met een volle tank benzine 
Zorg dat je met een volle tank benzine vertrekt. Gooi je tank weer vol als er een tankstop wordt ingelast, niet iedere motor komt met een volle tank 300 km ver. Denk niet ik haal nog wel 80 km tot het einde, want dan moet de hele groep weer op jou wachten als je vlak voor het einde als enige moet tanken. Tanken is een noodzakelijk kwaad en dat doen we zo weinig mogelijk. MHC 

Opstellen bij de start 
Bij vertrek formeert de groep zich op een veilige plaats. Personen met lichte motoren, of personen met weinig ervaring, rijden 

zoveel mogelijk voorin. Voorin rijden heeft het voordeel dat makkelijker een constant tempo aangehouden kan worden omdat er geen grote gaten "dichtgereden" hoeven te worden Hierbij ligt de snelheid achterin behoorlijk hoger. 

Minstens dimlicht
Om de zichtbaarheid, het gezien worden en dus veiligheid te vergroten, voeren we minstens dimlicht. Geen groot licht want dat wekt ergernis bij je voorganger op, vanwege de weerkaatsing in zijn spiegels. 

Niet onderling inhalen 
Heb je bij vertrek een positie in de groep gekozen dan blijf je daar rijden. Nooit wordt er onderling ingehaald. Degene die voor je rijdt rekent daar niet op en door de schrik kunnen er gevaarlijke situaties ontstaan. 

Rijdt niet te dicht op je voorganger. 
Ga niet "kleven" of "verstoppertje" spelen. Houdt voldoende afstand en zorg ervoor dat je voorganger jou in de spiegels kan zien. Dat doe je door ervoor te zorgen dat jij zijn vizier in zijn spiegels ziet. 

Baksteensgewijs rijden 
Op wegen waar we géén tegemoetkomend verkeer kunnen verwachten (b.v. autosnelwegen) rijdt de eerste rijder links op de rijstrook. Op wegen waar wel tegemoetkomend verkeer kan worden verwacht, de (binnen)wegen waar we het meest op rijden, rijdt de eerste rijder rechts op de rijstrook. Hij kan dan rechts langs het voorliggende verkeer kijken naar eventuele bushaltes, in-/uitritten e.d. 
Voordeel van het baksteensgewijs rijden is dat de afstand die je hebt tot de recht voor je rijdende motorrijder groot genoeg is om op tijd stil te staan. Zou je allemaal recht achter elkaar rijden, dan wordt de groep twee keer zo lang met alle nadelen van dien, bovendien ziet het achterliggend verkeer een totaal verkeerd beeld van zo'n groep. 

De afstand die je moet houden tot degene die voor je rijdt is afhankelijk van een aantal factoren: 

• de snelheid die gereden wordt
• je reactievermogen (de tijd die je nodig hebt om te gaan remmen) 
• je remvermogen (vertraging) 
• je gevoel van veiligheid 

Het zal duidelijk zijn dat de tussenafstand per motor en per rijder kan verschillen. In de praktijk zal blijken dat die verschillen niet zo verschrikkelijk groot zijn dat van een dubbele tussenafstand sprake is, maar toch. 


Rijdt niet boven je kunnen 
Als je vindt dat het tempo te hoog ligt, laat dat dan merken. Je kunt beter een gat laten vallen, dan proberen ten koste van alles de groep bij te houden. Bij de eerstvolgende stop meld je het even aan de voorrijder. Binnen de bebouwde kom en bij het naderen van een verkeerslicht verklein je de tussenafstand. Dat kan immers, want je snelheid ligt lager en je remweg wordt dus een stuk korter.                                                                                        
Het voordeel hiervan is dat als het een beetje mee zit: 
• de gehele groep tegelijk door het verkeerslicht kan of de kruising kan oversteken 
• je hoeft niet te gassen om bij te komen, daar waar het vaak niet verantwoord is 
• de groep een nagenoeg constant tempo kan blijven rijden. 

Als je merkt dat degene die achter je rijdt ver achterblijft, dan ga jij langzamer rijden, degene die voor je rijdt constateert dit en doet hetzelfde etc. Op die manier wordt het tempo geleidelijk aangepast. 

Inhalen van andere weggebruikers
Inhalen in groepsverband is een verhaal op zich. Het komt nogal eens voor dat motorrijders een soort "zwaan kleef aan" op de weg spelen. Zodra hun voorganger inhaalt duiken ze er blindelings achteraan. In een soort blind groepsvertrouwen wordt niet eens gekeken of het wel verantwoord is. Op autosnelwegen heb je rekening te houden met o.a. achteropkomend verkeer, maar op tweebaanswegen komt daar tegemoetkomend verkeer bij. Blindelings achter je voorganger aanrijden leidt dan tot minder wenselijke situaties. Daarom zeggen we steeds dat je inhaalt op eigen verantwoordelijkheid en dus steeds weer zelf moet kijken en beslissen of het kan. 

De techniek van het inhalen mogen we ook niet vergeten. Het komt nogal eens voor dat wanneer de eerste rijder inhaalt de laatste ook direct naar links gaat. De inhaalmanoeuvre van de groep duurt dan heel lang en andere weggebruikers die ook willen inhalen rijden dan bijna op het spatbord van de achterste rijders. Haal pas in als je daadwerkelijk aan de inhaalmanoeuvre begint. En kijk goed of inhalen verantwoord is, want in een groep is het heel verleidelijk om met je voorganger mee te gaan. 

Bij inhaalsituaties komt nog een belangrijk aspect om de hoek kijken. Na een inhaalactie moet je weer invoegen en dat blijkt niet altijd even makkelijk als er weinig ruimte tussen de verschillende verkeersdeelnemers is. Met veel kunst en vliegwerk weet men zich ertussen te wurmen, maar stel je eens voor dat na jou nog twee motoren willen invoegen. Ga dus ook niet eerder inhalen als je zeker weet dat je goed kan invoegen en haal niet in als je merkt dat het verschil met andere weggebruikers zo gering is dat je er nauwelijks iets mee wint. 

Groepsrijden 

betekent niet dat je persé als elastiek aan elkaar moet hangen. 

Als er een auto tussen zit die hetzelfde tempo aanhoudt, laat die auto er lekker tussen zitten en probeer dan niet je motor tussen je voorganger en die auto in te proppen. 

Het kan voorkomen dat auto's willen inhalen. Geef ze de ruimte en laat ze ertussen. Want nogmaals; je zit niet aan een elastiek. In het verkeer is het geven en nemen en realiseer je dat je met de motor zoveel sneller kan accelereren dat je zo weer aansluiting bij de rest vindt. 

Het bijeenhouden van de groep 
Tijdens toertochten wil de groep (ondanks het opvolgen van de regels) nog wel eens uit elkaar vallen. Mocht de groep op een of andere manier uiteenvallen, dan geldt het volgende systeem: Zodra je de laatste rijder in een groep bent, omdat de rest (achter je) nog bijvoorbeeld bij een kruising staat te wachten, dan wacht je bij de eerste de beste plek waar de groep links of rechts afslaat. Degene die dan als laatste rijdt, wacht bij de volgende richtingsverandering. 
Stel je wel goed zichtbaar op en speel geen verstoppertje. Ga niet rijden als je de achter je rijdende motorrijder weer in beeld krijgt, maar wacht tot hij jou ziet. Zie je hem een tijdje helemaal niet meer, dan stop je, je voorganger doet hetzelfde etc. Als de hele groep dan gestopt is, dan kan er iemand terugrijden om te zien wat er aan de hand is. Dit wordt bepaald door de voorrijder. 

Het spreekt vanzelf dat je dit dus niet op de autosnelweg doet. Als er op de autosnelweg iets gebeurt, dan stuurt de achterrijder iemand naar voren om de groep op een veilige plaats te laten stoppen, dan wel om hulp te vragen. 

Tijdens het rijden van de toertocht 
Bij het rijden van een route is het van belang dat de rijder die als eerste achter de voorrijder rijdt een grotere afstand houdt dan degene die daarachter rijden. Die grotere afstand is nodig uit veiligheidsoverwegingen en voor een regelmatig tempoverloop. Als de voorrijder namelijk aan de late kant merkt dat hij moet afslaan en dus stevig remt, dan schuift de hele groep in elkaar of erger. Is er voldoende afstand tussen hem en de tweede rijder, dan kan de groep rustig en veilig afslaan en eenzelfde tempo aanhouden. 

Sociaal gedrag 
In groepsverband rijden is vaak schitterend, maar een groep motorrijders kan bij andere weggebruikers heel bedreigend overkomen. Dat geldt ook tijdens de pauzes in de restaurants. Gedraag je normaal en betaal ook normaal je drankjes, ook al ben je met een grotere groep. Maak geen misbruik van groepsvorming. 

Tot slot 
Deze regels zijn gebaseerd op vele jaren toerervaring in de TC. We hebben alles keurig op papier gezet, zodat je ze nog eens op je gemak door kan nemen. Het naleven van deze regels lijkt een beknibbeling van de vrijheid waar we als motorrijder zo op gesteld zijn. Het tegendeel is waar. Als iedereen zich eraan houdt wordt het zeker niet als hinderlijk ervaren maar meer dan een lekker dagje met elkaar toeren. 

En wat belangrijker is: 
Geef je verstand voorrang! 
Dan komt iedereen weer veilig thuis. 



 

De werkelijkheid sloeg de volgende morgen ijskoud toe … sneeuw op de motorzadels. Dat veroorzaakte toch wel wat twijfel na het uitstekende ontbijt. Wat moet je en hoe zullen de wegen zijn? Er werd zelfs nog meer hagel en sneeuw-narigheid verwacht. 

 

Discussie, ik/we gaan wel/niet op pad. Uiteindelijk besloot een grote groep, dat het wel kon. Ik heb mijzelf geschaard onder degenen die wat voorzichtiger ingesteld waren en die het eerst wilden aanzien. Dus een deel ging op pad en voor ons eerst maar eens koffie…

 

Het weer liet zich toch van zijn beste kant zien, dus zijn de achterblijvers onder aanvoering van Kees Vriend toch op weg gegaan voor een niet te lange route. Voor mij was het perfect, want de rit voerde ons door het Sorpethal. Precies dat gebied waarvan ik bij mijn voorbereiding van gedacht had, daar wil ik graag doorheen, aangezien ik daar in het verleden met mijn oudste zoon vaak gewandeld had. 

 

Share by: